ตุ๊กตาผี
ตอนที่ 12
จันผวากลางดึกเพราะฝันว่าวิญญาณพิชัยมีอันตราย พุดประสาทเสียเพราะเมียรักโวยวายไม่หยุดร้อนถึงพิชิตต้องเดินหน้าตึงจากห้องมารับมืออาการฟูมฟายของแม่
“พิชิต...ช่วยน้องด้วย แม่ฝันร้าย ฝันว่าพิชัยถูกไฟไหม้ น้องคงเจ็บ น่าสงสารมากเลยลูก”
พิชิตถอนใจเหนื่อยหน่าย พูดตัดรำคาญ
“พิชัยมันตายไปแล้วแม่ แม่คงคิดถึงมันมากเกินไปน่ะสิ...ไปนอนดีกว่า”
“ไม่! แม่ไม่ได้ฝัน มันมาบอกเลยมีคนทำร้าย ใบหน้าน้องมีแต่รอยไฟไหม้ น่าสงสารมากเลยนะพิชิต”
ม่านฟ้าที่ตามพิชิตมาหน้าเสีย กลัวจนหลอนจะผละหนี จันหันมาเห็นก็โพล่งแขวะ
“เมียแกนี่ไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับเรื่องทุกข์ร้อนของแม่เลยนะ ผู้หญิงแบบนี้แกไม่ควรจะเอามันมาทำเมีย”
พิชิตส่ายหน้าเซ็งๆ “ฟ้าเป็นเมียผม แม่จะให้ผมทิ้งเขาไปได้ไง”
“แม่เคยบอกแล้วไงว่าผู้หญิงที่คู่ควรกับแกคือนังนิด ส่วนนังเนี่ยเป็นเมียใครกี่คนแล้วก็ไม่รู้ แกกอดมันลงได้ไง”
คำพูดของจันทำให้ม่านฟ้าร้อนตัว กลัวทั้งผีทั้งคนจนต้องชวนพิชิตไปกวาดพระเครื่องในห้องพระของนวลทิพย์ ผีนวลทิพย์ไม่ได้ขัดขวางแต่ตามไปหลอกกลางดึกจนม่านฟ้าสติแตกว่าพุทธคุณไม่คุ้มครองคนชั่วอย่างเธอกับพิชิต!
ธงหอบร่างสะบักสะบอมเพราะสู้กับพวกผีไปรายงานผลงานที่ล้มเหลวในเช้าวันต่อมา เริงวุฒิโกรธจัดคิดแผนเอาคืนพวกผีนวลทิพย์ด้วยการล่อลวงธนิดาอีกครั้ง
ธนิดาไม่ได้กลับบ้านเมื่อคืนแต่ไปค้างคอนโด ระวิวรรณ อติรุจก็เช่นกันไปค้างบ้านคมสันและแวะมารับแฟนสาวแต่เช้า เริงวุฒิโทร.ตามธนิดาให้มาพบเพื่อยื่นข้อเสนอแลกกับผลประโยชน์ในทิพย์พิมาน
อติรุจเป็นห่วงไม่อยากให้แฟนสาวไปพบเริงวุฒิตามลำพัง
“ตั้งสตินะนิด...ค่อยๆคิด ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาเคยคิดดีกับนิดหรือเปล่า ทุกอย่างมีผลประโยชน์ แอบแฝง”
“ขอนิดฟังเขาก่อน แล้วถ้านิดตัดสินใจยังไงนิดจะปรึกษาพี่รุจนะคะ”
“พี่อยากไปด้วย”
“อย่าเลยค่ะ นิดเชื่อว่าน้าทิพย์ปกป้องนิดได้”
ธนิดายังรั้น อติรุจคร้านจะเถียงเพราะรู้จักนิสัยเธอดียอมพบกันครึ่งทาง
“ขอพี่ไปส่ง...จะจอดรถรอนิดด้านนอก ถ้าเกิดอะไรขึ้นนิดต้องรีบบอกพี่...สัญญานะ”
ooooooo
เริงวุฒินัดเจอธนิดากลางโรงแรมหรู ธนิดาระวังตัวตามคำเตือนของแฟนหนุ่ม แล้วก็ถึงกับหน้าชาเมื่อเริงวุฒิยื่นข้อเสนอให้เธอแต่งงานด้วยแลกกับอำนาจบริหารสูงสุดในทิพย์พิมาน
“นั่นเท่ากับนิดต้องขายตัวให้คุณอาค่ะ นิดต้องเป็นทาสของคุณอาไปตลอดชีวิต”
“ทำไมพูดยังงั้น...นิดก็น่าจะรู้ว่าอารักนิด อาไม่เคย แต่งงาน ไม่เคยคิดอยู่กินกับใครจนกระทั่งได้เจอนิด”
“ระวิวรรณ...หลานของคุณอา คุณอายังคิดฆ่าได้ นับประสาอะไรกับนิดที่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรด้วย นิดไม่เสี่ยงหรอกค่ะ...ขอบคุณสำหรับความหวังดี”
