ตอนที่ 12
อาจารย์สมิงโมโหที่จับตัวผีนวลทิพย์กับผีธาดาไม่ได้ พาลลงอาคมไฟกสิณกับเหล่าตุ๊กตาผีที่ถูกตนจองจำในดวงตาปีศาจ ผีนวลทิพย์ร่ำไห้เพราะสัมผัสได้ถึงความทรมานของเหล่าบริวาร ผีธาดาสงสารและเห็นใจ เข้าใจถึงความเจ็บปวดของเหล่าตุ๊กตาผีดีเพราะตนโดนฤทธิ์ไฟกสิณมาก่อน
“พี่เคยถูกมันใช้กสิณไฟเผาแบบนี้แหละ
มันทุกข์ทรมานที่สุด”
“ทิพย์คงต้องทำบาปอีกแล้ว ทิพย์จะไม่ยอมไว้ชีวิตมัน”
“การที่มันใช้พลังกสิณไฟมันจะอ่อนพลัง...งานคืนนี้เราจะทำสำเร็จ!”
“ทิพย์ต้องแก้แค้นให้พวกเขาแล้วก็ต้องไปช่วยยัยนิดกับคุณรุจ ทิพย์ไม่อยากให้ทุกคนเป็นอันตรายเพราะทิพย์”
ผีนวลทิพย์กับผีธาดาร่วมมือกันปราบอาจารย์สมิง ด้วยการฉวยจังหวะที่ผีคุณท้าวมอดไหม้เพราะทรายเสกของหลวงพ่อซึ่งอติรุจให้สายโปรยรอบบ้าน ปลอมตัวเป็นผีคุณท้าวกลับไปโอดครวญกับอาจารย์สมิง
“มึงแพ้มันได้ยังไง กูถ่ายพลังให้มึงไปครึ่งหนึ่งแล้ว วันนี้กูใช้กสิณไฟเผาผีบริวารอีนวลทิพย์อีก...กูเหนื่อย”
ผีคุณท้าวตัวปลอมแกล้งปลอบ “เหนื่อยรึ...ข้าจะช่วย”
จบคำก็แปลงกายกลับไปเป็นผีนวลทิพย์กับผีธาดา เงื้อไม้เท้าจะฟาดแต่อาจารย์สมิงไหวตัวทัน
“มึงทรยศกูเหรออีคุณท้าว!”
ผีนวลทิพย์กับผีธาดาผงะ อาจารย์สมิงโกรธมากประกาศกร้าว
“คิดว่าทำอะไรกูได้เหรออีนวลทิพย์ ไอ้ธาดา ดี! กูจะได้จับมึงสองตัวขังรวมกันในดวงตาปิศาจกู”
อาจารย์สมิงบริกรรมคาถาเล่นงานผีนวลทิพย์กับผีธาดาแต่ไม่ทันสำเร็จ อติรุจก็โผล่มาปาทรายเสกใส่ดวงตาปิศาจทำให้เหล่าตุ๊กตาผีพ้นจากการถูกจองจำ หมอผีคนดังโมโหมากส่งผีบริวารไปเอาคืนและฆ่าเทพตาย!
ธนิดาเสียใจมากโถมตัวหาอาจารย์สมิงและกระชากจี้หยกมาจ่อใส่ดวงตาปิศาจ อติรุจตามไปดึงตัวแฟนสาวกลัวเป็นอันตรายแต่คนที่ตายกลับเป็นหมอผีคนดังที่ถูกไฟอาคมเผาไหม้ทั้งตัว
ooooooo
การตายของอาจารย์สมิงกลายเป็นข่าวใหญ่ทั่วประเทศวันต่อมา บรรดาของขลังที่พิชิตกับม่านฟ้าเคยมีก็ไหม้เป็นจุณตามหมอผีคนดังไปด้วย ม่านฟ้าหน้าซีดเผือด ทำท่าไม่เชื่อแต่พิชิตก็ช่วยยืนยันว่าทั้งหมดเป็นความจริงเมื่อเห็นซากตุ๊กตาคุณท้าวไหม้เกรียมเป็นเถ้าถ่าน
พิชิตกับม่านฟ้าสติแตก ธนิดากับอติรุจไม่สนใจสองผัวเมียจอมโกง วุ่นวายจัดงานศพให้เทพ ผีนวลทิพย์มาร่วมงานพร้อมผีธาดา ร่ำไห้ด้วยความเสียใจและรู้สึกผิด
“เพราะฉันเขาถึงต้องตาย”
“อย่าคิดมากสิทิพย์...อาจจะถึงวาระของเขาก็ได้เราถึงไม่เห็นเขาเลย เขาไม่ได้เป็นสัมภเวสีอย่างเรานะทิพย์”
เริงวุฒิได้ข่าวงานศพเทพจึงแวะมาร่วมงานเพราะอยากเจอธนิดา พิชิตซึ่งควงม่านฟ้ามาด้วยอดแขวะไม่ได้
“มางานนี้กับเขาด้วยเหรอ”










