ข้ามสีทันดร
ตอนที่ 11
หลังจากนั่งรออยู่หน้าห้องผ่าตัดพักใหญ่ หมอเจ้าของไข้เข้ามาแจ้งให้ชีวาตม์กับยุพราทราบว่าคนไข้อาการหนักเส้นเลือดในสมองโป่ง หมอทำการผ่าตัดระบายเลือดออกให้แล้วตอนนี้เธอปลอดภัยดี
“แต่เส้นเลือดที่โป่งไปกดทับเส้นประสาททำให้เกิดความเสียหาย คนไข้ต้องพักฟื้นนานหน่อยนะครับ”...
กว่าเที่ยงวันกับเดือนสิบจะตามหาดวลเจอ ท้องฟ้าก็มืดแล้ว แทนที่เขาจะกลับบ้านไปกับพี่สาว เขาดันไปกับเฮียหมูโดยไม่รู้เลยว่าเกย์เฒ่าคิดจะรวบหัวรวบหางเขา
ooooooo
สวาทวิมลไม่รอช้าชวนสองแม่ลูกเชิญจิตกับ
มิถุนามาที่บ้านเพื่อแนะนำให้เที่ยงวันรู้จัก ทันทีที่เห็นหน้ามิถุนา เที่ยงวันร้องทักว่าคู่หมั้นไม่มาด้วยหรือ ทูลแปลกใจนี่รู้จักกันด้วยหรือ เขาพยักหน้าไม่ใช่แค่รู้จักผิวเผิน แต่รู้จักดีเลย มิถุนาถามถึงเดือนสิบสบายดีหรือ เขาพยักหน้า
“เหรอคะทั้งๆที่ทำให้คนเขาต้องถอนหมั้นกันเนี่ยนะคะยังสบายดีอยู่อีกเหรอ” มิถุนาไม่วายแดกดัน...
ที่ออฟฟิศของเดือนสิบ ขณะที่ยุพราเล่าให้เดือนสิบฟังถึงอาการป่วยของรื่นเริงที่ค่อยข้างหนัก คงจะเดินไม่ได้พูดไม่ได้และช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ไปอีกนานโดยที่ลูกสาวยังไม่รู้เรื่องแม่ป่วย แม่บ้านเข้ามาแจ้ง
เดือนสิบว่ามีหนุ่มมาหา เธอยังไม่ทันจะว่าอะไรดวลเดินน้ำตาคลอเข้ามา
“พี่เดือน ช่วยดวลด้วย” พูดได้แค่นั้น ดวลโผกอดพี่สาวร้องไห้โฮ...
หลังสองแม่ลูกเชิญจิตกับมิถุนากลับไปแล้ว เที่ยงวันรู้เท่าทันว่าแม่พยายามจะยัดเยียดมิถุนาให้ เตือนท่านว่าถ้าคิดจะหาใครมาแทนเดือนสิบก็ให้คิดเสียใหม่เพราะไม่มีใครมาแทนเธอได้ แล้วผละจากไป
“ฉันไม่เชื่อหรอกว่าจะไม่มีใครมาแทนเดือนสิบได้” สวาทวิมลเสียงกร้าว...
ฝ่ายดวลเล่าเรื่องที่เฮียหมูพยายามจะลวนลามตัวเองให้ยุพราและเดือนสิบฟัง ยุพรายุให้แจ้งตำรวจจับ เขาทำอย่างนั้นไม่ได้เพราะก่อนจะหนีออกมาเขาเอาขวดเหล้าตีหัวเกย์เฒ่าสลบเหมือด ยุพราร้องเอะอะขืนแจ้งความอาจโดนแจ้งกลับดังนั้นเราควรเฉยไว้จะดีกว่า
“ทีนี้รู้หรือยังล่ะดวลว่าข้างนอกมันน่ากลัว
แค่ไหน กลับบ้านเราเถอะนะ พี่จะดูแลดวลเอง แม่ต้องดีใจมากแน่ๆและเชื่อเถอะว่าพ่อเองก็ต้องดีใจเหมือนกัน” จากนั้นเดือนสิบพาดวลกลับบ้าน สกาวเห็นหน้าลูกชายทั้งตกใจทั้งดีใจถึงกับปล่อยจานกับข้าวในมือหล่นอาหารกระจายเกลื่อนพื้น เธอไม่สนใจโผกอดเขาไว้ ดำเกิงเองก็ดีใจที่ลูกกลับมาอย่างปลอดภัยแต่ยังวางฟอร์มไม่พอใจ “มึงกลับมาทำไม มึงไม่แน่จริงนี่หว่า”
ดวลทำท่าจะไป เดือนสิบร้องห้ามเสียงหลงไม่ให้น้องไปไหนทั้งนั้น แล้วขอร้องพ่ออย่าว่ากล่าวอะไรดวลอีก เขาเต็มใจกลับมาเราจะไล่เขาไปอีกหรือ ถ้าเราปล่อยเขาไป เขาอาจไม่กลับมาอีกก็ได้
“อยากทำอะไรก็ทำไปเลย ฉันจะไม่ยุ่งอะไรด้วยอีกต่อไปแล้ว” ดำเกิงทำเป็นหงุดหงิด
“จริงเหรอคะพ่อ ขอบคุณค่ะพ่อ” เดือนสิบโผกอดดำเกิงดีใจสุดๆ สกาวรีบบอกให้ดวลขอบคุณพ่อ เขากลับมองเฉย ดำเกิงกำชับให้ดูแลกันให้ดีๆอย่าให้ดวลไปก่อเรื่องเดือดร้อนอีก แล้วเดินขึ้นห้อง เดือนสิบบอกกับน้องให้อดทนเข้าไว้ พิสูจน์ให้พ่อเห็นว่าเขาตั้งใจจะเปลี่ยนแปลงตัวเอง ดวลพยักหน้ารับคำ
ooooooo
สินค้าครีมโกนหนวดไม่ต่อสัญญา ก้านวงศ์จึงมาขอให้โอเล่ช่วยโดยคิดจะเอาตัวเข้าแลก โอเล่
ไม่พอใจที่เขาทำตัวน่ารังเกียจจึงประกาศแยกทางไม่เป็นผู้จัดการให้เขาอีกต่อไป
