ลูกผู้ชายไม้ตะพด

ขณะที่ศรนารายณ์ขับรถขนของย้ายเข้าไปทำงานในกรุงเทพฯ อบเชยนั่งเหม่อมองไปนอกหน้าต่าง เวตาลเจ็บกระเซอะกระเซิงมาตัดหน้ารถ ศรนารายณ์ตกใจลงมาดูเห็นรอยเลือด อบเชยพนมมืออธิษฐานขอเจ้าป่าเจ้าเขาช่วยให้อะไรก็ตามที่ถูกชนอย่าเป็น อันตราย เกิดลมพัดวูบกระทบหน้า เหมือนรับรู้คำอธิษฐานของเธอ สองพ่อลูกเดินกลับมาขึ้นรถ ...

ด้วยความสับสนมืดแปดด้าน แพรวามาปรับทุกข์กับไม้หน้าบ้าน ไม้ปลอบโยนและบอกเธอว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ ควรบอกให้ไกรรู้ แต่แพรวาเกรงพันเทพจะรู้ด้วยคงเอาตายแน่ “ใจเย็นๆนะครับ ค่อยๆคิด” “ไม้รู้มั้ย ตอนนี้ฉันไม่เหลือใครเลย มีแต่คนเกลียดฉัน มีไม้คนเดียวที่ยังรับฟังฉันทุกเรื่อง ทำไมเธอดีกับฉันนัก พี่น้องฉัน...

อบเชยประหลาดใจกับภาพที่ได้เห็น ว่าทิวามอบวิญญาณให้กับเวตาล นั่นหมายความว่าตัวเองรอดพ้นจากการโดนดูดวิญญาณ จึงขอบคุณท่านฤาษีที่มาช่วยรั้งตนไว้ ฤาษีกลับหัวเราะ อบเชยแปลกใจมีอะไรน่าหัวเราะ หรือมีลับลมคมในอะไร “ข้าหัวเราะให้กับอนาคต” “อนาคตอะไร อนาคตของฉันงั้นเหรอ ท่านรู้อนาคตของฉันหรือ” “โชคชะตามักเล่นต...

หน้าตลาด ทิวาเดินถือถุงยาแก้ปวดผ่านมา ชาวบ้านซุบซิบนินทากันใหญ่ว่า ทิวาไม่ใช่ลูกพัน-เทพ เจ๊กีมาตลาดได้ยินก็แปลกใจไปรู้มาได้อย่างไร แม่ค้าสวน “ใครก็รู้ มีแต่เจ๊กีละมั้งไม่สนใจโลกภายนอกเลย” “ไม่ใช่ลูกพันเทพแล้วลูกใคร” เจ๊กียังข้องใจ “นั่นแน่ อยากรู้เหมือนกันละสิเจ๊” ไม่ทันจะได้คำตอบ ทิวาโผล่พรวดมากระช...

ศรนารายณ์เดินสดชื่นเข้ามาในบ้าน พลันสะดุดขาไม้ซึ่งนอนอยู่ก็ตกใจ เอะอะโวยวายที่ไม้มานอนค้างอ้างแรมที่บ้าน อบเชยทำอาหารเช้าอยู่ในครัวรีบออกมารับหน้าว่า ไม้แค่มีปัญหาไม่สบายใจ เพิ่งจะนอนเกือบเช้านี่เอง ไม้ตื่นขึ้นมา เกรงใจจึงขอตัวกลับเพราะรู้ว่าไม่สมควร “ไม้...ถ้าเธอไม่รู้จะไปที่ไหน มาที่นี่ได้นะ” อบเช...