เล็บครุฑ
ตอนที่ 17
นกอินทรีหมุนรอบตัวเองไปเรื่อยๆ ค่อยๆเกิดกระแสไฟฟ้าสปาร์กกันไปมา จะทำให้เกิดพายุฝนฟ้าคะนอง ตามด้วยสึนามิ และถ้าแซนดี้ทำได้ตามแผน 16 นาฬิกาวันนี้ จุดสำคัญต่างๆในกรุงเทพฯ จะโดนพายุถล่ม นิทัศน์กับฮักเหลี่ยมฟังแล้วทึ่ง คิดว่าเรื่องแบบนี้มีแต่พระเจ้าที่ทำได้ จางซูเหลียงหัวเราะร่าว่าตนนี่แหละจะเป็นพระเจ้าองค์ใหม่ของมวลมนุษย์
แล้วคลื่นแม่เหล็กก็เริ่มสปาร์กกัน ทุกคนถอยห่างออกมา ลมพัดแรงขึ้นเรื่อยๆ ฐานยิงคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าขึ้นไปบนท้องฟ้า จากนั้นมีฟ้าแลบ ฟ้าผ่ากระจายปกคลุมทั่วท้องฟ้ากรุงเทพฯ
จางซูเหลียงเข้ามายืนมองสภาพอากาศริมหน้าต่างในตึกด้วยความภูมิใจในตัวเอง มรกตชงชามาให้ เขามีความสุขที่มีเธอเคียงข้าง เธอได้เข้ามาเติมเต็มสิ่งที่ขาด หญิงสาวยิ้มอ้อนเอาใจ
“ต่อจากนี้ชีวิตคุณจะสมบูรณ์แบบที่สุดค่ะ เพราะคุณมีนกอินทรีแล้วก็มีฉันไงคะ”
“ใช่ ดูฝนที่ตกอยู่ข้างนอกสิยอดรัก เธอรู้ไหม ฉันเป็นคนบันดาลมันขึ้นมาเองนะ”
มรกตตื่นเต้นกับความยิ่งใหญ่เหนือสิ่งอื่นใดในโลกของเขา จางซูเหลียงยิ่งภูมิใจโอ้อวดว่าแม้แต่กฎหมายก็ทำอะไรตนไม่ได้
ooooooo
บรรยากาศกรุงเทพฯ เต็มไปด้วยฝนตกรถติดน้ำท่วม ทีวีออกข่าวด่วนถึงปรากฏการณ์อากาศแปรปรวน กรมอุตุนิยมวิทยาได้ให้ข้อมูลว่า เป็นปรากฏการณ์นอกเหนือธรรมชาติ ไม่ทราบสาเหตุของการเกิดฝนฟ้าคะนอง จะติดตามความคืบหน้ามารายงานเป็นระยะๆ
กริชนอนหลับอยู่ในห้องพักคนไข้โรงพยาบาล รจิตเฝ้าไข้ทั้งคืนเตรียมตัวจะไปทำงานเช้านี้ อดิศักดิ์มาเปลี่ยนเวร เธอบอกเขาว่าอาการกริชไม่มีอะไรน่าห่วง หมอให้พักผ่อนมากๆ แล้วเปรยกับเขาว่า น่าเสียดายที่เมื่อวานเกิดเรื่อง ทำให้เขากับแคทไม่ได้ไปถ่ายพรีเวดดิ้ง
“เรื่องนี้เอาไว้วันหลังก็ได้ครับ”
“อืม...แล้วคุณอดิศักดิ์เคยคุกเข่าขอคุณแคทแต่งงานหรือยังคะ”
อดิศักดิ์หน้าเหวอไม่เคยรู้ว่าต้องทำ รจิตบ่นใส่ว่าพวกผู้ชายไม่ค่อยสนใจว่าเรื่องแบบนี้เป็นเซอร์ไพรส์ที่เขาควรจะทำให้ผู้หญิงก่อนแต่งงาน มันเป็นช่วงเวลาเดียวในชีวิตที่ผู้หญิงทุกคนอยากให้ทำกันทั้งนั้น หมวดหนุ่มเกาหัวแกรกๆ เพราะตัวเองยังไม่มีแหวน รจิตเอานามบัตรร้านเพื่อนให้ บอกอยู่ใกล้ๆโรงพยาบาล ให้เขารีบไปซื้อ บอกว่าตนแนะนำจะได้ส่วนลด
“ไปจัดมาเลยนะคะ ยิ่งไม่ได้พรีเวดดิ้งแบบนี้ยิ่งต้องทำ คุณแคทจะได้รู้สึกประทับใจกับเซอร์ไพรส์ของคุณไงคะ”
อดิศักดิ์พยักหน้ารับคำอย่างไม่รู้มาก่อนว่าผู้หญิงชอบการเซอร์ไพรส์...รจิตไปทำงาน อดิศักดิ์มองนามบัตรในมือ เห็นกริชยังไม่ตื่น จึงคิดว่าจะไปสักครู่ไม่น่าเป็นอะไร เขารีบออกไปจนลืมโทรศัพท์มือถือทิ้งไว้
