เสน่หามายา

โมเน่ต์แวะมาที่คอนโดฯที่พักของลีโอ ขณะกำลังจะขึ้นลิฟต์รู้สึกเหมือนมีคนแอบมอง ครั้นหันไปดูกลับไม่เจอใคร แถมมีไลน์ส่งมาจากมือถือของแบงก์ เธอรู้สึกไม่ชอบมาพากลหันหลังกลับออกมาแทบไม่ทัน...

ในเวลาไล่เลี่ยกัน ลีโอแวะมาบ้านแม่เพื่อจะเอากล้องถ่ายรูปที่เพิ่งซื้อมาให้น้ำขิง กลับต้องผิดหวังที่พบว่ากัสโซ่ซื้อกล้องตัวใหม่ให้เธอเช่นกันเพียงแต่ราคาถูกกว่า ลีโอก็เลยต้องเอากล้องที่ตัวเองซื้อไปแอบเอาไว้ แม้น้ำขิงจะไม่ยอมรับกล้องจากกัสโซ่ฟรี ตกลงจะผ่อนคืนให้ แต่ลีโอก็ไม่ค่อยชอบใจอยู่ดี ยิ่งเห็นสองคนนั่นสนิทสนมกันชวนกันไปลองกล้องตัวใหม่ที่สวนสาธารณะ ยิ่งเป็นกังวลกลัวจะถูกแย่งของรักไปอีก

กัสโซ่พอจะเดาอาการหงุดหงิดของพี่ชายออกว่าหึงตัวเอง แนะให้น้ำขิงบอกเขาไปตามตรงว่าคิดอย่างไรกับเขา น้ำขิงถอนใจหนักใจไม่กล้าพูด...

โมเน่ต์กลับถึงบ้านได้ไม่นาน ก็มีไลน์จากแบงก์ส่งมาป่วนอีก เป็นข้อความข่มขู่ทำนองว่าจะจองเวรไม่ให้มีความสุข เธอกลัวมากลนลานขึ้นห้อง เพลงพิณเห็นท่าทางแปลกๆของเธอมองตามด้วยความเป็นห่วง ยังมีไลน์จากแบงก์ส่งมาที่มือถือของโมเน่ต์อย่างต่อเนื่องจนเธอเริ่มกลัว ตัดสินใจปิดมือถือ

ooooooo

เหตุการณ์ดูไม่น่าไว้ใจ โมเน่ต์จึงตัดสินใจนำเรื่องนี้ไปเล่าให้แม่ฟังถึงที่บ้าน อลิสเชื่อว่าต้องมีใครบางคนเล่นตลกกับลูกแน่ๆ ดังนั้นเราต้องทำให้ไอ้คนส่งไลน์เผยตัวออกมาให้ได้ โมเน่ต์ทักท้วงทำแบบนี้อันตรายมากๆ อลิสไม่สนใจดึงมือถือของลูกมาพิมพ์ข้อความกลับไป สักพักมีข้อความส่งกลับมา อลิสยิ้มพอใจ...

กัสโซ่แวะมาหาลีโอที่ทำงานโดยมีน้ำขิงตามมาดูแลเช่นเคย ทำให้ลีโอไม่ค่อยพอใจนัก กัสโซ่เห็นสีหน้าท่าทางของพี่ชายก็นึกสนุกขึ้นมา แกล้งบอกเขาว่ายังไม่ได้ตัดสินใจจะกลับมาทำงานที่นี่ แค่จะมาดูให้แน่ใจก่อนว่าบรรยากาศน่ากลับมาหรือเปล่า ลีโอไม่ขัดข้องหากเขาอยู่บ้านแล้วสบายใจกว่า

“ฉันก็ไม่ได้อยากจะมากเรื่องหรอกนะ ฉันน่ะทำงานได้ทุกที่ที่มีน้ำขิงอยู่ด้วยนั่นล่ะ”

“งั้นก็เชิญไปอยู่กันสองคนเถอะ” ลีโอหงุดหงิดใส่ กัสโซ่เห็นไม่เข้าทีชวนน้ำขิงกลับ เธอเห็นกล่องใส่กล้องถ่ายรูปรุ่นใหม่วางอยู่บนโซฟา จะร้องทักแต่เห็นลีโอหน้าหงิกก็เลยเปลี่ยนใจเดินตามกัสโซ่ออกไป...

คนที่ส่งไลน์มาป่วนโมเน่ต์ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นมนัสชนกนั่นเอง อลิสชี้หน้าด่าเธอว่าโรคจิต อุตส่าห์ใจดีไม่เอาเรื่องที่เธอมาทำร้ายตนกับเพลงพิณ ไม่คิดว่าจะตอบแทนด้วยการทำแบบนี้

“ใจดีแบบไหนคะ ฆ่าคนตายแต่ยังลอยหน้าลอยตาได้ทั้งแม่ทั้งลูกอย่างนี้ กฎหมายมันเอาผิดคุณไม่ได้ก็จริง แต่บาปกรรมมันยิ่งกว่ากฎหมายนะคะ ไม่มีข้อยกเว้น มีแต่จะสนองคนทำผิด” มนัสชนกลอยหน้าลอยตาน่าตบ อลิสบอกให้เธอเก็บคำพูดเหล่านี้ไว้สอนตัวเองก็แล้วกัน แล้วจูงมือโมเน่ต์ออกไป...