ร้อยป่า
ตอนที่ 13
ทรงยศชักสีหน้าเล็กน้อยก่อนหันหลังให้ผู้กองกอล์ฟแล้วคุยโทรศัพท์กับพ่อด้วยเสียงค่อนข้างเบา
“คุณพ่อหาทนายเก่งๆสู้คดีให้ผมนะครับ ผมไม่อยากติดคุก”
“พ่อคุยกับทนายแล้ว เขาว่ายังไงก็ติด อยู่ที่ว่าจะติดกี่ปี”
“ผมอยู่ในคุกไม่ได้”
“ชีวิตในคุกอาจไม่เลวร้ายนักก็ได้ลูก”
“อยู่ป่าไม่กี่วันผมยังทรมานแทบแย่ แต่มันก็ยังมีอิสระ ติดคุกอยู่ในห้องแคบๆ นักโทษเป็นพันแย่งกันกินแย่งกันนอน เหม็นสกปรก เข้าไปอยู่ในคุกอาทิตย์เดียวผมก็ตายแล้วครับ”
“ยศต้องอดทนลูก”
“คุณพ่อก็พูดได้นี่ ลองมาเป็นผมสิ ถ้าต้องติดคุกผมขอตายดีกว่า ผมจะฆ่าตัวตาย”
“อย่าทำอย่างงั้นนะยศ”
“แล้วจะให้ผมทำยังไง...ทำไมชีวิตผมต้องเป็นแบบนี้ มันยิ่งกว่าตกนรก”
“พ่อเสียใจ...”
“ก็พ่อนั่นแหละทำให้ผมเป็นแบบนี้ พ่อทำเราหมดตัว พ่อพาคนชั่วเข้ามาในครอบครัว ผมไม่น่าเกิดเป็นลูกพ่อเลย”
“พ่อขอโทษ พ่อไม่ดีเอง”
“คุณพ่อช่วยไม่ได้ก็ไม่เป็นไร ช่วยจัดงานศพผมก็แล้วกัน”
ทรงยศตัดสายทิ้งด้วยความโมโห ทรงธรรมห่วงลูกมากและอยากคุยกับลูกอีกแต่มาโนชบอกว่าไม่ได้แล้ว แค่นี้ทางโน้นก็อะลุ่มอล่วยมากแล้ว...
ooooooo
แสงทองหนีหายไปตั้งแต่รู้ว่าอนิรุทธิ์ร้ายกาจถึงขนาดจ้างคนฆ่าเสือ อนิรุทธิ์พยายามติดต่อเธอเป็นร้อยครั้งแต่เธอไม่รับสาย จึงฝากข้อความเอาไว้ว่า
“แสง...ผมรอแสงอยู่นะ หนีไปกับผมเถอะ ชีวิตที่เมืองไทยไม่มีอะไรเหลือแล้ว ผมจะรอถึง 4 ทุ่ม แสงมานะมาหาผม”
หลังจากนั้นอนิรุทธิ์ก็เฝ้ารอแสงทองอย่างใจจดใจจ่อทั้งที่รู้ว่าความหวังนั้นริบหรี่เต็มที...
ส่วนที่บ้านเช่า...เสือ มาโนช ช้าง และผู้ใหญ่เทิ้มนอนในห้องโถง หนุ่มๆเสียสละห้องนอนให้แป๋วกับพ่อและครูบัวเงิน แค่สามทุ่มผู้ใหญ่เทิ้มก็หลับสนิทไปแล้ว เหลือแค่สามหนุ่มนอนคุยกันโดยไม่รู้ว่าทรงธรรมยืนฟังอยู่ตรงบันได
ทรงธรรมตกใจมากได้ยินมาโนชพูดว่าเพื่อนตำรวจของเขาโทร.มาบอกว่าทรงยศเอามีดโกนกรีดข้อมือจะฆ่าตัวตายแต่ตำรวจที่เฝ้าอยู่ห้ามทัน
“เขาทำทำไมวะ” ช้างถาม
“เครียดจัดไม่อยากติดคุก นี่เพื่อนฉันมันให้ไปช่วยคุย เห็นฉันรู้จักคุณทรงยศเผื่อเขาจะผ่อนคลายขึ้น”
“แกจะไปหาคุณทรงยศที่เซฟเฮาส์เหรอ”
“ใช่ นัดเพื่อนพรุ่งนี้เที่ยง แกอย่าบอกแป๋วกับพ่อนะ ฉันไม่อยากให้วุ่นวาย เดี๋ยวต้องขอตามไป”
“เออ ฉันไม่บอกหรอก” เสือรับปาก
หารู้ไม่ว่าทรงธรรมได้ยินข้อมูลนั้นแล้ว เขาย้อนกลับขึ้นไปบนห้องแล้วนอนลืมตาโพลงครุ่นคิดใคร่ครวญเรื่องลูกชายด้วยความกลัดกลุ้ม...
ทางด้านอนิรุทธิ์ที่เฝ้ารอการมาของแสงทอง จนกระทั่งถึงสี่ทุ่มตามเวลาที่เขาได้ฝากข้อความไว้แต่เธอไม่มาและไม่โทร.กลับ เขาเศร้าเสียใจมาก...แล้วตัดสินใจหนีไปคนเดียวทั้งที่จิตใจเจ็บปวดร้าวรานอย่างที่สุด
ooooooo
