สารวัตรใหญ่
ตอนที่ 14
จ่าประณตเห็นจริงในข้อนั้น “นั่นสิ ถ้าปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไป เครื่องแบบตำรวจก็คงไม่ต่างจาก รปภ. ไม่มีใครยำเกรงกันเลย”
“แต่ทุกอย่างมันอยู่ที่พวกคุณนั่นแหละ ถ้าเอาแต่มานั่งบ่นกันแบบนี้โดยไม่ทำอะไรซักอย่างมันก็จะไม่มีอะไรดีขึ้น”
“ผู้ใหญ่ก็พูดเกินไป พวกเรามันชั้นผู้น้อย ถ้าหัวเขาส่ายยังไง พวกเราก็ต้องกระดิกตามเขา ไม่งั้นจะเดือดร้อน”
นวลเมียผู้ใหญ่สำราญนั่งฟังอยู่นานคันปากยิบๆ ลุกเดินมาร่วมวง
“นี่...แล้วถ้าหัวเขากระดิกตกเหว ดาบกับจ่าจะยอมตกไปกับเขาไหม ยังไงตอนนี้ก็ไม่มีสารวัตรใหญ่อยู่แล้ว ทำไมดาบกับจ่าไม่ทำตัวเป็นสารวัตรใหญ่ซะเองล่ะ”
นวลพูดจริงจัง ในความหมายว่าให้เอาคุณความดีที่สารวัตรใหญ่ทำไว้เป็นแนวทางในการปฏิบัติตัว กล้าสู้กล้าชนกับความไม่ถูกต้อง ดาบศรีกับจ่าประณตฟังแล้วงง แต่พอคิดทบทวนกันไปมาก็เข้าใจและพร้อมที่จะยืนหยัดทำความดีต่อไป
ooooooo
ทรัพย์อนันต์กับขจรยังแสดงบทรักประเจิดประเจ้อในเซฟเฮาส์จนคืนหนึ่งอรไททนดูไม่ได้กระแทกประตูปึงปังและส่งผลให้เธอโดนทำร้าย
ทรัพย์อนันต์หงุดหงิดโมโหที่ความลับเปิดเผย บีบคออรไทแทบหมดลมแถมข่มขู่จะฆ่าหากเธอปากโป้งเรื่องของเขา จากนั้นตำหนิขจรว่าอย่าสะเพร่าห้ามลืมปิดประตูห้องนั้น แล้วสั่งให้มัดอรไทแน่นกว่านี้
เช้าขึ้นทรัพย์อนันต์มาที่โรงพักพระลาน เรียกบุญเชิดมาพบด้วยเรื่องการขายครีมแตงกวาของพวกแม่บ้านตำรวจว่าใครเป็นคนทำบัญชี
“แอ๋ว...เมียผมครับ”
“ดี งั้นช่วยบอกด้วยนะว่าต่อไปผมจะขอหักเงินส่วนแบ่งรายได้เดือนละ 20 เปอร์เซ็นต์”
“อะไรนะครับ” บุญเชิดเสียงหลงอย่างคาดไม่ถึง
“จ่ามีปัญหาอะไร แค่ 20 เปอร์เซ็นต์ ผมถือว่าน้อยมากแล้วนะ หรือจะให้ผมหักมากกว่านี้”
“เอ่อ...ขอประทานโทษครับ ผมอยากทราบว่าทำไมต้องหักครับ”
“อุ๊วะ! ก็ผมเป็นผู้บังคับบัญชา พวกจ่าใช้ชื่อว่าชมรมแม่บ้านตำรวจพระลาน ผมก็ต้องมีสิทธิ์หักสิวะ รู้กันบ้างหรือเปล่าว่าเดือนๆผมต้องหาเงินทำยอดกี่หมื่นกี่แสน ไปบอกเมียจ่ากับพวกเมียตำรวจคนอื่นๆด้วยนะ ถ้าใครมีปัญหาก็เตรียมตัวเก็บข้าวของย้ายไปอยู่ที่อื่นได้เลย”
บุญเชิดนิ่งอึ้ง กล้ำกลืนฝืนข่มอารมณ์แล้วกลับออกมาเล่าให้เพื่อนฝูงตำรวจด้วยกันฟังอย่างเหลือเชื่อ ซึ่งแต่ละคนที่ได้ฟังล้วนแสดงความคิดเห็นเดียวกันคือไม่พอใจและรับไม่ได้
“พวกเดียวกันแท้ๆทำไมต้องมาขูดรีดกับพวกเราด้วย 20 เปอร์เซ็นต์ไม่ใช่น้อยๆเลยนะ”
“ก็คงสืบรู้มานั่นแหละว่ายอดขายแต่ละเดือนมันไม่ใช่น้อย”
“พวกผู้หญิงมันคงไม่ยอมแน่ๆ”
“ถ้าไม่ยอมแล้วจะทำยังไง”
“งั้นมันก็คงถึงเวลาที่เราจะต้องลุกขึ้นมาสู้แล้ว”
“ใช่ ถ้าไม่สู้ก็โดนเขากดตลอดไป”
“นี่พูดจริงหรือเปล่า”
