เงินปากผี
ตอนที่ 12
น้อยยืนรับหน้าเหมือนเคย แต่ทำตั้งแง่เหมือนไม่อยากทำ
“ถ้ามีแต่คุณๆล่ะก็...น้อยยินดีค่ะ แต่ต้องทำให้นังเมียข้างถนนของคุณเมฆากินด้วย...น้อยไม่ทำ!”
มาลินส่ายหน้าด้วยความรำคาญ เอ็ดลั่น
“ศักดิ์ศรีมากจริงนะ...งั้นก็ไสหัวไปไกลๆฉันเลย”
น้อยงุ่นง่าน ยิ่งเห็นเนียงเดินคลอเคลียมากับเมฆา พลอดรักกันแบบไม่เห็นหัวเธอ ยิ่งหึง ตั้งท่าจะด่าให้หายแค้น แต่ธงชาติกับพินทุอรเข็นรถพาเสริมออกมาพอดีเลยต้องหุบปาก ปล่อยมาลินให้เปิดฉากทัก
“จะไปเยี่ยมวันพุธกับรุ้งแก้วเหรอ...ว่าไปสองคนนี่ดวงดีจังนะ...รถคว่ำร้ายแรงแต่ไม่เป็นอะไรเลย”
เสริมถอนใจเหนื่อยหน่าย ตอกไม่ไว้หน้า “ไม่ต้องตีหน้าซื่อถามหรอกมาลิน พิน...ไปเถอะ พ่อไม่อยากอยู่ตรงนี้ ไม่มีใครทำอะไรตาพุธกับยัยรุ้งแก้วได้หรอก”
พินทุอรส่งสายตาชิงชังมาทางมาลินและพาพ่อไปโรงพยาบาล มาลินไม่ยี่หระ ผละขึ้นห้องตัวเองบ้าง เนียงเฝ้ามองดูเหตุการณ์ปะทะคารมของสมาชิกบ้านนี้ด้วยความสงสัย ขยับไปถามเมฆา
“ท่าทางพี่สาวคุณท้าทายพวกเขามาก...คงได้ของดีอะไรมา คุณไม่อยากได้ไว้ป้องกันตัวบ้างเหรอ”
เมฆาไม่ทันตอบ น้อยก็โพล่งแทรกอย่างเหลืออด
“ทำไมถึงชอบยุ่งเรื่องของคุณๆเขา หรือคิดว่าเป็นเมียคุณเมฆาแล้วจะพูดอะไรก็ได้”
เนียงชักสีหน้า กดเสียงต่ำเหมือนสะกดจิตให้น้อยกลับไปในครัว ก่อนหันมาสะกดจิตเมฆาบ้าง
“ไปสิคะเมฆา...ไปดูซิว่าของดีที่พี่สาวคุณได้มามันคืออะไร...”
ooooooo
เมฆาโดนเนียงสะกดจิตให้เข้าไปในห้องของมาลิน จังหวะเดียวกับที่เจ้าของห้องกำลังชื่นชมถุงอาคมบรรจุเหรียญทองของเลี้ยง มาลินตกใจรีบเอาถุงซ่อนด้านหลัง เมฆาพุ่งหาทันที
“อะไรน่ะพี่ลิน ไหนมาดูหน่อยสิ”
มาลินเบี่ยงตัวหลบไม่ยอมให้น้องชายเห็น แต่เมฆาก็แย่งมาจนได้
“อย่า...เอาออกมาข้างนอกไม่ได้”
สีหน้าวิตกของพี่สาวทำให้เมฆาเอะใจ มาลินยื่นมือขอคืน
“เอามาให้ฉันก่อน...เร็วสิเมฆา...อยากตายหรือไง นี่มันเหรียญทองเงินปากผีของไอ้เลี้ยง เหรียญนี้เป็นเหรียญที่อยู่ในปากมันเลยนะ...มันไม่ธรรมดา อาจทำให้แกตายได้...เอามา! ถุงนี้เป็นถุงอาคม ซินแสจูหยวนให้ฉันมา ตราบใดที่เหรียญนี่ยังอยู่ในถุง ไอ้เลี้ยงจะไม่มีพลังสู้ กับเรา”
เนียงแอบฟังหน้าห้อง ตาโตด้วยความสนใจ เช่นเดียวกับเมฆาที่ดีใจเนื้อเต้น
“ถ้างั้นเราจะกลัวอะไรอีกล่ะพี่ลิน”
มาลินอ่อนใจกับความโง่ของน้องชาย สวนเซ็งๆ “ลืมแล้วรึไงว่ายังมีเหรียญเงินปากผีที่นังรุ้งแก้วอีก เหรียญนั่นอาจช่วยไอ้เลี้ยงได้ เพราะฉะนั้นตอนนี้จะทำอะไรก็ต้องคิดให้รอบคอบ”
“แย่งมันมาดื้อๆเลยสิพี่ลิน ยิ่งไอ้พุธอยู่ช่วยมันไม่ได้ยังงี้ยิ่งง่าย”
คำแนะนำของน้องชายทำให้มาลินอยากเป็นบ้า แต่ทำได้แค่ด่าทิ้งท้าย
“โชคดีนะที่ฉันไม่ได้โง่อย่างแก ไม่งั้น...แกกับฉันก็คงยังนอนตากยุงอยู่ในสลัมนั่นแหละ!”
