ตะวันอาบดาว
ตอนที่ 16
เช้าวันเดียวกันที่บ้านเขมวัฒน์...เชิญขวัญแวะมาด้วยสีหน้าเคร่งเครียด และถึงกับพูดไม่ออกเมื่อเห็นเดชาพี่ชายแท้ๆในสภาพแต่งตัวไม่เรียบร้อยเหมือนเคย
เดชาเห็นหน้าน้องสาวก็ร้อนตัว ทักเสียงห้วน
“มาทำอะไร”
“ฉันได้ข่าวเรื่องว่าคุณปราณนท์ฟื้น”
“ใช่...ตอนนี้คุณท่านพักผ่อนอยู่ เธอกลับไปก่อนไป”
“แล้วอย่างนี้เขมวัฒน์กรุ๊ปจะเป็นของใคร”
“เธอกลัวอะไรเหรอ”
“ทุกอย่างมันยังเป็นเหมือนเดิมใช่ไหม”
“แน่นอน...แต่ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาที่เราจะคุยกัน กลับไปก่อน เดี๋ยวพี่ติดต่อไป”
“พี่ไม่ได้มีอะไรปิดบังฉันใช่ไหม”
เชิญขวัญอดถามไม่ได้เพราะสงสัยพฤติกรรมแปลกๆของพี่ชาย แต่เดชาก็ไม่ตอบแถมส่งสายตาดุดันเอาเรื่องจนเธอเสียวสันหลังวาบ ต้องขอตัวกลับดื้อๆ
ooooooo
ดาวประดับกลับถึงบ้านเขมวัฒน์แต่เช้า ตกใจมากเมื่อเห็นธาดามาหาปราณนท์เรื่องคดีของศิวัช
ที่แท้แผนของปราณนท์ก็คือยืมมือธาดาให้กำจัดศิวัชด้วยการให้ปากคำว่าศิวัชทำให้เขาเป็นเจ้าชายนิทรา!
ดาวประดับร้อนใจมากรีบโทร.หาศิวกร
“ธาดากำลังจะออกหมายเรียกนาย”
“อะไรนะ!”
“พ่อฉันแจ้งความกับธาดาว่านายเป็นคนทำร้ายพ่อฉัน ถ้านายอยู่บ้านก็รีบออกมา ธาดาน่าจะกำลังไปหานาย”
หญิงสาวพูดจบก็จะวางสายแต่ศิวกรยั้งไว้
“เดี๋ยวก่อนคุณ...ทำไมถึงโทร.มาบอกผม”
“เพราะฉันรู้ว่านายไม่ได้เป็นคนทำ”
ดาวประดับพูดอย่างมั่นใจ ไม่รู้เลยว่าเดชาแอบได้ยินทุกอย่างแล้วรีบไปบอกปราณนท์
“งั้นแสดงว่าเป็นอย่างที่คิดจริงๆ ที่ฉันบอกให้รู้เพราะอยากดูปฏิกิริยาว่าตอนนี้ความสัมพันธ์ของดาวกับนายศิวัชเป็นยังไง หึ...ร่านเหมือนกันทั้งตระกูล”
“แล้วคุณจะปล่อยไว้ไม่ต้องทำอะไรจริงๆเหรอ คุณก็รู้ว่าที่ผ่านมานายศิวัชทำเรื่องยุ่งยากให้เราขนาดไหน”
“ปล่อยไว้อย่างนี้แหละ ตอนนี้ทุกคนรับรู้ว่าฉัน เพิ่งฟื้นจากความตาย ถ้าเราเคลื่อนไหวมากเท่าไหร่ก็ยิ่งโดนจับตามากเท่านั้น แล้วอีกอย่างธาดาก็รับรู้เรื่องนี้แล้ว ปล่อยให้พวกมันจัดการกันเองดีกว่า”
ปราณนท์เชื่อว่าทุกอย่างจะเป็นไปตามที่คิด ธาดาจับศิวัชเข้าคุกแน่ ที่เหลือก็ปิดปากพยานที่เหลือ โดยเฉพาะหมอวีระที่รู้เห็นเรื่องอาการของเขาและเป็นคนเซ็นอนุมัติให้ช่อแพรเป็นคนวิกลจริต
เดชารู้ความต้องการของชู้รักดีจึงต่อสายหาหมอวีระแล้วส่งโทรศัพท์มือถือให้เขาพูด หมอวีระได้ยินเสียงปราณนท์ก็ใจคอไม่ดี
“คุณปราณนท์! เอ่อ...มีอะไรครับ”
“ไม่มีอะไร ผมก็แค่จะโทร.มาขอบคุณหมอนั่นแหละ ถ้าไม่ได้หมอผมคงอยู่ไม่ถึงตอนนี้”
“ไม่เป็นไรครับ”
“เดชาเล่าให้ผมฟังเรื่องเงินร้อยล้านของหมอแล้วนะ”
“เอ่อ...ผมคิดว่าตอนนี้ผมไม่อยากได้มันแล้วล่ะครับ”
“อ้าว...ทำไมล่ะหมอ ไม่ได้สิ...หมอช่วยผมมาตั้งเยอะ ถือซะว่าเป็นน้ำใจจากผมแล้วกันนะ”
“ไม่เป็นไรจริงๆครับคุณท่าน”
หมอวีระละล่ำละลักปฏิเสธอีกครั้ง แต่ปราณนท์ไม่สนยื่นโทรศัพท์ให้เดชาคุยต่อ หมอวีระมั่นใจว่าเดชาเป็นคนฆ่านพดลแต่ก็อยากถามให้แน่ใจ
“เดชา...นพดลตายได้ยังไง”
“เรื่องนั้นหมอคงต้องไปถามตำรวจเอง”
“คงไม่ใช่แผนของนายกับคุณปราณนท์ใช่ไหม”
“ผมว่าเราอย่าคุยเรื่องปวดหัวอย่างนั้นเลยคุยเรื่องที่หมออยากรู้ดีกว่า หมออยากได้เงินไม่ใช่เหรอ”
“ฉันไม่ได้โง่เหมือนไอ้นพดลนะ แกจะฆ่าฉันปิดปากอีกคนใช่มั้ย”
“หมอ...ผมว่าหมอน่าจะดูละครมากไปหรือเปล่า ผมไม่ได้คิดอย่างนั้นซะหน่อย”
“ไม่ต้องตามหาผมอีก ผมคงไม่กลับมาเมืองไทยสักพัก”
