ตะวันอาบดาว
ตอนที่ 16
“คนที่มีแต่ความแค้นอยู่ในใจมองไม่เห็นอะไรหรอกครับ คุณท่านฉลาดมากที่หลอกใช้นพดลให้ทำงานแทนเรา”
“นายก็รู้ว่าที่ฉันทำแบบนี้เพราะศิวัชมันเปิดเผยตัวตนของเราแล้ว การที่จะทำให้มันเลิกสงสัยฉันก็ต้องทำให้มันคิดว่าฉันตายไปแล้ว”
“เราจะไม่บอกความจริงกับนายศิวัชจริงๆ เหรอครับ”
“ยังไม่ใช่เวลานี้...ฉันขอพิสูจน์อะไรบางอย่างก่อน”
ความจริงก็คือปราณนท์คิดยืมมือนพดลกำจัดศิวัช แต่นพดลคิดไม่ซื่อจะขายทอดตลาดหุ้นของเขมวัฒน์ ทำให้เขาต้องส่งเดชาไปจัดการจบเกมด้วยการฆ่าปิดปากนพดล
ปราณนท์ตัดสินใจฟื้นจากอาการเจ้าชายนิทราหลังนพดลตายเพื่อสานต่อทุกอย่างโดยเฉพาะเรื่องยึดเขมวัฒน์กรุ๊ปจากทายาทอย่างดาวประดับ
เดชาจัดการตามที่ปราณนท์ต้องการและยินดีมากที่ทุกอย่างเป็นไปตามแผนของชู้รักหนุ่ม
“ตอนนี้ทุกอย่างก็เป็นไปตามแผนของเราแล้ว...ได้เวลาฉลองกันหรือยังครับ”
พูดพลางเปิดเพลงยิปซีมูนเพลงโปรดของปราณนท์ ก่อนโถมตัวกอดจากด้านหลัง
“เชื่อหรือยังว่าผมทำทุกอย่างได้เพื่อคุณ เต้นรำกับผมสักเพลงได้ไหมครับ”
ปราณนท์ยิ้มกว้าง ค่อยๆลุกยืนอย่างมั่นคงและเต้นรำกับเดชาชู้รักอย่างมีความสุข
ooooooo
ดาวประดับยังไม่รู้เรื่องปราณนท์กับเดชา เธอกลับมาบ้านศิวกรเพื่อบอกลาเขา
ศิวกรเห็นท่าทางเหมือนมีเรื่องต้องคิดของเธอแล้วนึกห่วง แต่ดาวประดับก็ไม่เปิดโอกาสให้เขาถาม กุลีกุจอเอาอกเอาใจเขาด้วยอาหารที่ตัวเองทำ กระนั้นเรื่องย้ายกลับบ้านเขมวัฒน์ก็ทำให้เธอกลุ้มใจจนนอนไม่หลับและอดไม่ได้จะระบายอย่างเหลืออดเมื่อศิวกรมานั่งคุยเป็นเพื่อน
“ทำไมชีวิตมันถึงได้เหนื่อยอย่างนี้เนี่ย เฮ้อ...นายไม่เหนื่อยเหรอ”
ดาวประดับไม่ได้รอคำตอบจากเขา เอนศีรษะพิงไหล่เขาแล้วถามต่อ
“ถ้าย้อนเวลากลับไปได้นายยังจะปลอมตัวเป็นน้องชายอยู่ไหม”
“แน่นอน...เพราะถ้าผมไม่ทำอย่างนั้น ผมก็ไม่ได้เจอคุณน่ะสิ”
ศิวกรตอบขำๆแต่หมายความตามที่พูดจริง ดาวประดับซึ้งใจมากแต่สุดท้ายก็ตัดสินใจเลือกปราณนท์ด้วยการกลับไปอยู่บ้านเขมวัฒน์อีกครั้ง
ปราณนท์กับเดชามีความสุขกันตามประสาคู่รัก กระนั้นรสสวาทก็ไม่ทำให้ปราณนท์คลายใจเรื่องดาวประดับ ซึ่งเดชาสังเกตได้และถามด้วยความเป็นห่วง
“คิดอะไรอยู่เหรอคุณ”
“คิดว่านังลูกสาวหน้าโง่นั่นจะกลับมาไหม”
“ไม่เห็นต้องคิดเลย คุณวางแผนอะไรไม่เคยผิดอยู่แล้วนี่”
พูดพลางเชยคางปราณนท์มาจูบอย่างดูดดื่ม
“แต่ถ้าไม่มาก็ดีนะ...ผมจะได้กอดคุณให้หายคิดถึงไง”
“เรายังดีใจเร็วเกินไป”
ปราณนท์เบือนหน้าหนี ถอนใจยาว เดชาต้องกอดปลอบ
“ไม่เอาน่า...ตอนนี้ก็เหลือแค่ให้ดาวประดับเซ็นโอนทุกอย่างให้คุณก็จบแล้วนี่ หรือคุณกลัวว่าดาวประดับจะฟังนายศิวัชมากกว่าคุณ”
“แล้วถ้าเป็นอย่างนั้นล่ะ”
“จะให้ผมไปเก็บมันคืนนี้เลยมั้ย”
ปราณนท์นิ่งคิดก่อนแสยะยิ้ม เมื่อคิดแผนบางอย่างได้
“ตอนแรกฉันก็คิดอย่างนั้น แต่ฉันเพิ่งคิดได้ว่ามันมีวิธีที่เราจะกำจัดนายศิวัชโดยที่เราไม่ต้องลงมือเอง”
ooooooo
แม้ตัดสินใจแน่วแน่จะกลับบ้านเขมวัฒน์แต่ดาวประดับก็ไม่กล้าพูดลาต่อหน้าศิวกรตรงๆ ได้แต่เขียนจดหมายทิ้งไว้ก่อนออกจากบ้านเขาไปแต่เช้า
“ขอบคุณสำหรับทุกอย่างที่ผ่านมาแต่ตอนนี้ฉันจำเป็นต้องกลับไปอยู่ที่บ้านเขมวัฒน์ ฉันไม่กล้าบอกกับนายตรงๆ เพราะไม่รู้จะบอกกับนายยังไง”
ศิวกรอ่านจดหมายของเธอพลางคิดถึงบท สนทนาเมื่อคืน
“เมื่อคืนนายถามฉันใช่ไหมว่าฉันมีอะไรอยากจะบอกนาย ฉันแค่อยากบอกนายว่าตอนฉันอยู่กับนายมันเป็นช่วงเวลาที่ฉันมีความสุขที่สุดแม้แต่ตอนที่ฉันเกลียดนาย แต่ตอนนี้ทั้งฉันและนายคงต้องกลับไปอยู่ในโลกของความจริง...โลกที่ฉันกับนายไม่มีทางที่จะอยู่ด้วยกันได้”
