พชรมนตรา
ตอนที่ 15
ณดลประคองเพชรที่ร่างกายกลับมาเป็นปกติ บอกเธอว่ามันจบแล้ว เราล้างอาถรรพณ์ บูชายัญเพชรเม็ดนั้นได้แล้ว
“ณดล...ทุกคน...ทางนี้เร็ว” อาทิตย์ร้องบอกและวิ่งนำทุกคนออกไป
ปัทมาอาลัยรักพรานวิทย์ผู้เป็นพ่อที่ขาดใจตายเสียแล้ว เธอเห็นบางอย่างในมือพ่อจึงฉกฉวยเอามาก่อนจะวิ่งแซงทุกคนออกไปยังปากถ้ำอย่างเห็นแก่ตัว
ooooooo
นอกจากนันทาจะทำให้ประพจน์ตกเป็นผู้ต้องสงสัยฆ่าชุ่มแล้ว เธอยังทำให้ผู้บริหารทั้งหลายในบริษัทขาดความเชื่อมั่นในตัวประพจน์ถึงขนาดสงสัยว่าเขาวิกลจริตเสียแล้ว
เวลาเดียวกันนั้นกลุ่มของณดลกำลังมุ่งหน้าออกจากป่าเพื่อกลับเข้าเมืองให้เร็วที่สุด พอถึงชายป่าใกล้หมู่บ้าน ณดลบอกทุกคนให้หาที่พักและเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วค่อยตีรถกลับ แต่เพชรซึ่งสังเกตเห็นปัทมามีอาการปวดท้อง แทรกขึ้นว่า
“เพชรว่าก่อนอื่นพาคุณปัทมาไปหาหมอก่อนดีไหม เพชรสังเกตเห็นเธอมีอาการปวดท้องนานแล้ว”
“ปัทมา...แวะให้หมอเอกซเรย์ดูอาการหน่อยมั้ย”
“ไม่!” ปัทมาปฏิเสธเสียงแข็งจนทุกคนแปลกใจ แต่ไม่อยากตอแยอะไรเธออีก
เมื่อหาที่พักกันได้แล้ว แต่ละคนแยกย้ายอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า พอตกค่ำอาทิตย์ก็มานั่งกระแซะณดล เลียบๆเคียงๆอยากรู้อยากเห็น
“แกกับเพชรนี่ยังไงกันถ้าถึงเมืองแล้ว”
“จะอะไร...ก็ไม่มีอะไรนี่ ก็เป็นเจ้านายกับลูกน้องกันไป”
“เหมือนสมภารกับไก่วัด” อาทิตย์ยิ้มล้อ
“ไม่เหมือนแกกับมาริสาหรอกน่า”
“เอาดีๆ แกจะไม่สานต่อความรู้สึกอะไรเลยเหรอ เท่าที่เพชรกลายมาเป็นผู้หญิงให้แกได้ลุ้นนี่ก็เหมือนฝันแล้วนะ ที่ไม่ต้องมาชอบผู้ชายด้วยกันน่ะ”
“ฉันไม่เคยชอบเพชรตอนเป็นผู้ชายซักหน่อย”
“แล้วตอนเป็นผู้หญิงล่ะ”
“ในป่าก็เรื่องนึง ในเมืองอีกเรื่องเลยนะ เพชรเขาจะรับชีวิตแบบเราๆได้เหรอวะ”
“กั๊กๆ แทงกั๊ก กลัวผิดหวังน่ะสิ”
“ผิดหวังมันเจ็บนะ ฉันไม่มีของขลังไว้ป้องกันอกหักซะด้วย” ณดลสองจิตสองใจ ไม่มั่นใจตัวเองเอาซะเลย เรื่องความรัก...
เวลานั้นมาริสากับเพชรอยู่ในห้องพัก มาริสานำช้องหมูป่าคืนให้เพชรพร้อมขอบคุณที่เป็นห่วงเป็นใยกัน
“คุณมาริสาเก็บไว้เหอะ ของดีนะคะ”
“ไม่เอาแล้ว มันไม่ใช่ของฉัน มันเป็นของเธอที่ฉันยอมรักษาไว้ก็เพราะกลัวเธอใจอ่อนยกให้ปัทมาตอนอยู่ในป่าอีก”
เพชรอมยิ้ม ยอมรับช้องหมูป่ามาเก็บไว้กับตัว
ooooooo
ปัทมานอนปวดท้องทั้งคืน แต่ยังไงเธอก็ไม่ยอมไปหาหมอ พอรุ่งเช้าทุกคนออกเดินทางต่อด้วยรถยนต์ของณดล แล้วจังหวะที่แวะปั๊มน้ำมัน
ปัทมาซึ่งมีดวงตาขุ่นข้างหนึ่งก็ไปซื้อแว่นตาดำมาใส่พรางไว้
