ตุ๊กตาผี

เริงวุฒิแวะมาทำสัญญาโอนหุ้นที่ทิพย์พิมานและถือโอกาสนี้แจ้งข่าวกับธนิดาด้วยตัวเอง

“อากับคุณพิชิตเป็นพันธมิตรกันแล้ว ตอนนี้อาถือหุ้นทิพย์พิมานยี่สิบเปอร์เซ็นต์ ต่อไปเราคงได้เจอกันบ่อยขึ้น”

ธนิดาอ้าปากค้าง เมื่อตั้งสติได้แหวพิชิต “นี่มันอะไรกันคะ ก็ไหนคุณน้าว่าจะไม่ขายหุ้น”

“นิดจะปล่อยให้ทิพย์พิมานเจ๊งอยู่แล้วจะต้องเดือดร้อนทำไม”

พูดจบก็ผละไป ทิ้งธนิดาให้มองตามอึ้งๆ ส่วนเริงวุฒิสะใจมากที่ทำให้คนในทิพย์พิมานแตกคอกัน

ธนิดาหนักใจเรื่องหุ้นที่พิชิตขายให้เริงวุฒิ ต้องปรับทุกข์กับอติรุจ

“ไม่รู้ว่านายเริงวุฒิจะเข้ามาวุ่นวายอะไรในทิพย์พิมานบ้าง นิดคงทนทำงานกับคนชั่วอย่างมันไม่ได้ ...นิดผิด...นิดคิดน้อยไป เลยไปเอาเงินเขามาจ่ายเงินเดือนพนักงาน”

“เขาก็คงอยู่อย่างไม่สบายใจนักหรอก อย่าลืมว่าคดียังอยู่ในระหว่างสอบสวนอีกหลายคดี”

อติรุจพยายามปลอบให้เธอใจเย็นๆเพราะเริงวุฒิคงขยับขยายอะไรในทิพย์พิมานไม่ได้มากเพราะมีคดีความติดตัวไม่น้อย คมสันยืนยันความเชื่อนั้นด้วยหลักฐานเพิ่มเติมที่เพิ่งรู้ว่าลายนิ้วมือของหรั่งเป็นลายนิ้วมือเดียวกับฆาตกรที่ฆ่านวลทิพย์ แถมยังเป็นลายนิ้วมือเดียวกับผู้บุกรุกบ้านนวลทิพย์เมื่อหลายวันก่อน

ธนิดาไม่อยากเชื่อเพราะหากข้อสันนิษฐานคมสันเป็นจริง เท่ากับว่าตัวการเบื้องหลังเรื่องวุ่นวายทั้งหมดคือเริงวุฒิไม่ใช่พิชิตอย่างที่เธอกับอติรุจคิดตั้งแต่แรก คมสันก็คิดแบบนั้นแต่ยังไม่มีหลักฐานมัดตัว

“แต่ก็ยังสรุปว่านายพิชิตเป็นผู้บริสุทธิ์ไม่ได้หรอกครับ เรื่องนี้ซับซ้อนมากต้องใจเย็นๆ หลักฐานแน่นเมื่อไหร่ ผมจะไม่ปล่อยมันแม้แต่คนเดียว!”

อติรุจเห็นธนิดาร้องไห้ก็พลอยโมโห โวยวายกับคมสันเพื่อนรัก

“ระวังมันลอยนวลเหมือนรายอื่นๆ ตอนนี้หลักฐานก็พอจะลากคอมันเข้าคุกแล้วจะรออะไร...หรือเกรงใจคุณวิ”

“ไอ้รุจ! นายกำลังดูหมิ่นเจ้าพนักงานนะโว้ย อยากรู้ใช่ไหม...ฉันอยากรู้ว่ามันเกี่ยวข้องกับการตายของคุณธาดาด้วยหรือเปล่า จะได้ไม่มีอะไรคาใจอีกไง ตอบแบบนี้พอใจหรือยัง”

“เออ...งั้นฉันก็ขอโทษ...แค่ไม่อยากเห็นนิดเสียใจไปมากกว่านี้”

เทพซึ่งนั่งฟังมานานเห็นสองหนุ่มเพื่อนรักปรับความเข้าใจกันได้ก็ปลอบเสียงอ่อน

“ใจเย็นๆสิวะไอ้รุจ...ถึงมันหนีกฎหมายได้ มันก็หนีกรรมไม่ได้หรอกวะ แต่ก่อนจะรอให้กรรมเล่นงานข้ากลัวว่าคุณทิพย์จะจัดการมันก่อนน่ะสิ...”

ooooooo