จ้าวสมิง

วันนั้นถวิลยังมีชีวิตอยู่ เธอพาตะวันกับซาเงมาพูดความจริงกับผู้กองกำพล เพราะมีถวิลมายืนยันด้วยผู้กองจึงไม่ติดใจ แต่ดีใจมากกว่าที่ซาเงยังไม่มีเจ้าของหัวใจ

“ถ้าผมไม่รู้ความจริงคงเข้าใจผิดไม่ต่างจากคุณพิมพ์”

“คุณหนูคะ ซาเงขอโทษ ตอนนั้นไม่รู้เพราะอะไรทำให้ซาเงรับปากตะวันปิดบังคุณหนู ซาเงขอโทษจริงๆค่ะ”

“ฉันเข้าใจ...ตะวันต้องการให้ฉันตัดใจจากเขาให้ได้จริงๆ”

“แต่ที่ตะวันทำเขาฝืนใจตัวเองทั้งนั้น ความจริงเขาไม่เคยตัดใจจากคุณหนูได้เลย ชีวิตของตะวันมีคุณหนูเพียงคนเดียว”

“เขายังรักฉันอยู่ใช่ไหมซาเง”

“ตะวันรักคุณหนูค่ะ รักมากด้วย ตั้งแต่วันนั้นซาเงไม่เคยเห็นตะวันยิ้มได้เลยสักครั้งเดียว”

“ขอบใจมากซาเง ขอบใจมาก...พ่อคะ พิมพ์ไม่ไปเมืองนอกแล้วนะคะ”

“ไม่บอกพ่อก็รู้แล้วลูก”

“พิมพ์จะไปหาตะวันค่ะพ่อ”

พิมพ์สายน้ำตาคลอด้วยความดีใจรีบเดินกลับไปขึ้นรถ สวัสดิ์เดินตามแต่ศักดิ์ยังยืนเฉยเลยโดนสวัสดิ์หันมาเอ็ดตะโร

“ยืนบื้ออยู่ทำไมวะศักดิ์ เร็วเข้า ไปเร็ว”

“ไปไหนครับ”