พชรมนตรา

เพชรไม่พูดแต่ตบหน้าปัทมาอีกสามทีรัวๆ มาริสาสะใจมาก ณดลตกใจเรียกเพชรเพื่อเรียกสติ แต่เธอไม่ใช่คนเดิมเสียแล้ว สภาพเธอไม่ต่างจากผีดิบและจำใครไม่ได้ แม้แต่ณดลก็โดนผลักกระเด็นหงายท้อง

ณดลเร่งอาทิตย์ให้เอาเพชรเม็ดนั้นใส่ในลูกตาแมว แต่กลายเป็นอาทิตย์เห็นความสวยงามของเพชรสีชมพูก็เกิดความโลภอยากเป็นเจ้าของ มาริสาจึงซัดหน้าเขาไปทีโดยในมือกำช้องหมูป่าไว้ด้วย ปรากฏว่าได้ผลชะงัด อาทิตย์ได้สติแต่เพชรหลุดมือกระเด็นไป

ปัทมาตาวาววับถลาไปหยิบเพชรเม็ดนั้นหมายครอบครอง มาริสาเลยต้องจัดการด้วยช้องหมูป่าอีกครั้ง ส่วนณดลก็พยายามสยบเพชรที่มีท่าทีเกรี้ยวกราดดุร้าย

ขณะทุกคนกำลังชุลมุนวุ่นวาย วิญญาณเทวีปรากฏตัวเดินเข้ามาหยิบเพชรเม็ดนั้นไปประดับตาแมว พลันพื้นถ้ำสะเทือนเลื่อนลั่น เมื่อเพชรเห็นวิญญาณเทวีก็มีอาการสงบนิ่ง

“รัตนมณีเทวี...” ณดลเรียกชื่อนั้นเสียงแผ่ว

เพชรเดินเข้าหาวิญญาณเทวีดั่งทาสผู้จงรักภักดี เลียแขนเธอไม่ต่างจากแมวตัวหนึ่ง

“เพื่อการเกิดใหม่ที่เป็นอมตะ ข้าขอบูชาเทวรูปด้วยวิญญาณสตรีเพศ” ว่าแล้ววิญญาณเทวีจิกคอเพชรจนตัวลอยขึ้นจากพื้น อาทิตย์ร้องบอกณดลให้ใช้มีดงากำจัด แต่ณดลบอกว่ามันไม่ได้อยู่กับตนแล้ว

“มันต้องการบูชายัญด้วยดวงวิญญาณ”

“เรากลับมาที่นี่ตามที่มันต้องการ มันต้องการฟื้นมีชีวิตอมตะ”

มาริสากับอาทิตย์เข้าใจถูกต้อง วิญญาณเทวีแสยะยิ้มมองทุกคน ขณะที่มือนางยังขยุ้มคอเพชรไม่ปล่อย ณดลจะเอาปืนฟาดมันแต่ไม่สำเร็จ

“ถ้าข้าไม่อนุญาต จะไม่มีอาวุธใดเข้าใกล้ข้าได้... หนทางล้างอาถรรพณ์เทวรูปได้ ต้องบูชาด้วยดวงวิญญาณสตรีเพศเท่านั้น...เจ้าจะเลือกให้ใครตายล่ะ”

ณดลกับอาทิตย์มองหน้ากัน มาริสากับปัทมาก็หวั่นไหวไปด้วย

“อ่อนแอ...ข้าเลือกให้เอง เจ้าจะได้ไม่ลำบากใจ” วิญญาณเทวีแผดเสียงแล้วบีบคอเพชรแรงขึ้น

ระหว่างนั้นวิทย์ซมซานย้อนกลับมาเห็นเพชรสีชมพูในตาแมวจึงย่องเข้าไปอุ้มเทวรูปออกจากแท่น แล้วเขาก็ตกอยู่ในอำนาจของวิญญาณเทวี ณดลเห็นมีดงากำจัดที่ปักหลังวิทย์อยู่ เขาตัดสินใจดันมันทะลุร่างไปปักโดนอกวิญญาณเทวี พลันเสียงแมวร้องครวญครางดังระงม

วิญญาณเทวีผลักร่างวิทย์ออกไป แผลที่อกมีควันพวยพุ่ง เธอเซล้มไปปัดเทวรูปแมวหล่นแตก ฉับพลันถ้ำสะเทือนเลื่อนลั่นน่ากลัวมาก

และแล้วณดลก็ล้างอาถรรพณ์ด้วยวิญญาณเทวี บูชายัญด้วยวิญญาณของพชรมนตรา ปลดปล่อยดวง วิญญาณรัตนมณีเทวีให้เป็นอิสระได้สำเร็จ

ร่างของรัตนมณีเทวีลอยออกจากวิญญาณร้ายนั้นพร้อมเปล่งเสียง “ขอบใจมาก เราเป็นอิสระแล้ว” ส่วนพชรมนตราแม่มดเฒ่าตาโบ๋แหกปากร้องโหยหวนจนถ้ำสะเทือน!