เสน่หามายา

สรัลเป็นห่วงงานที่ยังทำค้างอยู่จึงโทร.สั่งให้ มนัสชนกเอาเอกสารที่เกี่ยวข้องไปให้เซ็นที่โรงพยาบาล เธอวางสายจากเขา พลางหันมองเก้าอี้ทำงานที่เขาเคยนั่งราวกับสรัลตัวเป็นๆอยู่ตรงนั้นด้วย พูดกับเก้าอี้ว่าถ้าเขาไม่อยู่แล้วเธอจะดูแลใคร จากนั้นเธอเลื่อนเก้าอี้ออก ทรุดตัวลงนั่ง

“คุณคงเห็นนกจากตรงนี้ตั้งแต่วันแรกที่นกเข้ามาเป็นลูกน้องคุณ...คุณเห็นสายตาที่รักและภักดีของนกบ้างไหมคะ แต่นกอยู่ตรงนั้น นกเห็นสายตาเอื้ออาทรของคุณที่มีต่อนกเสมอมา คุณเป็นทั้งเจ้านายที่นกรักและเป็นผู้ชายที่นกเทิดทูนเหลือเกิน” มนัสชนกลูบไล้เก้าอี้ตัวนั้นอย่างมีความสุข...

เรื่องที่อลิสเป็นต้นเหตุให้เพลงพิณแท้งลูกยังคงเป็นที่วิพากษ์วิจารณ์ของเหล่าพนักงานในบริษัท โดยเฉพาะชมพู่ที่เคยชื่นชมอลิสว่าทั้งเก่งทั้งสวย ตอนนี้เลิกชอบไปเลย มนัสชนกได้ยินพวกนี้นินทาอลิสไปในทางไม่ดี แอบยิ้มพอใจที่แผนชั่วของตัวเองได้ผลดีเกินคาด...

หลังจากรวบรวมเอกสารได้ตามที่สรัลต้องการ มนัสชนกเอาไปให้เขาที่โรงพยาบาลพร้อมกับของเยี่ยมจากแผนกการตลาด แต่สรัลไม่อยู่ออกไปกินข้าวเที่ยงกับเจริญ มีเพียงแดเนียลเท่านั้นที่อยู่เฝ้าไข้เพลงพิณ มนัสชนกต้องการจะอยู่กับคนป่วยตามลำพังจึงออกอุบายให้แดเนียลไปกินข้าวกลางวันได้เลย อาสาจะเฝ้าเธอให้ เพราะตนต้องรอสรัลมาเซ็นเอกสาร แดเนียลนิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบตกลง

คล้อยหลังไม่นาน เพลงพิณค่อยๆรู้สึกตัวลืมตาขึ้น กระแอมเบาๆเหมือนคอแห้ง มนัสชนกรีบรินน้ำประคองเธอให้ลุกขึ้นจิบ พยายามตอกย้ำเรื่องที่เธอต้องสูญเสียลูกไปทั้งที่เพิ่งจะได้รับข่าวดี เพลงพิณไม่อยากได้ยิน หลับตาหันหลังนอนตะแคงให้ เสียงไลน์ดังเข้ามาในมือถือมนัสชนกอย่างต่อเนื่อง เพลงพิณทนไม่ไหว

“เพลงขออยู่เงียบๆเถอะค่ะ”

มนัสชนกก็เลยต้องออกไปอ่านไลน์นอกห้อง อีกมุมหนึ่งที่โถงทางเดิน แดเนียลเดินมาเจอสเตฟานถือกระเช้าของเยี่ยมในมือ รีบดักหน้าไว้ถามว่ามาเยี่ยมใคร พอรู้ว่าจะมาเยี่ยมเพลงพิณ แดเนียลไล่ให้เอากลับไป ฝากบอก เจ้านายของเขาด้วยว่าไม่จำเป็น สเตฟานเห็นท่าทางเอาเรื่องของอีกฝ่ายจำใจหันหลังกลับ แดเนียลมองตามจนแน่ใจว่าเขาไปแล้ว จึงออกไปกินข้าวกลางวันอย่างสบายใจ...

ไม่นานนัก สรัลกับเจริญกลับมาที่ห้องพักฟื้น เห็นมนัสชนกนั่งอยู่ในห้องเพียงลำพัง ถามหาแดเนียลหายไปไหน เธอเห็นเขายังไม่ได้กินข้าวก็เลยอาสาจะเฝ้าเพลงพิณแทนเขาจะได้ไปหาอะไรกิน แล้วแจ้งกับสรัลว่าเตรียมเอกสารที่ต้องการมาให้แล้ว เขาบอกกับเจริญว่าขอตัวไปจัดการเรื่องเอกสารเหล่านี้ก่อน จะได้ไม่ต้องยุ่งเกี่ยวกับบริษัทอีก แล้วมองเพลงพิณอย่างห่วงใยก่อนจะเดินนำมนัสชนกออกไป

เมื่อได้อยู่กันตามลำพังพ่อลูก  เจริญกล่อมเพลงพิณให้พยายามรักษาตัวเองทั้งกายและใจให้หายไวๆ

สรัลอุตส่าห์ลาออกจากบริษัทเพราะไม่ต้องการเกี่ยวข้องกับอลิสเพื่อเธอ ดังนั้นเธอจะต้องไม่ทำให้สิ่งที่เขาเสียสละต้องเปล่าประโยชน์ เธอรับปากจะพยายามทำตามที่พ่อแนะนำ เจริญเลื่อนจานขนมกับน้ำผลไม้ไปตรงหน้าลูก ทีแรกเธออิดออดไม่ยอมกิน แต่พอเห็นสายตาอ้อนวอนแกมบังคับของพ่อก็เลยยอมกิน

ooooooo