ปีกหงส์

“ถ้าอย่างนั้นฉันอยากมีสภาพดีๆไว้พร้อมใช้งานไว้ทะเลาะกับคุณต่อไป ต้องทำอย่างไรดี”

“ยอมแพ้เหรอ”

“ประมาณนั้น” ลินินยิ้มหวานอีก ทำเอาทินภัทรตั้งตัวแทบไม่ทัน...

ด้านแมคฉวยโอกาสตอนที่เจ้าแสงแก้วกำลังอ่อนแอเรื่องทินภัทรคอยปลอบโยนเอาอกเอาใจ แถมพาไปกินข้าวอีกต่างหาก ระหว่างรออาหารมาเสิร์ฟ เขาพูดเป่าหูเธอเป็นทำนองว่าสิ่งที่สิโรจน์พูดอาจเป็นเรื่องจริงว่าคนที่พาตัวลินินไปคือทินภัทร เธอแปลกใจทำไมเขาถึงคิดอย่างนั้น

“วันที่ทินภัทรซ้อมมัน ผมก็เจอมันมันบอกว่า เขาซ้อมมันเพราะหึงหวงบอส แต่สิ่งที่ผมไม่ชอบเลย คือสิ่งที่เขามาทำกับเจ้า ไม่อยากจะใช้คำว่าหลอกแต่มันก็คือหลอก เขาตบตาทุกคนเรื่องบอส ทำเกลียดชังเธอ แต่ที่ไหนได้เขาแอบหยิบชิ้นปลามัน ตั้งแต่ที่กรุงเทพฯแล้ว ผมไม่แน่ใจ แต่ตอนนี้ผมแน่ใจแล้วทำใจนะครับเจ้า” แมคเห็นเจ้าน้ำตาคลอเบ้า จับมือเธอมากุมไว้ เป็นจังหวะเดียวกับแม้นและปรางทิพย์เดินเข้ามาพอดี

แม้นเห็นเต็มสองตารีบดึงแขนปรางทิพย์ ชวนไปกินร้านอื่น เธอนิ่วหน้าแปลกใจทำไมต้องย้ายร้านแต่พอมองตามสายตาแม้นก็ตกใจ

“ทำยังไงดีคะเขากำลังทำให้เจ้าเดือดร้อน”

“วันนี้ปล่อยไปก่อนนะคะ เราไปให้พ้นก่อนที่เขาจะมาเห็นเรา” แม้นว่าแล้วพาปรางทิพย์ ออกจากร้าน

ooooooo

ลินินโดนทินภัทรกลั่นแกล้งไม่หยุดหย่อน รู้ทั้งรู้ว่าเธอหิวจัดแจงเอาน้ำมาราดกองไฟ ถ้าเธออยากทำอาหารก็ให้จุดไฟหุงหาอาหารเอาเอง เธอบ่นอุบว่าก่อไฟแบบนี้ไม่เป็น

“ก็หัดทำสิหรือว่ายอมแพ้” ทินภัทรว่าแล้วเอาไก่สดชิ้นโตจากถังแช่มาแกว่งยั่ว ลินินไม่ยอมแพ้ง่ายๆ ขอให้เขาบอกวิธีมาเธอจะก่อไฟเอง...

ระหว่างขับรถมาตามทาง แมคเห็นเจ้าแสงแก้วนั่งหน้าเศร้าไม่พูดไม่จา บอกให้ลืมเรื่องที่ทินภัทรทำร้ายจิตใจไปให้หมด เธอสูงส่งมีค่ามีศักดิ์ศรี ใครๆก็อยากเข้าใกล้อยากพูดอยากคุยด้วย เขาก็เป็นอีกคนหนึ่งที่อยากขอเป็นเพื่อนกับเธอมาตั้งแต่สมัยเราเป็นวัยรุ่นแต่ไม่บังอาจ เธอฟังแล้วมีกำลังใจขึ้นมาบ้าง

“เจ้าอยากไปหาที่ที่อากาศสดชื่นบ้างไหมครับ”

“ตอนนี้คิดอะไรไม่ออกหรอกค่ะ ไม่อยากเจอหน้าใครมันอับอาย”

“ผมขออนุญาตคิดแทนสักครั้งนะครับ”

“ขอบคุณมากค่ะ” เจ้าแสงแก้วหลงคารมแมคโดยไม่รู้ตัว...

สามชั่วโมงผ่านไป ลินินยังก่อไฟไม่สำเร็จ เหงื่อไหลไคลย้อยเมื่อยมือไปหมด ทินภัทรนั่งกอดอกมองขำ นี่ถ้าเรียนวิชาลูกเสือคงสอบตกไปแล้ว เธอนึกอะไรขึ้นมาได้บอกเขาว่าปวดปัสสาวะ เขาชี้ไปในป่าใกล้ๆ

“ฉันกลัวเจองูและฉันก็ เอ่อ กลัวผี” ลินินว่าแล้วมองไปยังลำธารที่อยู่ไม่ห่าง ทินภัทรมองตาม

“มองลำธาร อย่าบอกนะว่าจะไปฉี่ในนั้น เจอปลาตอดไม่รู้ด้วย” พูดจบทินภัทรลุกมาดึงหินออกจากมือเธอ แล้วฉุดแขนให้ลุกขึ้นจะพาไปหาที่ปัสสาวะซึ่งอยู่หลังพุ่มไม้ เธอกลัวจะมีอะไรโผล่มาจากเศษดินเศษหญ้า จึงดึงกิ่งไม้มาปัดเศษพวกนั้นออกก่อน

ต้องตกใจกรีดร้องลั่นเมื่อเห็นแมงป่องชูก้ามขู่ ผวามาเกาะแขนเขาแน่น

“แมงป่องชูหางตนเองอวดอ้า เหมือนคุณเลยแหละ”

“ไอ้บ้านี่” ลินินผลักเขาออกห่างแล้ววิ่งหนีไปที่ลำธารโดดลงน้ำ ทินภัทรวิ่งตามมาพลางส่ายหน้า

“จนได้นะ ชอบเอาชนะมาฉี่ใส่ลำธารแบบนี้คนอยู่ปลายน้ำทำไง เจอฉี่นางปีศาจแย่เลย”