สายโลหิต

ธนูไฟจำนวนมากพุ่งเป้ามาที่ป้อมมหาไชยในคืนเดือนมืด หลวงไกรกับหลวงเทพเข้าเวรที่ป้อมเชิงเทินเห็นก็รีบไปที่ป้อมมหาไชยและได้ยินกับหูว่าพระยาพลเทพกับขุนทิพสั่งให้ทหารหยุดต่อสู้และยอมแพ้ หลวงไกรโกรธมากจะฟาดฟันขุนทิพให้ดับดิ้น แต่หลวงเทพให้เร่งรับมือกับข้าศึกที่มีมากเหลือเกินก่อน ขุนทิพจึงรอดตัวไป

ผลการปะทะกันมีทหารบาดเจ็บล้มตายทั้งสองฝ่าย หลวงเทพกับหลวงไกรคาใจต่อการกระทำของพระยาพลเทพจึงบุกไปถึงเรือนในวันถัดมาแล้วเจอขุนทิพอยู่ด้วย หลวงไกรกับขุนทิพมีปากเสียงกันยกใหญ่ แต่หลวงเทพใจเย็นกว่าจึงวางแผนจับผิดคนทั้งคู่ในคราวเดียวกันด้วยการขอไปลาดตระเวนหาเสบียงด้วย แต่พระยาพลเทพไม่ยินยอม

พระยาพลเทพเริ่มไหวตัว เตือนขุนทิพให้หยุดส่งเสบียงให้ทัพพม่า แต่ขุนทิพไม่เชื่อฟัง ส่วนไอ้มิ่งที่รู้เต็มอกว่านายของตนทรยศแผ่นดิน ในที่สุดวันนี้มิ่งก็ทนไม่ไหวตัดสินใจไปพบหลวงเทพกับหลวงไกร พูดความจริงว่าขุนทิพกับพระยาพลเทพเป็นไส้ศึกส่งเสบียงให้พม่า แต่สองคุณหลวงฟังแล้วยังไม่ปักใจเชื่อ

“มึงทรยศต่อนายของตัวเอง”

“ขอรับ กระผมทรยศ เอาความลับนายมาเผย สมควรจะถูกลงอาญาว่าเป็นบ่าวระยำทรยศหักหลัง แต่กระผมทนไม่ไหว ทนไม่ได้ขอรับ ถึงเป็นไพร่ในเรือนก็รักแผ่นดินบ้านเมืองเช่นคนอื่น ท่านจะฆ่ากระผมก็เอาเถิด...เก็บเรื่องนี้ไม่บอกกล่าวผู้ใดเหมือนอกจะแตก คนอื่นทนได้ กระผมทนไม่ไหวแล้วขอรับ ถึงจะตายก็ขอได้ชื่อว่าทำประโยชน์เพื่อแผ่นดินสักครั้งเถิด”

“มึงผิดตรงทรยศนาย...มึงถูกเพราะเรื่องที่ถูกทรยศนั้นเป็นเรื่องความตายของคนทั้งกรุงศรีอยุธยา มึงทำประโยชน์ให้แผ่นดิน บอกให้รู้ตัวไส้ศึกลอบส่งเสบียงอาหารให้ข้าศึก จริงเท็จกูจะให้มึงพิสูจน์”

“ไม่เท็จ...จริงทั้งนั้นขอรับ”

“ทำไมมึงไม่บอกแต่เนิ่นๆ มาบอกเอาป่านนี้ รู้ไหมไอ้มิ่ง ข้าศึกล้อมกรุงเป็นปี พวกมันกินอยู่เต็มที่ไม่อดไม่อยากเพราะไอ้คนเลวทรยศ พวกเราซิอดอยากกันทั้งแผ่นดิน เอ็งอมพะนำจะคอยดูมันบุกเข้ากรุงมาฆ่าคนของเรารึ”

“มึงบอกมาไอ้มิ่ง”

“กระผมไม่แน่ใจขอรับ สงสัยตั้งแต่ครั้งสุดท้ายสุกี้เข้ามาพัวพันกินเที่ยวกับท่านขุนและบุตรเจ้าคุณพลเทพ มารู้อีกทีก็ค่ายบางระจันแตก ท่านขุนระแวดระวังไม่ให้บ่าวไพร่ฝีพายรู้เรื่อง กระผมสงสัยนัก แอบฟัง ตามดูเป็นนาน”

“มึงพร้อมหรือยังจะให้ข้าทดสอบว่าไม่ได้ กล่าวเท็จ”

“ทดสอบพิสูจน์อย่างไรหรือขอรับหลวงไกร”

“กูจะพามึงไปพบขุนทิพที่ป้อมมหาไชย ขุนทิพเป็นตัวการ แล้วใครอีกที่รู้เรื่อง”

“พระยาพลเทพขอรับ รู้กันหมด ลูกชายด้วย ส่งเสบียงให้ข้าศึกมาตั้งนานแล้ว กรุงศรีแตกแน่ ไม่มีทางรอด ขุนทิพว่าเข้ากับข้าศึกครานี้กรุงแตกจะได้นั่งแท่นขอรับ”