ร้อยป่า
ตอนที่ 13
“หมวดไม่เอาทัมบ์ไดรฟ์ภารกิจลับไปให้สำนักงานตำรวจล่ะจ๊ะ จะได้กลับเข้ามาทำงาน”
“ในทัมบ์ไดรฟ์มีรายชื่อตำรวจต้องสงสัยว่ารับเงินพ่อเลี้ยงอิทธิ คนนึงโดนฆ่าปิดปาก ส่วนคนอื่นๆ ยังไม่มีหลักฐาน ผมอยู่วงนอกอย่างนี้ดีแล้วครับ
สืบง่ายไม่มีใครไหวตัว”
“ถ้าจับตำรวจที่รับสินบนได้ก็โค่นพ่อเลี้ยงอิทธิได้”
“ใช่ครับ ถือว่าภารกิจสำเร็จ ผมย้ายมาแพร่ เพื่อปราบพ่อเลี้ยงอิทธิ”
“แล้วหมวดจะถูกย้ายไปที่อื่นไหมจ๊ะ”
“อาชีพตำรวจถูกย้ายเป็นเรื่องปกติ ครูไปกับผมนะครับ ไปในฐานะแม่บ้านตำรวจ”
บัวเงินไม่ตอบ ลึกๆในใจเธอไม่อยากย้ายไปที่อื่นเพราะอยากเป็นครูอยู่ห้วยแม่ปั๋งบ้านเกิดมากกว่า...
วันเดียวกัน แสงทองที่ยังอยู่บ้านอนิรุทธิ์
มีอาการกระเง้ากระงอดงอนเขาที่ไม่ยอมบอกเสียทีว่าพ่อของเธอฆ่าเขาทำไม อนิรุทธิ์พูดความจริงไม่ได้เพราะรู้ว่าแสงทองต้องโกรธแน่ถ้ารู้ว่าเขาจ้างมือปืนไปฆ่าเสือแต่ไม่สำเร็จแล้วเกิดผิดใจกับอิทธิ
เมื่ออนิรุทธิ์ทำเหมือนมีลับลมคมในกับเธอ แสงทองไม่พอใจเพราะเธอกับเขาสนิทกันมากขึ้นแต่เขาก็ยังมีเรื่องปกปิด คิดมาคิดไปเธออยากกลับแพร่ แต่อนิรุทธิ์ไม่ยอมจึงพยายามเหนี่ยวรั้งเธอไว้เพราะเวลานี้เขาชอบเธอจริงจังแล้ว
“แสงกลัวพ่อไม่ใช่เหรอ แล้วจะกลับแพร่ทำไม อยู่กับผมเถอะนะ”
“รุทโดนพ่อแสงแบล็กเมล์ แสดงว่าต้องทำเรื่องไม่ดี แสงไม่อยากหนีเสือปะจระเข้”
“ผมไม่มีวันทำร้ายแสง ไอ้ความผิดที่ผมทำมันก็จบไปแล้ว”
“รุททำอะไรคะ”
อนิรุทธิ์ปิดปากเงียบ แสงทองหงุดหงิดมากสะบัดเสียง “ก็ได้ ไม่บอกก็ไม่บอก” แล้วขึ้นรถทันที
“อย่าไปเลยแสง”
“ลาก่อนค่ะ”
“คือผม...ผมค้ายากับพ่อแสง” เขาจำใจโกหก
“รุทค้ายา?” แสงทองลงจากรถมายืนจ้องหน้าอนิรุทธิ์อย่างผิดหวัง
“แต่ผมถอนตัวทัน พ่อแสงจะเอาเงินผมไปสั่งซื้อยาบ้ามาขาย ผมเปลี่ยนใจไม่เอาด้วย ยาบ้ามันไม่ดีมันทำลายประเทศชาติ”
“เพราะถอนตัว รุทถึงโดนพ่อแสงสั่งฆ่า”
“ใช่ โชคดีผมรอดมาได้ แสงอย่าเกลียดผมนะ”
“อย่างน้อยรุทก็คิดได้กลับตัว แต่ยังไงแสงก็จะกลับแพร่ค่ะ คิดถึงคุณเสือ”
พอได้ยินชื่อนั้น อนิรุทธิ์หงุดหงิดขึ้นมาทันที “คิดถึงมัน แล้วมันคิดถึงคุณมั้ย แสงวิ่งไล่ตาม มันก็ยิ่งหนี”
“คิดเหรอแสงไม่รู้ ผู้ชายเป็นฝ่ายชอบไล่ตาม แต่แสงไม่รู้จะทำยังไงให้คุณเสือหันมาสนใจ”
“ลองอยู่ห่างๆมันซักพัก ให้มันคิดถึงบ้าง
แสงไปเมืองนอกกับผมนะ”
“บอกแล้วไงคะ ไม่ไป”
“ไปแค่เดือนสองเดือนก็ได้ ให้ไอ้เสือมันรู้สึกว่าแสงหายไปจากชีวิต ถึงตอนนั้นไอ้เสือมันต้องเป็นฝ่ายไล่ตามแสง”
เหตุผลของเขาฟังดูเข้าท่า แต่แสงทองยังตอบกั๊กๆว่า “ขอคิดดูก่อนนะคะว่าจะไปอเมริกากับรุทรึเปล่า”
แต่เรื่องกลับแพร่ เธอล้มเลิกและยอมอยู่บ้านเขาต่อ สักครู่อนิรุทธิ์นึกได้ว่าเขาไม่มีพาสปอร์ตเพราะศาลยึดไว้ สั่งห้ามออกนอกประเทศ
“เขากลัวผมหนีคดีน่ะ อาทิตย์หน้าผมต้องขึ้นศาล พวกนักข่าวจ้องเล่นผมอยู่ด้วย พ่อเลี้ยงเห็นข่าวต้องรู้ว่าผมยังไม่ตาย ต้องส่งคนมาฆ่าผมแน่”
“งั้นก็ไม่ต้องขึ้นศาลสิคะ จะได้ไม่เป็นข่าว”
“หนีศาลผมก็โดนหมายจับ”
“เฮ้อ ทำอะไรก็ไม่ได้ซักอย่าง”
