นางบาป

“พี่หยด ฉันรู้ว่าพี่ทุกข์แต่หากพี่ยังไม่หยุดกล่าวโทษผู้อื่นพี่ก็ไม่มีทางหลุดพ้นห่วงทุกข์นี้ไปได้ดอก”

“หลุดไม่ได้ กูก็จะพาพวกมึงทุกคนทุกข์ไปกับกู ทรมานให้ถึงครึ่งหนึ่งที่กูเคยทุกข์” ผีหยดสติแตกจะบีบคอยุพดี เดือนตกใจเข้าไปล็อกตัวเธอไว้ตะโกนเรียกให้คนมาช่วย ร่างยุพดีกระตุกหลายครั้ง เดือนกดออดเรียกพยาบาลพลางตะโกนลั่น “คุณพยาบาล ในห้องมีคนคลุ้มคลั่ง ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย”

“คนอย่างมันต้องเจอแบบนี้ ฆ่ามันก็ทำบุญให้เอ็งแล้ว มิรู้รึ” ผีหยดลุยเข้าไปจะบีบคอยุพดีอีก ผีหยาดขวางไว้ขย้ำคอพี่สาวบีบสุดแรง ผีหยดฤทธิ์เยอะดิ้นอุตลุด ผีหยาดออกแรงบีบหนักมือขึ้นกระทั่งผีหยดในร่างรินทรุด บุรุษพยาบาลเข้ามาช่วยกันจับผีหยดกดลงกับพื้นสิ้นฤทธิ์ในที่สุด

ooooooo

ภายในห้องพักฟื้นผู้ป่วย ต้นกำลังตัดพ้อต่อว่าวิษณุว่าป่วยหนักขนาดนี้ทำไมไม่บอกกันสักคำ ไม่ใช่ว่าทะเลาะกันแล้วตนจะไม่ห่วงพี่สักหน่อย ปาลเปิดประตูผลัวะเข้ามาเจอต้นนั่งเฝ้าไข้อยู่ก็ชะงัก

“ปาลมีอะไรจะคุยกับพี่ณุหรือเปล่า เราออกไปข้างนอกได้นะ”

ปาลยังไม่ทันได้พูดถึงริน วิษณุเป็นคนเอ่ยปากขึ้นก่อนว่า เจอเธอหรือยัง ติดต่อได้ไหม เขาส่ายหน้าแทนคำตอบ มีเสียงมือถือของวิษณุดังขึ้น ต้นหยิบมาให้เจ้าของรับสายเอง เดือนโทร.มาฟ้องว่ารินไปอาละวาดที่โรงพยาบาลบางบาป วิษณุมองสบตากับปาล

“ปาล...พี่คิดว่านั่นไม่ใช่ริน” วิษณุพูดไม่ทันขาดคำปาลพุ่งพรวดออกจากห้อง ต้นมองเขาอย่างคาดคั้น

“ตอบผม ที่บอกว่าไม่ใช่รินมันหมายความว่าไงพี่ณุ มีอะไรที่ผมไม่รู้กันแน่”...

ไม่นานนักปาลมาถึงโรงพยาบาลบางบาป วิ่งไปที่ห้องตรวจเห็นรินที่หมดสติโดนเชือกมัดมือมัดเท้าติดไว้กับเก้าอี้ เข้าไปกอดด้วยความสงสาร เดือนมองเขาอย่างเห็นใจ

“ขอโทษนะคะปาล เดือนไม่รู้ว่ารินเป็นอะไร แต่อยู่ๆจะเข้าไปทำร้ายแม่ เดือนเลยต้องทำแบบนี้”

“ไม่เป็นไรครับ ผมขอโทษแทนรินด้วยนะเดือน”

“เดือนไปดูแม่ก่อนนะคะ” พูดจบเดือนเดินลิ่วออกไป ครู่ต่อมาปาลอุ้มรินที่ยังไม่ได้สติไปใส่เบาะหลังรถบึ่งกลับบ้าน รินพยายามต่อสู้กับผีหยดที่สิงร่างตัวเองอยู่

“ปาล...ปาล ช่วยรินด้วย” เสียงแผ่วเบามากแต่ปาลที่กำลังขับรถอยู่ก็ได้ยินเอื้อมมือไปจับมือรินที่ถูกมัดไว้

“ริน คุณต้องไม่เป็นไร ผมไม่ยอมให้คุณเป็นอะไร ได้ยินไหมริน ได้ยินผมไหม”...