เงินปากผี
ตอนที่ 12
เสียงเอะอะกลางบ้านทำให้เสริมต้องเข็นรถมาดู น้อยละล่ำละลักฟ้องเรื่องเนียงเป็นตัวการผลักมาลินตกบันได เสริมเลยรีบสั่งให้โทร.หาเมฆาและเรียกรถพยาบาล
เนียงไม่ได้สนใจเสียงโวยวายของน้อย วิ่งไปรื้อห้องมาลินเพื่อตามหาเหรียญแต่ไม่พบแม้แต่เงา น้อยแค้นใจมาก ตามมาเอาเรื่องและจะจับตัวส่งตำรวจ
“จะหนีไปไหนนังฆาตกร”
เสริมก็ไม่ยอม เอ็ดลั่น “แกจะทำยังงี้ไม่ได้นะ ทำร้ายคนในบ้านฉันแล้วจะหนีลอยนวลเหรอ”
“ไอ้แก่...ฉันไม่ฆ่าแกด้วยก็ดีเท่าไหร่แล้ว อย่าวุ่นวาย เอาตัวให้รอดก่อนเถอะ”
พูดจบเนียงก็ท่องคาถาเรียกวอนผีพ่อที่เป็นอดีตหมอผีเขมรมาเฝ้าน้อยกับเสริม ส่วนตัวเองไปหาอาคมที่ถึงกับกุมขมับ เมื่อเธอบอกว่าเหรียญทองหายไปแล้ว
“ตกลงไม่ได้เหรียญหรือเธอเล่นตลกกับฉันเนียง...อย่าคิดนะ...ถึงฉันจะไม่มีของดีอย่างเธอแต่ฉันก็มีอาจารย์ดี”
“เหรียญมันหายไป หาเท่าไหร่ก็ไม่เห็น มันต้องเป็นอาถรรพณ์ หรือไม่ก็...”
“อะไร...หรือไม่ก็อะไร”
“ใครที่มีวิชาอาคมเก่งกว่าฉัน...ที่มันจะมาช่วยนังมาลินได้น่ะ”
“ช่วยมาลินเหรอ...หรือว่าจะเป็นซินแสจูหยวน”
“ใช่...ฉันได้ยินนังมาลินมันบอกไอ้เมฆาว่าถุงอาคมนั่นเป็นของไอ้จูหยวน”
อาคมหน้าเครียด “บัดซบกันละทีนี้ ถ้าอยู่ที่ซินแสก็อย่าหวังว่าจะได้มา ป่านนี้ไอ้แก่เสริมคงแจ้งตำรวจมาลากคอเธอเข้าตะราง...รีบไปให้พ้นหน้าฉันเลย...ไปเลยไปสิเนียง”
เนียงหน้าตึงเมื่อจู่ๆก็ถูกไล่ ปฏิเสธเสียงห้วน
“ไม่! เนียงไม่ไป ถ้าต้องติดตะราง ก็ต้องติดด้วยกัน เนียงจะอยู่ที่นี่!”
พินทุอรกับธงชาติรู้ข่าวเรื่องมาลินตกบันไดก็ถึงกับพูดไม่ออก โทร.หาเสริมทันทีด้วยความเป็นห่วง
“พ่อไม่เป็นอะไรมากหรอกลูก”
“พินเป็นห่วงคุณพ่อค่ะ เดี๋ยวพินกับพี่ชาติจะกลับบ้านนะคะ”
“ระวังตัวด้วยนะพิน”
เสริมไม่ได้บอกลูกสาวว่ามีผีมาเฝ้าเขากับน้อย เลยตามไปดูมาลินที่โรงพยาบาลไม่ได้ แต่กระนั้นพินทุอรกับธงชาติก็ไม่คลายความกังวลใจ ตัดสินใจหาตัวช่วย
“พี่ว่าเราบอกคุณบุญคงหน่อยไหม...อย่างน้อยเขาก็เป็นผู้ใหญ่ น่าจะช่วยเราได้บ้าง”
“พินเห็นด้วยค่ะ พินอยากรู้จังว่าใครทำยัยมาลินกับน้อยเป็นแบบนี้”
“จะมีใครถ้าไม่ใช่เนียง พี่ไม่เคยไว้ใจผู้หญิงคนนี้เลย รีบไปเถอะ เราไม่ควรให้คุณอาอยู่กับเนียงสองคน”
ooooooo
บุญคงสังหรณ์ใจไม่ดีเมื่อได้รับสายขอความช่วยเหลือจากพินทุอรกับธงชาติ จึงไปหาเสริมที่บ้านทันที
“คุณบุญคง...มาได้ยังไง”
“หนูพินโทร.บอกผม ประตูรั้วเปิดอยู่ ผมเลยเข้ามาได้ เกิดอะไรขึ้นครับ”
“ฉันได้ยินเขาเถียงกันเรื่องเหรียญ...ต้องเป็นเหรียญของคุณท่านแน่ๆ”
คำบอกเล่าของเสริมทำให้บุญคงนึกย้อนถึง
ท่าทีอ่อนแรงของเลี้ยงเมื่อวันก่อน ท่าทางเรื่องทั้งหมดคงมีสาเหตุจากเหรียญทองนี้เอง แต่ไม่ทันสะระตะมากกว่านั้น สายตาเขาก็เหลือบเห็นผีแปลกหน้าที่ส่งสายตาเกรี้ยวกราดมาให้
บุญคงยังมีท่าทีนิ่งสงบ ส่งเสริมขึ้นห้องและหวนมาเอาเรื่องผีแปลกหน้า
“มึงมาจากไหน ใครส่งมึงมา”
ผีวอนดิ้นพล่านด้วยความทรมานเพราะบุญคงใช้คาถาบีบบังคับ “ว่าไง...มาที่นี่ทำไม”
บุญคงถามซ้ำ ผีวอนทนไม่ไหวต้องสารภาพ
“ข้าอยากช่วยลูกข้า...ข้ากลัวพวกมันทำร้ายเนียงลูกข้า”
“อ้อ...ถ้างั้นก็ไปรอลูกมึงในนรกเถอะนะ!”
อุไรรับรู้เรื่องมาลินด้วยความสมเพชปนเวทนา เป็นห่วงพินทุอรที่ต้องกลับไปดูแลเสริมตามลำพัง วันพุธเป็นห่วงน้องสาวกับพ่อเช่นกัน แต่ทำปากแข็ง
“ผมว่าคงไม่มีอะไรหรอกครับ ถ้าเชื่อกันว่าคุณ... เอ้อ...นายเลี้ยงช่วยพวกเราได้ ก็คงไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง”
“คุณพุธ...ทำไมพูดถึงคุณพ่อยังงั้นล่ะคะ”
รุ้งแก้วฟังแฟนหนุ่มประชดประชันด้วยสีหน้าอ่อนใจ เข้าใจความสับสนของเขาดี แต่ไม่อยากให้เขาใช้แต่อคติตัดสินและทำร้ายใจเลี้ยงซึ่งเป็นพ่อบังเกิดเกล้าแบบนี้ จึงอดเตือนสติไม่ได้
“สักวัน...พุธจะเปลี่ยนคำพูดแล้วกราบขอโทษคุณ”
ooooooo
