ตุ๊กตาผี
ตอนที่ 12
เริงวุฒิคิดบีบเอาหุ้นทิพย์พิมานจากพิชิตเลยแกล้งทวงเงินที่ธนิดากู้ไปจ่ายเงินเดือนพนักงาน ม่านฟ้ารับบทนางนกต่อเต็มตัวแกล้งทำเป็นโมโหใส่ธนิดา
“คุณเริงวุฒิเขาทวงเงินมา เงินที่เธอไปยืมเขามาจ่ายพนักงานจะรับผิดชอบยังไงก็บอกมา”
ธนิดาไม่สะทกสะท้านตอบเสียงเรียบ “นิดแก้ปัญหาเฉพาะหน้า ตอนนี้เราต้องร่วมมือกันแก้ไข...เร่งการผลิต หาตลาด หาออเดอร์ใหม่ๆ อะไรที่ไม่จำเป็นก็ต้องตัดออก”
พิชิตฟังแล้วละเหี่ยใจ โอดครวญ “ก็อะไรล่ะนิด น้าลดจนไม่รู้จะลดอะไรอีกแล้ว”
“ค่าช็อปปิ้งของคุณม่านฟ้า...ใช้เงินบริษัทเป็นเงินของตนเองมันผิดหลักบัญชีนะคะน้าพิชิต...อ้อ...
เงินเช่าพระในแต่ละเดือนด้วย องค์หนึ่งไม่ใช่ล้านสองล้าน ...ทิพย์พิมานอยู่ไม่ได้เพราะใครลองคิดดู”
ม่านฟ้าของขึ้นเงื้อมือจะตบสั่งสอนแต่ถูกธนิดายกแก้วกาแฟสาดก่อน
“เอาสิ...กลับไปสงบสติอารมณ์ได้แล้ว ค่อยๆคิด...คิดได้ค่อยมาบอก”
“ก็ดี...งั้นฉันจะทำให้มันเจ๊งๆไปเลย!”
พิชิตหน้าตื่นเอ็ดชู้รัก “ฟ้า! พูดอะไรน่ะ”
ธนิดายักไหล่ไม่ยี่หระ “ก็ดีค่ะ...จะได้หมดห่วง เมื่อไม่มีทิพย์พิมานทุกอย่างก็จบ บ้านกับซากโรงงานจะได้เป็นของแป้งร่ำ คุณสองคนเชิญออกไปจากบ้านคุณน้าทิพย์ได้เลย...โอเคไหม”
พิชิตพูดไม่ออก เครียดจัดเพราะสถานการณ์ของทิพย์พิมาน ม่านฟ้าฉวยโอกาสนี้ยุให้ขายหุ้นบางส่วนให้เริงวุฒิ แต่พิชิตลังเลเพราะไม่อยากกลืนน้ำลายตัวเองว่าจะไม่ขอความช่วยเหลือจากเริงวุฒิอีก
เริงวุฒิไม่ลดละความพยายามจะบีบพิชิตเรื่องหุ้นของทิพย์พิมาน รวมทั้งเรื่องระวิวรรณที่ไม่ยอมกลับบ้าน เขาส่งธงกับหรั่งไปฆ่าคมสันโทษฐานทำให้หลานสาวคนเดียวแข็งข้อ โชคดีที่อติรุจกับธนิดาอยู่ด้วย ผีนวลทิพย์กับผีธาดาเลยช่วยทั้งหมดไว้แถมทำให้หรั่งตายในที่เกิดเหตุ
ผีธาดาโดนฤทธิ์รอยสักอาคมของหรั่งบาดเจ็บไม่น้อย ผีนวลทิพย์จึงพาไปนั่งสมาธิรักษาตัว คมสันมั่นใจว่าเป้าหมายการลอบทำร้ายครั้งนี้คือเขาเพราะคำพูดก่อนตายของหรั่ง ระวิวรรณโกรธมากบุกไปเอาเรื่องเริงวุฒิที่บ้าน
“เลิกยุ่งกับพวกเขาซะ...เลิกสร้างกรรมซะที”
“เงียบไปเลยยัยวิ! นี่คงถูกพวกมันล้างสมองมาสิ”
“วิไม่โง่หรอก วิสงสัยมานานแล้ว ถึงหมวดคมสันไม่บอกวิก็ต้องแน่ใจสักวัน...ทั้งเรื่องบ่อน เรื่องยาเสพติดและเรื่องเลวร้ายทุกอย่าง...มอบตัวซะเถอะค่ะคุณอา”
“โง่สิ! งานที่แกว่าเลวร้ายพวกนี้ส่งเสียแกเรียน ทำให้แกร่ำรวยจนสุขสบาย มันไม่ได้เริ่มที่ฉันหรอก มันเริ่มมาตั้งแต่อากงแล้ว พ่อแกก็เคยทำมาก่อน ฉันต่างหากที่รับช่วงจากพ่อแก...ทีนี้ตาสว่างหรือยัง”
ระวิวรรณยืนอึ้ง น้ำตาไหลด้วยความสะเทือนใจ
“ทุกคนพบจุดจบที่เลวร้ายหมด คุณอาอยากจบชีวิตแบบนั้นอีกเหรอ”
“แกจะไปไหนก็ไป ห้ามพูดเรื่องนี้ แล้วก็อย่ายุ่งกับงานของฉัน!”
“วิจะเลิกยุ่งถ้าคุณอาไม่ยุ่งกับเพื่อนวิ ไม่งั้นวินี่แหละจะเป็นคนกระชากหน้ากากคุณอาเอง!”
ooooooo
