ร้อยป่า
ตอนที่ 6
การตายของแม่แป๋วทำให้เสือโดนตราหน้าว่าเป็นฆาตกร อิทธิสะใจมากและไม่สะทกสะท้านเมื่อตำรวจเชิญตัวไปสอบปากคำที่โรงพัก
“เราได้ข้อมูลจากขนส่ง รถคันเกิดเหตุจดทะเบียนชื่อพ่อเลี้ยง”
“ครับ รถผมเอง เมื่อวานผู้ตายไปหาผมที่บ้าน ผมกับผู้ตายรู้จักกันมานานแล้ว ตอนจะกลับผมให้รถที่บ้านไปส่งโรงแรม”
“ทางคุณเสือให้การว่าลูกน้องพ่อเลี้ยงเป็นฝ่ายยิงก่อน”
“อันนี้ผมไม่ทราบครับ ติดต่อลูกน้องไม่ได้ ผมมีข้อมูลบางอย่างเป็นประโยชน์กับทางตำรวจ”
“อะไรครับ”
“เสือ กลิ่นสัก ขัดแย้งกับครอบครัวผู้ตายรุนแรงมาก มันอาจใช้อำนาจหน้าที่โดยมิชอบฆ่าล้างแค้น”
จู่ๆมีตำรวจกองปราบสองนายเดินเข้ามา
มาโนชก้าวตามหลังมาด้วย
“เรามารับช่วงทำคดีต่อ เบื้องบนให้โอนคดีมากองปราบ”
“เบื้องบนนี่ใครครับ”
“ผู้ใหญ่ในกรม”
“ทำไมผู้ใหญ่ถึงลงมาล้วงลูก” มาโนชแปลกใจ
ที่แท้โภคาพ่อของอนิรุทธิ์นั่นเองที่ทำให้คดีถึงกองปราบ...โภคากำลังโทร.คุยกับทรงยศที่ยังอยู่แพร่
“ยศไม่ต้องกังวล ลุงจะใช้อิทธิพลทุกทางเอาคนที่ฆ่าแม่ยศเข้าคุก” วางสายจากทรงยศแล้วโภคาหันมาบอกอนิรุทธิ์ “เมื่อคืนยศโทร.หาพ่อ กลัวตำรวจที่แพร่ทำคดีเข้าข้างเสือ เพื่อนเสือเป็นตำรวจที่นั่น นี่พ่อเลยขอให้ตำรวจชั้นผู้ใหญ่ดึงคดีมากองปราบ”
“ที่ผมคุยกับแป๋ว ตำรวจยังไม่สรุปว่าใครเป็นคนยิงแม่แป๋ว”
“ก็พวกเสือนั่นแหละ แล้วนี่ทำไมไม่แต่งดำล่ะ”
“ผมจะไปเยี่ยมลุงทรงธรรมครับ ลุงยังไม่รู้ว่าน้าหญิงตาย แป๋วไม่ให้บอก”
ทรงธรรมอยู่โรงพยาบาล เมื่อเห็นอนิรุทธิ์มาเยี่ยมก็ไหว้วานให้โทร.หาทรงยศกับแป๋วเพราะตนโทร.ไปแล้วพวกเขาไม่รับสาย
“ทางนั้นคงยุ่งๆมั้งครับ”
“ยุ่งแค่ไหนก็น่าจะรับโทรศัพท์พ่อหน่อย ก็รู้ว่าพ่อห่วงแม่”
“พอแป๋วสะดวกก็คงโทร.มาเองแหละครับ”
พอดีมือถือทรงธรรมดัง เขาคิดว่าลูกสาวโทร.มา แต่พอรับสายกลายเป็นพ่อเลี้ยงอิทธิ
“พ่อเลี้ยงครับ ภรรยาผมเกิดอุบัติเหตุที่แพร่”
“อ้าว...นี่คุณยังไม่รู้เหรอ ภรรยาคุณตายเมื่อคืน”
“พ่อเลี้ยงพูดอะไรครับเนี่ย”
“ไอ้เสือมันยิงภรรยาคุณตาย ลูกน้องผมที่ขับรถไปส่งภรรยาคุณเล่าว่าโดนไอ้เสือดักยิง ลูกน้องผมตะโกนบอกว่ามีผู้หญิงในรถมันก็ไม่ฟัง ยิงถล่มจนภรรยาคุณตาย เสียใจด้วยนะครับ”
อิทธิใส่ร้ายเสือไฟแลบและหวังมากว่างานนี้เสือติดคุกแน่ ขณะที่ทรงธรรมรู้ข่าวร้ายก็โรคหัวใจกำเริบแน่นหน้าอกจนอนิรุทธิ์ต้องรีบตามหมอมาดูอาการ
ooooooo
แสงทองมาพบเสือที่บ้านพัก เห็นสภาพเขาเศร้าหมองจมอยู่กับความทุกข์ก็สงสารและเห็นใจ
“แสงรู้ข่าวแล้วค่ะ ที่คุณเสือยิงเพราะป้องกันตัว คุณไม่ผิด...แสงรู้จักน้าหญิง น้าเป็นเพื่อนแม่แสง เท่าที่จำได้น้าหญิงใจดีมาก”
“ครับ น้าหญิงใจดีมีเมตตา น้าส่งผมเรียน ช่วยเหลือผมทุกอย่าง น้าก็เหมือนแม่ผม นี่ผมทำอะไรลงไป”
“คุณทำตามหน้าที่ค่ะ”
“แป๋วโกรธผมมาก”
“เขาไม่เข้าใจก็ช่างเขาค่ะ แสงเข้าใจคุณคุณไม่ได้ตั้งใจฆ่าใคร”
แสงทองให้กำลังใจผู้ชายที่เธอรัก ระหว่างนี้แคนเข้ามาบอกเสือว่ารถที่จะไปงานศพที่กรุงเทพฯพร้อมแล้ว...เสือเดินทางไปพร้อมมาโนช แสวงและแคน โดยที่ช้างรออยู่ทางกรุงเทพฯ
ทั้งหมดมาถึงหน้าศาลาสวดศพพร้อมพวงหรีดของเสือ แต่จู่ๆแสวงเกิดหวั่นกลัวขึ้นมาบอกเสือให้เปลี่ยนใจไว้มาวันเผาดีกว่าเพราะแป๋วคงไม่ให้เข้าไป แต่เสือไม่ล้มเลิกความตั้งใจเดินหน้าเข้าไปเพื่อจะไหว้ขอขมาศพแม่ของแป๋ว
