ร้อยป่า
ตอนที่ 13
อนิรุทธิ์สมรักสมหวังมาก ตื่นเช้าลืมตาเขายังสวมกอดแสงทองแนบอก พร่ำบอกกับเธอว่า
“ผมรักแสง...พอหนีไปเมืองนอกแล้วเราแต่งงานกันนะ สร้างครอบครัวด้วยกัน”
“แสงยังไม่ได้บอกเลยว่าจะไปกับรุท”
“มาถึงขนาดนี้แล้วแสงก็ยังรักไอ้เสือ แสงเป็นเมียผมแล้วนะ”
“เรื่องเมื่อคืนมันเกิดจากความเหงา...”
“แสง...นี่คุณชอบผมบ้างไหม อย่าโกหก”
สายตาที่แสงทองมองเขาบ่งบอกว่าพึงพอใจ ซึ่งอนิรุทธิ์มองออก
“ก็ในเมื่อชอบผม เราก็ลองคบกัน ผมจะทำให้แสงลืมไอ้เสือ”
“ลืมได้ง่ายๆก็ดีสิคะ...รุทคะ ลืมเรื่องเมื่อคืน ไปนะ”
“แสงอยากลืมก็ลืม แต่ผมไม่ลืม”
“โธ่รุท มันก็แค่ One Night Stand”
อนิรุทธิ์เจ็บปวดกับคำนั้น...แสงทองคิดแค่มันคือสัมพันธ์ชั่วข้ามคืน เขาเจ็บปวดจนพูดไม่ออก ผลุนผลันลุกไปด้วยอารมณ์โกรธระคนน้อยใจ สักพักก็ลงมาข้างล่างเหมือนจะออกไปข้างนอก แสงทองรู้สึกผิดตามลงมาขอโทษที่เธอพูดไม่ดี
“ผมต่างหากต้องขอโทษ เมื่อคืนผมห้ามตัวเองไม่ได้”
“เราก็ผิดด้วยกันทั้งคู่แหละค่ะ รุทยังเป็น
เพื่อนแสงนะ นี่รุทจะไปไหน แสงขอไปด้วยนะคะ”
“อย่าเลยครับ ผมอาจกลับช้า แสงกินข้าวเที่ยงเลยไม่ต้องรอ”
“แต่แสงไม่อยากกินคนเดียว อยากกินกับรุท”
“แสงไม่ต้องพูดเอาใจผมหรอก ผมไม่ได้โกรธ”
“ไม่โกรธงั้นก็ต้องให้แสงไปด้วย”
อนิรุทธิ์นิ่งไปอึดใจก่อนจะพยักหน้ารับ
ooooooo
อิทธิเดินทางเข้ากรุงเทพฯพร้อมลูกน้องสองคนเพราะมีเรื่องต้องทำหลายอย่าง ซึ่งอย่างแรกคือเขาต้องการตัวทรงยศโดยเร็ว จึงตั้งใจมาพบทรงธรรมก่อนเพื่อหาข้อมูลว่าทรงยศถูกเอาตัวไปซ่อนไว้ที่ไหน แต่ดูเหมือนทรงธรรมจะไม่ให้ความร่วมมือเพราะรู้ทันความเจ้าเล่ห์ของอีกฝ่าย
“คุณอ้างความเป็นพ่อ ถามตำรวจว่าทรงยศอยู่ไหนผมจะให้คนไปช่วยออกมา”
“พ่อเลี้ยงคิดว่าผมจะไว้ใจคนที่ฆ่าภรรยาผมหรือครับ”
“จันทรเป็นคนฆ่า ผมไม่เกี่ยว แป๋วบอกรึยังว่าผมช่วยทรงยศหนีไปกบดานในป่า ผมห่วงลูกคุณจริงๆ”
“พ่อเลี้ยงห่วงตัวเองมากกว่า กลัวโดนซัดทอด”
เมื่อใช้ไม้อ่อนไม่ได้ผลก็ต้องใช้ไม้แข็ง อิทธินำโฉนดที่ดินและสัญญาเงินกู้มาข่มขู่ทรงธรรม
“โฉนดบ้านคุณ คุณเอาบ้านค้ำประกันเงินกู้ผม ถ้าคุณไม่ช่วยหาตัวทรงยศผมจะยึดบ้านคุณ”
“เชิญยึดเลยครับ”
“ดี!! งั้นก็ย้ายออกวันนี้เลย”
อิทธิไม่พอใจลุกขึ้นจะกลับออกไป แต่ต้องชะงักตกใจทำหน้าเหมือนเห็นผีเมื่ออนิรุทธิ์เข้ามาพร้อมแสงทอง ขณะที่อนิรุทธิ์กับแสงทองก็ยืนตะลึงงันไม่คาดคิดจะเจอพ่อเลี้ยงอิทธิที่บ้านทรงธรรม
“คุณยังไม่ตาย!!” อิทธิคำรามอย่างโกรธแค้นที่โดนอนิรุทธิ์หลอก
อนิรุทธิ์ได้สติรีบพาแสงทองวิ่งหนีแต่อิทธิสั่งลูกน้องที่มาด้วยตามจับตัวทั้งสองคนไว้ได้
“พ่อเลี้ยงจะฆ่าก็ฆ่าผมคนเดียว อย่าทำแสง”
“อย่าฆ่ารุทนะพ่อ แสงขอ”
“แกบอกรหัสเซฟไอ้เสือ ฉันเตือนแล้วถ้าหักหลังฉันอีกฉันจะจับแกไปขัง...พวกแกจับแสงกับหมอนี่ขึ้นรถเร็ว”
“มันอะไรกันน่ะพ่อเลี้ยง” ทรงธรรมสงสัยแต่ไม่มีใครให้คำตอบ
อนิรุทธิ์ไม่ยอมโดนจับ ขัดขืนต่อยหน้าลูกน้องพ่อเลี้ยงเลยโดนอีกฝ่ายชักปืนขู่ ทันใดนั้นแป๋วกลับมาพอดีจึงคว้าปืนลงจากรถแล้วสั่งลูกน้องอิทธิให้ปล่อยอนิรุทธิ์กับแสงทอง แต่มันยังยืนเฉย
“พ่อเลี้ยงบอกให้ลูกน้องเก็บปืนเดี๋ยวนี้ อย่าคิดนะว่าแป๋วไม่กล้า พ่อเลี้ยงกับลูกน้องบุกรุกบ้านแป๋ว แป๋วยิงตายก็ไม่ผิด”
“ถ้าแป๋วยิง...คนของอาก็ยิง”
“เอาสิคะ คนแรกที่แป๋วจะยิงก็คือ...” แป๋วหันปากกระบอกปืนมาที่อิทธิ สีหน้าเธอขึงขังจริงจังมากจนอิทธิกลัวใจสั่งลูกน้องให้เอาปืนลงแล้วบอกแป๋วว่า
“ก็ได้ อาจะเอาตัวอนิรุทธิ์ไปคนเดียว”
“จะเอาใครไปไม่ได้ทั้งนั้น”
“แป๋วกำลังช่วยคนผิดนะ อันที่จริงแป๋วควรจะยิงคุณอนิรุทธิ์ด้วยซ้ำ”
