ลูกไม้ลายสนธยา

ระหว่างมรุตรอเดือนพัตราขึ้นไปหยิบกระเป๋าถือ ปลาทูหน้าตาตื่นเปิดประตูรั้วเข้ามาถามว่าเมื่อคืนมีคนบุกเข้าในบ้านจริงหรือ เธอได้ยินคนแถวนี้เม้าท์กัน เขาพยักหน้ารับคำ เธอตกใจหน้าซีดถ้าเป็นอย่างนั้นมีใครเป็นอะไรบ้างหรือเปล่า แล้วใครบุกเข้ามา เขาปลอบให้ ใจเย็นๆ ไม่มีใครเป็นอะไรทุกอย่างจบแล้ว เธอถอนใจ โล่งอกแค่ไม่อยู่คืนเดียวก็เกิดเรื่องเลยหรือ มรุตนึกขึ้นได้

“แล้วเมื่อคืนปลาทูกลับไปบ้านมีธุระด่วนอะไรเหรอ”

ปลาทูไม่ได้มีธุระด่วนอะไร แต่ศิถีคะยั้นคะยอให้เธอกลับ ความจริงเธอไม่ได้อยากกลับ แต่เห็นว่าไม่ได้กลับบ้านนานแล้วก็เลยยอมทำตาม มรุตนิ่วหน้าสงสัยทำไมปลาทูกับศิถีให้การไปคนละทาง ยังไม่ทันจะซักอะไรเพิ่มเติมเดือนพัตราตามมาสมทบเสียก่อน ปลาทูเข้าไปสำรวจตามเนื้อตัวด้วยความเป็นห่วง เห็นเธอไม่เป็นอะไรก็เบาใจ แล้วถามถึงเหมหิรัญญ์เป็นอย่างไรบ้าง

“นอนพักอยู่บนห้องน่ะ ฝากปลาทูเอาอาหารขึ้นไปให้เขาหน่อยนะ เดี๋ยวฉันจะออกไปธุระข้างนอกับผู้กอง”

“ได้ค่ะ เดี๋ยวปลาทูจัดการให้เลย” พูดจบปลาทูเดินลิ่วเข้าตัวบ้าน เดือนพัตราเห็นสีหน้าไม่สู้ดีนักของมรุตถามว่ามีอะไรหรือเปล่า เขายังไม่แน่ใจกับเรื่องนี้จึงไม่อยากให้เธอต้องมาพะวง โกหกว่าไม่มีอะไร

ooooooo

รัตนพรรณนั่งฟังข่าวเรื่องทองมาตย์จากเดือนพัตรากับมรุตด้วยสีหน้าเรียบเฉย เดือนพัตราเห็นเธอเอาแต่นั่งนิ่งก็เป็นห่วงและรู้สึกผิดต่อเธอ ขอโทษเธอด้วยที่เป็นส่วนหนึ่งทำให้ทองมาตย์ต้องเป็นแบบนี้

“ไม่เกี่ยวกับเดือนหรอก พวกเราทำกรรมไว้ก็ต้องรับกรรมนั้น ทองมาตย์มันหมดเวรหมดกรรมไปแล้ว มีแต่ฉันนี่แหละที่ยังต้องใช้กรรมที่ก่อไว้ ยังไงก็ขอบคุณนะที่มาบอก แล้วก็ขอโทษด้วยที่เคยทำเรื่องไม่ดีไว้กับเดือน และก็ขอให้เดือนอโหสิกรรมให้ทองมาตย์มันด้วย”

“เดือนให้อภัยทุกอย่างค่ะ คุณรัตนพรรณต้องเข้มแข็งและสู้ต่อไปนะคะ ถ้ามีอะไรอยากให้เดือนช่วยก็บอกมานะคะ” เดือนพัตราเอื้อมมือไปจับมือรัตนพรรณไว้อย่างเป็นกำลังใจให้...

ฝ่ายวโรชาแวะมาเยี่ยมพ่อโดยไม่รู้ว่าแม่แอบสะกดรอยตามตั้งแต่ออกจากบ้าน แก้วเพชรเข้ามาเห็นศิถีนั่งเสนอหน้านวดเนื้อนวดตัวให้นายหัววรงค์ก็ไม่พอใจด่ากราดทั้งผัวทั้งชู้และลูก ไม่ด่าเปล่ายังชักปืนออจากกระเป๋าถือเล็งใส่ผัวกับชู้รัก วโรชาถึงกับอึ้งไม่คิดว่าแม่จะทำถึงขนาดนี้ รีบเอาตัวขวางทางปืนไว้

“ยัยแหวน พ่อแกมันชั่วนี่มันหนีมาอยู่กับเมียน้อย แกยังเข้าข้างมันอีกเหรอ”

“ไม่ว่าพ่อจะเป็นยังไง เขาก็ยังเป็นพ่อของแหวน”