พชรมนตรา
ตอนที่ 15
ฝ่ายนันทาที่ต้องการยึดอำนาจในบริษัทและทรัพย์สินของประพจน์มาเป็นของตัวเองก็พยายามทำให้เขากลายเป็นคนวิกลจริต หรือแม้แต่มาริสาที่เธออุปโลกน์ขึ้นมาเป็นลูกด็อกเตอร์อมรแล้วไม่สำเร็จ นันทาก็ยังคิดร้ายหมายกำจัด ซึ่งความลับนี้ปัทมาแอบได้ยินนันทาพูดข่มขู่มาริสาถึงรู้ว่าที่ผ่านมามาริสาทำงานให้นันทานั่นเอง
ทั้งณดล อาทิตย์ และมาริสาต่างไม่เชื่อว่าปัทมาคือลูกสาวด็อกเตอร์อมร เหตุการณ์ที่เผชิญมาจากในป่าทำให้ณดลกับอาทิตย์คิดว่าเพชรอาจจะเป็นลูกสาวด็อกเตอร์อมรตัวจริง แต่เพชรก็ไม่ยอมรับอะไรทั้งนั้น จนกระทั่งเพชรชวนณดลไปทำบุญให้พ่อ ณดลยิ่งมั่นใจว่าคิดไม่ผิด เพราะตอนทำบุญอุทิศส่วนกุศลเขาเห็นเพชรเขียนชื่ออมรลงในกระดาษ ไม่ใช่ชื่อวิทย์หรือวาโพ แต่เธอก็เผากระดาษนั้นไปตอนกรวดน้ำ
เมื่อกลับออกจากกุฏิหลวงพ่อมาด้วยกัน ณดลชื่นชมเพชรว่าเป็นลูกที่กตัญญูมาก พลางเช็ดน้ำตาที่เอ่อคลอให้เธออย่างเบามือ
“ไม่หรอกค่ะ เพชรไม่ใช่ลูกกตัญญู เพชรไม่ได้ทำอะไรให้พ่อเลย ไม่ได้ทำอะไรให้พ่อสักอย่าง...เท่าที่ทำได้ก็แค่ทำบุญไปให้แค่ตอนท่านตายไปแล้ว”
“ถ้าเธอหมายถึงด็อกเตอร์อมร ฉันว่าท่านได้รับรู้แล้วนะ ฉันไม่มีหลักฐานอะไรยืนยันกับใครได้ ทุกอย่างเผาในขันกรวดน้ำไปแล้ว”
“นายอาจจะตาฝาดไปก็ได้”
“ทำไมเธอ...” ณดลอ่อนใจที่เพชรไม่ยอมรับความจริง
“นายเข้าใจความรู้สึกของการที่เรารู้อยู่เต็มอก แต่ไม่มีหลักฐานยืนยันแล้วใช่ไหม”
“เธอเผาทุกอย่างไปหมดแล้ว ไม่เหลืออะไรให้ฉันไปยืนยันกับใครได้เลย”
“นายตาฝาด...ทุกคนจะบอกนายว่าอย่างงั้น เหมือนกับที่เพชรคิดไปเองทุกอย่าง”
“เธอคิดไปเองว่าอะไร”
“เพชรคิดไปเองว่า...เพชรเคยคิดว่านายรักเพชร”
ณดลรวบรวมความกล้ากำลังจะบอกความจริงว่าเขารักเธอ แต่ไม่ทันได้พูดออกไปเพราะมีพระรูปหนึ่งวิ่งมาบอกข่าวร้ายว่าหลวงพ่อละสังขารแล้ว
สองคนรีบกลับไปที่กุฏิ กราบหลวงพ่อที่นั่งหลับตาขัดสมาธิ ดูเผินๆคล้ายท่านยังมีชีวิตอยู่
“ท่านรอโปรดสัตว์ผู้ยากแท้ๆ”
“ที่เพชรพูดหมายความว่ายังไง”
“หลวงพ่อรอเรา ท่านรอเพชร”
ณดลพยักหน้าน้อยๆ บอกว่าถ้าเป็นแต่ก่อน
ตนคงว่าเพชรคิดมาก แต่เดี๋ยวนี้ไม่มีความคิดนั้นอยู่เลย
“จากนี้ไปถ้าเกิดอะไรขึ้นจะไม่มีใครคอยช่วยเหลือเราอีกแล้ว”
“ไม่มีอะไรแล้วล่ะ อาถรรพณ์เพชรเม็ดนั้น
ก็ถูกทำลายลงไปแล้วนี่”
“แต่ทำไมเพชรยังรู้สึกสังหรณ์ใจยังไงไม่รู้”
ณดลชะงัก เพราะเขาเองก็รู้สึกอย่างนั้นเหมือนกัน แต่ฝืนยิ้มปลอบใจเพชรเพื่อไม่ให้คิดอะไรมาก
ooooooo