มาลินผละไปแล้วด้วยความเบื่อหน่ายสุดขีด ทิ้งเมฆาให้ยืนหน้าจ๋อยเพราะถูกด่า ต่างจากเนียงที่ยืนยิ้มคนเดียวในมุมมืดของบ้าน...ถึงเวลาแล้วจะหาทางขโมยเหรียญทองมาเป็นของเธอ!
วันพุธอาการดีขึ้นมาก เช่นเดียวกับรุ้งแก้วที่สลบไสลหลายชั่วโมงเพราะตกใจจากอุบัติเหตุ อุไรรับหน้าที่เฝ้าสองหนุ่มสาวอย่างใกล้ชิด และยินดีมากเมื่อแพทย์ผู้ดูแลบอกว่าทั้งสองจะกลับบ้านได้พรุ่งนี้
“ก่อนกลับบ้านเราแวะไปทำสังฆทานกันหน่อยดีไหมคะ...อุทิศบุญให้คุณท่านด้วย”
รุ้งแก้วเห็นดีด้วย แต่วันพุธกลับทำหน้านิ่งไม่ตอบสนอง หญิงสาวต้องเกลี้ยกล่อม
“ถ้าคุณไม่ช่วยไว้ เราสองคนคงนอนโรงพยาบาลอีกนานหรือไม่ก็ตายไปแล้ว...เราเป็นหนี้บุญคุณเขานะคะพุธ”
วันพุธโดนแฟนสาวพูดแทงใจดำก็หน้างอ รุ้งแก้วได้แต่ส่ายหน้าอ่อนใจ เช่นเดียวกับพินทุอรและธงชาติ คงมีเพียงอุไรมองมาด้วยความเข้าใจ ก่อนจะหน้าเสียเมื่อวันพุธถามถึงเหรียญทองของเลี้ยง
อุไรไม่รอช้า ผละไปหาพยาบาลเพื่อขอถุงเสื้อผ้าของวันพุธ แต่กลับเจอเรื่องเซอร์ไพรส์ เมื่อพยาบาล
บอกว่ามีหญิงสาวอ้างว่าเป็นแม่เลี้ยงของวันพุธขอรับไปแล้วตั้งแต่เมื่อวาน!
ooooooo
อุไรกลับไปบ้านเสริมทันทีและบุกหามาลินถึงในห้อง เพื่อตามหาเหรียญทองของเลี้ยง
“อีมาลิน...เหรียญอยู่ไหน!”
“เหรียญอะไรของแก...นังอุไร”
ท่าทางไม่ยี่หระของมาลินกระตุ้นให้อุไรโกรธจัด ขยับไปรื้อของรอบห้อง
“เล่ห์เหลี่ยมมากนักนะ...ฉันถามว่าเหรียญอยู่ไหน! เจ้าเล่ห์นัก ไปเอาเสื้อผ้าคุณพุธมาจากโรงพยาบาล แกอยากได้เหรียญทองของคุณท่านมากใช่ไหม”
มาลินสะใจมาก แต่ตีมึนทำไม่รู้ไม่ชี้ “โอ๊ย...นึกว่าเรื่องอะไร เสื้อผ้าไอ้พุธก็อยู่ที่ห้องมันสิ ของเปื้อนเลือดยังงั้น ฉันไม่เอามาไว้ในห้องฉันหรอก...อัปมงคล”
