ร้อยป่า
ตอนที่ 13
อิทธิเกริ่นมาแบบนี้อนิรุทธิ์รู้ทันทีว่าเขาจะพูดอะไรเลยรีบไล่เขากลับไปเพราะกลัวโดนแฉ แต่อิทธิแค้นเกินกว่าจะปล่อยผ่าน พูดโพล่งว่า
“ผมเกลียดการโดนหลอกที่สุด ผมจะส่งหลักฐานให้ตำรวจ”
ทุกคนงุนงงสงสัยว่าหลักฐานอะไร อนิรุทธิ์กลัวมากรีบดึงมือแสงทองไปขึ้นรถ
“คุณจ้างมือปืนเก็บไอ้เสือ”
คำพูดของอิทธิเล่นเอาทุกคนตกใจมาก อนิรุทธิ์หน้าซีดพูดไม่ออก แต่แสงทองลังเลยังไม่เชื่อ
“พ่อใส่ร้ายรุท”
“ฉันมีสลิปโอนเงินค่าจ้างมือปืน”
“ในสลิปบอกเหรอว่าเป็นเงินค่าจ้างมือปืน”
“อธิบายแบบนี้แล้วกัน ฉันใช้สลิปนั่นแบล็กเมล์อนิรุทธิ์ได้”
แสงทองคิดได้ทันที “รุทไม่ได้โดนพ่อแสงแบล็กเมล์เพราะค้ายา รุทโดนแบล็กเมล์เพราะสั่งฆ่าคุณเสือ”
“จริงเหรอรุท” แป๋วแผดเสียง
อนิรุทธิ์เงียบคือยอมรับ แป๋วรับไม่ได้ อยากรู้จิตใจเขาทำด้วยอะไร
“อาเอาตัวหมอนี่ไปได้แล้วใช่มั้ย”
“กลับไป! แป๋วบอกให้กลับไป” แป๋วเล็งปืนใส่อิทธิ
อิทธิจ้องอนิรุทธิ์ด้วยความแค้น พูดทิ้งท้ายก่อนจากไปพร้อมลูกน้อง “คุณเตรียมนอนคุกได้เลย”
แป๋วกับทรงธรรมโกรธจนแทบไม่มองหน้าอนิรุทธิ์ ขณะที่แสงทองซึ่งรักเสือมากยิ่งไม่ต้องพูดถึง เธอพูดตัดขาดอนิรุทธิ์ด้วยความเสียใจ
“ฉันจะคิดซะว่าไม่เคยรู้จักคุณ” พูดจบเธอรีบขึ้นรถขับออกไปโดยทิ้งอนิรุทธิ์ที่พยายามวิ่งตามไว้ข้างหลัง
ooooooo
แป๋วผิดหวังในตัวอนิรุทธิ์อย่างมาก ไม่คิดเลยว่าเขาจะกล้าทำเรื่องเลวร้ายถึงขนาดจ้างฆ่าคน ส่วนเรื่องปืนที่แป๋วพกติดตัวนั้นเธออธิบายกับพ่อว่า
“ปืนนี่ถูกกฎหมายค่ะ เสือพาแป๋วไปทำเรื่องขออนุญาตครอบครองปืนแล้วก็พาไปซื้อปืน เสือเป็นห่วงอยากให้แป๋วมีปืนไว้ป้องกันตัว”
“พ่อรู้แป๋วยิงปืนเป็น แต่ไม่จำเป็นอย่ายิงนะลูก มันอันตราย”
“ค่ะคุณพ่อ”
อนิรุทธิ์เดินหน้าเศร้าเข้ามาหาสองพ่อลูกในบ้าน ขอโทษกับสิ่งที่ตัวเองทำลงไปแต่แป๋วไม่ให้อภัยและไม่พูดด้วย เดินหนีขึ้นข้างบนไปโดยไม่มองหน้าเขา
“ลุงผิดหวังในตัวรุทมาก”
“ครับ ผมยอมรับผิด...ที่ผมมาที่นี่เพราะติดต่อลุงชาติเพื่อนพ่อคนที่อยู่ชายแดนไม่ได้ ลุงก็รู้จัก มีเบอร์เขาไหมครับ”
“ชาติเปลี่ยนเบอร์ใหม่...รุทจะให้เขาพาหนีงั้นสิ”
“ขืนอยู่ผมก็ตาย หรือไม่ก็ติดคุก ลุงช่วยผมนะครับ ผมสัญญาจะไม่ให้ลุงเดือดร้อน”
“เรื่องนี้ลุงช่วยไม่ได้”
“ตอนแม่ตาย พ่อผมเป๋ไปพักใหญ่ ลุงช่วยดูแลผม สอนการบ้าน ไปงานวันพ่อที่โรงเรียน ผมเอาพวงมาลัยไหว้ลุง ลุงจำได้ไหมครับ” เขารำลึกความหลัง ทรงธรรมพยักหน้าจำได้ทุกอย่าง “สมัยวัยรุ่นผมแอบสูบบุหรี่ ลุงช่วยปิดไม่ให้พ่อรู้”
“พ่อรุทเป็นคนเข้มงวด ก็ต้องลงโทษ”
“แต่ลุงไม่เคยลงโทษผม มีแต่ให้กำลังใจ ช่วงเรียนโทผมท้อมากจะลาออก ลุงบินไปหาบอกว่าเชื่อในตัวผมว่าผมทำได้”
อดีตที่เคยดูแลกันมาพาให้ทรงธรรมอ่อนลง “ไว้ลุงจะไปเยี่ยมรุทในคุกนะ”
“ตอนนี้พี่ยศถูกจับกำลังจะติดคุก ถ้ามีโอกาสลุงจะช่วยพี่ยศหนีไหมครับ”
“มันไม่เหมือนกัน”
“ถึงไม่ใช่ลูกแท้ๆแต่ลุงก็เมตตาผมเหมือนเป็นลูก ให้ความเมตตาผมอีกสักครั้งนะครับ...ครั้งสุดท้าย”
อนิรุทธิ์วิงวอนอย่างน่าสงสาร ทรงธรรมลำบากใจ จนพูดไม่ออก...
หลังจากอนิรุทธิ์กลับไปแล้ว ทรงธรรมขึ้นมาหาลูกสาว บอกเรื่องที่อิทธิยึดบ้านและเราต้องย้ายออกกันวันนี้ แป๋วตกใจมากถามพ่อว่าเราจะไปอยู่ที่ไหน ญาติพี่น้องก็ตัดขาดเราหมดเพราะพี่ยศค้ายาเสพติด
“เราต้องไปหาบ้านเช่าอยู่”
“หาบ้านมันใช้เวลานะคะคุณพ่อ ขอเวลาเขาอาทิตย์นึงไม่ได้เหรอคะ”
“เขาให้ไปวันนี้เราก็ต้องไป เราต้องมีศักดิ์ศรี”
“นี่ก็บ่ายแล้ว ไปพรุ่งนี้แล้วกันนะคะ แป๋วขอเวลาเก็บของ”
“ถ้าพรุ่งนี้พ่อเลี้ยงมาล่ะ เขาเอาบ้านมาขู่พ่อให้พ่อช่วยหาที่ซ่อนยศ”
“พ่อเลี้ยงจะฆ่าปิดปากพี่ยศแน่ๆ ถ้าเรายังอยู่บ้านเขาต้องตามรังควาน ย้ายวันนี้ก็ได้ค่ะ แต่เราจะไปอยู่ไหนกัน” แป๋วครุ่นคิดสีหน้าเคร่งเครียด
ooooooo
