สกาวเดือน

ทันทีที่ทรงกลดถึงบ้านก็รู้ว่าโดนแม่หลอกให้กลับมาแต่งงานมีครอบครัว ทรงมณีอยากอุ้มหลานไวๆ ถึงกับต้องหลอกลูกชายว่าตัวเองป่วยหนัก

ทรงกลดเจ็บใจตัวเองที่พลาดอีกจนได้ ต่อว่าแม่เอาความเป็นความตายมาล้อเล่นทำไม รู้ไหมว่าตนรีบมาขนาดไหน ไม่มีเที่ยวบินตรงที่เร็วที่สุดถึงกรุงเทพฯ ก็ต้องบินไปลงกัวลาลัมเปอร์แล้วต่อรถไฟอีกที แถมยังโดนขโมยกระเป๋าสตางค์ ยังดีที่ตนแบ่งเงินเก็บไว้ในกระเป๋ากางเกง ไม่งั้นก็ไม่มีค่าแท็กซี่กลับบ้าน

“ถือว่าไม่เสียชื่อว่าที่ด็อกเตอร์ รู้จักแก้ปัญหามาถึงบ้านจนได้” ทรงมณีพูดอย่างใจเย็น แต่ลูกชายโมโหจนพูดไม่ออก สีหน้าตูมตึงจนคนเป็นแม่เริ่มหงุดหงิด “ดูแกจะผิดหวังเหลือเกินนะที่เห็นฉันอยู่รอดแข็งแรงดี ในใจนี่คงแช่งชักหักกระดูกฉันอยู่ใช่ไหม คงคิดแต่จะกลับมาสอยมรดกอย่างเดียวล่ะสิ ถึงได้หายหน้าไปเป็นปีๆ”

“ผมไปเรียน ไม่ได้ไปเที่ยวเล่นที่ไหน ผมต้องเดินทางทำวิจัย ทำไมคุณแม่ถึงไม่เข้าใจซะที”

“แล้วไอ้ปริญญาเอก โท ตรี จัตวา เนี่ยมันแทนแม่แกคนนี้ได้ไหม แกจะเรียนไปหาพระแสงอะไรมากมาย จะรอให้ได้ปริญญาไม้ไต่คู้เลยรึไง ฉลาดไปแต่ไม่มีใครเอาทำพันธุ์ แล้วมันจะมีประโยชน์อะไร”

ทรงกลดเบื่อเต็มทีที่ต้องกลับมาเจอแม่บ่นเรื่องเดิมๆ เขาเดินหนี แต่แม่ก็ยังเดินตามไล่ฉะดังลั่นบ้าน

“อย่ามาอ้างตำราหน่อยเลย แกอยู่อเมริกาเพราะหลงแสงสี ริจะเป็นฮิปปี้ ใช้ชีวิตลอยชายไปวันๆ แล้วอย่างนี้ฉันจะมีหลานได้เมื่อไหร่ มีเมียแล้วมันทำด็อกเตอร์ไม่ได้รึไง แกจะบ่ายเบี่ยงอ้างเรื่องเรียนไปถึงไหน มีหลานให้แม่ซักคนมันจะเปลืองตัวแกนักรึไง ป่านนี้ไม่ใช่ว่ากามตายด้านไปหมดแล้วเหรอ”

ชวนพิศซึ่งเป็นสาวทึนทึกถึงกับขำพรืดออกมากับวาจาของเจ้านาย ขณะที่ทรงกลดรู้สึกอายขายหน้ามากรีบเดินหนีไปถึงห้องนั่งเล่น แต่แม่ก็ยังเทศน์ไม่จบสิ้น

“ถ้าแกจะละทางโลก รอบรรลุโสดาบันฉันยังพอเข้าใจ แต่นี่แกจะสงวนพันธุ์แกไปถึงไหน แม่รอจนจะแก่ตาย ป่านนี้ยังไม่ได้หลานซักคน”

ผ่องหิ้วกระเป๋าสัมภาระของทรงกลดเข้ามาพอดี ชายหนุ่มค้นของฝากในกระเป๋าเพื่อหาทางเปลี่ยนประเด็นเอาใจแม่ แต่ดูเหมือนแม่ไม่ได้สนใจสิ่งของ จดจ้องแต่เรื่องอยากให้ลูกแต่งงาน

“ฉันจะบ่นจนกว่าแกยอมแต่งงาน ถ้าเมียพี่แกไม่เป็นหมัน ฉันจะไม่มากดดันแกเลย”

“นี่มันสมัยไหนแล้วครับ คุณแม่จะมาบังคับกะเกณฑ์กันไม่ได้ ชีวิตของผม ผมมีสิทธิ์ใช้”

“ถ้าอย่างงั้นแกก็ช่วยชดใช้ที่ฉันให้ชีวิตแกมา ด้วยการหาลูกมาคืนฉันให้ได้ มีเมียมีลูกแล้วแกจะไสหัวไปไหนก็ไป”

“โอ้โห...นี่มันเข้าข่ายจับตัวประกันเรียกค่าไถ่แล้วนะครับแม่”

“ถ้าแกอยากกลับไปเรียนให้ไวๆ ก็หาเมียแล้วเอาลูกมาไถ่ตัวแกออกไป ไม่อย่างนั้นอย่าหวังว่าจะได้กลับไป”

ทรงมณีพูดจริงทำจริง สั่งให้ผ่องหาพาสปอร์ตของทรงกลดมายึดไว้ แถมยังเอาสาวๆสวยๆมาล่อหลอกโดยหนึ่งในนั้นมีเพริดพักตร์ผู้หญิงที่หมายตาไว้ให้ลูกชาย

แต่ไม่ว่าทรงมณีจะทำอะไรยังไง ทรงกลดก็ไม่ได้สนใจหญิงใดสักคน เหตุนี้เองทำให้เพริดพักตร์ยิ่งอยากเอาชนะ เธอวางแผนถึงเนื้อถึงตัวเขาในสภาพเปลือยเปล่าภายในห้องส่วนตัว ทรงกลดไม่ใช่พระอิฐพระปูนจึงรู้สึกซูซ่า แต่ไม่ได้ล่วงเกินเธอแต่อย่างใด แค่นั้นก็ทำให้เพริดพักตร์มั่นใจว่าเขายังชอบผู้หญิง ไม่ใช่ตายด้านหรือเบี่ยงเบนไปชอบไม้ป่าเดียวกัน

ooooooo