เล็บครุฑ
ตอนที่ 17
แซนดี้รับว่าตนทราบแล้ว และสั่งยิปซีไปเอาตัวรจิตมา แซนดี้พากริชมานั่งในห้องทำงานส่วนตัว พร้อมบอกว่าจากนี้ตนจะเป็นผู้ช่วยเขา ยินดีทำทุกอย่างที่เขาสั่ง ยิปซีพารจิตเข้ามา เธอเห็นกริชก็ดีใจมาก คิดว่าเขามาช่วย แต่แล้วเขากลับมีท่าทางแข็งกระด้าง ไล่เธอให้ออกห่าง
“กริช...นี่ฉันรจิตนะคะ คุณจำฉันไม่ได้เหรอคะ”
“จำได้สิ ทำไมจะจำไม่ได้ แต่มันเป็นอดีตไปแล้ว จากนี้ไปชีวิตฉันจะมีแต่นายท่านเพียงคนเดียว” กริชหันไปสั่งยิปซี “อย่าให้ผู้หญิงคนนี้เข้ามาใกล้ผมอีก”
“นี่มันอะไรกันคะ คุณเป็นพวกของมันเหรอคะคุณต้องโดนพวกมันสะกดแน่ๆ”
“ที่ผ่านมามันก็แค่อดีต แต่วินาทีนี้มันคือปัจจุบัน และนี่ก็คือตัวตนที่แท้จริงของผม ที่จะไม่มีคุณอีกต่อไป ...ไปให้พ้น อย่ามาให้ผมเห็นหน้า”
“ได้ยินชัดเจนแล้วใช่ไหมแม่สาวน้อย หมดเวลาของเธอแล้ว”
แซนดี้หัวเราะเยาะ รจิตน้ำตาไหลพราก แซนดี้ เข้ามายืนเคียงข้างกริชเย้ยอีก ยิปซีลากรจิตออกไป...
ทางด้านสำนักนายก เมื่อทุกคนเห็นว่าฝนหยุดตกก็ปรึกษาว่าควรทำอย่างไรดี รัฐมนตรีกลาโหมอยากให้ท่านนายกฯออกคำสั่งให้ประชาชนอพยพเร็วที่สุด แต่ท่านเกรงจะเกิดความวุ่นวายและเป็นผลเสียมากกว่าผลดี อยากทำการเจรจากับจางซูเหลียง ผู้พันพิชิตไม่เห็นด้วยเพราะสิ่งที่จางซูเหลียงกำลังทำเป็นการเชือดไก่ให้ลิงดู ไม่ได้ต้องการการเจรจา
“แสดงว่ามันต้องการฆ่าผมงั้นเหรอ” นายกฯตั้งคำถาม
ทุกคนนิ่งไม่กล้าตอบ นายกฯเข่าอ่อนทรุดนั่ง รัฐมนตรีกลาโหมรีบบอกว่าพวกเราจะรีบหาเครื่องที่พวกมันติดตั้ง แล้วระเบิดมันทิ้งเสีย คมน์ค้านทันที
“ระเบิดไม่ได้นะครับ การเปิดปิดเครื่องต้องใช้จางซูเหลียงเพียงคนเดียว ถ้าผิดวิธี สนามแม่เหล็กของโลกจะถูกทำลาย เครื่องการูด้าจะแปรสภาพกลายเป็นระเบิดสังหาร รัศมีทำลายล้างไม่ต่ำกว่า 5 กิโลเมตร”
“นี่มันโลกาวินาศใช่ไหม บอกผมที ผมควรทำยังไง”
“เรื่องนี้เราจะใช้กำลังทหารหรือยุทโธปกรณ์ไม่ได้ ต้องปฏิบัติการลับเท่านั้น ผมขออาสาวางแผนเรื่องนี้ร่วมกับท่านรัฐมนตรีกลาโหม แล้วจะรีบมารายงานท่านครับ” ผู้พันพิชิตกล่าวหนักแน่น
นายกฯยินยอมให้ดำเนินการ ทุกคนทำความเคารพแล้วออกจากห้องประชุม...
ooooooo
