สารวัตรใหญ่
ตอนที่ 14
เมื่อสองฝ่ายเผชิญหน้าจึงมีปากเสียงและอาจเกิดการปะทะกันรุนแรงกว่านี้ถ้าพวกพิทยาธรไม่เข้ามา สลายม็อบ แต่กระนั้นคำแพงกับชาวบ้านที่มาช่วยก็ได้รับบาดเจ็บคนละเล็กละน้อย สวยกับแอ๋วต้องหายามาทารอยฟกช้ำให้พวกเขา
“ขอบคุณมากนะครับที่มาช่วยผมกับภรรยาได้ทันเวลาพอดี”
“สารวัตรมองโลกในแง่ดีเกินไป คนบางคนก็พูดไม่รู้เรื่อง ยิ่งพูดมันก็ยิ่งบ้า”
“พวกนี้ไม่ใช่คนในตลาด ฉันไม่เคยเห็นหน้าเลย”
“ใช่ เจ๊ก็ไม่เคยเห็นหน้าเลยนะ เป็นพวกไหนก็ไม่รู้”
“เป็นพวกรับจ้างครับ ผมจับได้สามคน สอบปากคำ แล้วมันสารภาพกันว่าโดนจ้างให้มาทำแบบนี้”
“เพื่ออะไรคะหมวด หรือว่าดิสเครดิต”
“ใช่ครับ ตอนนี้ภาพพจน์ของสารวัตรดีเกินไป พวกมันก็เลยหาทางทำลาย ผมว่าต่อไปอาจมีอะไรที่รุนแรงขึ้นมากกว่านี้นะครับ”
คำแพงรู้สึกกังวลและเป็นห่วงสามี พอสองคนเดินกลับไปที่รถ กอบเกียรติวิ่งตามมาทำความเคารพใหญ่
“สารวัตรครับ...จำได้ไหมครับว่าสารวัตรเคยด่าผม”
“จำได้ คุณโกรธใช่ไหม”
“ครับ ผมโกรธ แต่ตอนนี้ผมคิดได้แล้วครับ ผมจะมาบอกสารวัตรว่าต่อจากนี้ไปผมจะกลับตัวและทำหน้าที่ตำรวจให้ดีที่สุด ให้สมกับที่ประชาชนจ้างให้ผมมาดูแลความสงบเรียบร้อยของบ้านเมือง ผมจะเป็นตำรวจให้ดีที่สุดครับสารวัตร”
“ผมภูมิใจนะที่คุณสามารถพลิกตัวเองกลับมาในทางที่ถูกต้องได้ การปฏิรูปตำรวจพวกเราทำกันเองได้ ไม่ต้องรอใคร แค่ปฏิรูปตัวเองให้มีจิตวิญญาณที่จะเสียสละเพื่อส่วนรวม อย่ามองตัวเองว่ายิ่งใหญ่กว่าคนอาชีพอื่น แต่จงมองว่าพวกเราคือพนักงานทำความสะอาดสังคม อยู่อย่างถ่อมตน ทำงานให้สมกับค่าจ้างที่มาจากหยาดเหงื่อของประชาชน”
กอบเกียรติน้ำตาคลอประทับใจในสิ่งที่ใหญ่สอน...ผู้กองหนุ่มทำความเคารพสารวัตรใหญ่อีกครั้ง ซึ่งเป็นการทำความเคารพที่มาจากจิตวิญญาณมากกว่าทำตามธรรมเนียมปฏิบัติ
ooooooo
