จ้าวสมิง
ตอนที่ 14
“ฉันจะรับความเจ็บปวดนี้ให้ได้นะตะวัน อย่าห่วงฉัน ฉันดีใจที่เธอได้ผู้หญิงที่รักเธอมาดูแลแทนฉัน ซาเงเป็นคนดีและรักเธอไม่น้อย ดูแลตัวเองให้ดีนะตะวัน ถึงจะอยู่ไกลสุดขอบฟ้า แต่ฉันจะเก็บเธอไว้ในหัวใจเสมอ...ลาก่อนตะวัน”
ตะวันอ่านข้อความเหล่านั้นแล้วทรุดลงอย่างหมดแรง ปล่อยให้น้ำตาแห่งความเจ็บปวดเสียใจอย่างสุดซึ้งไหลพรูออกมาพร้อมถ้อยคำรำพึงรำพันอย่างรู้สึกผิดมหันต์
“คุณหนู...ผมขอโทษ...ผมขอโทษ...”
ยองตะมุเดินเข้ามามองลูกชายอย่างเข้าใจในความเจ็บปวด เห็นในมือลูกกำจดหมายแน่นก็พอจะเดาบางอย่างได้
“ตะวันลูกพ่อ”
“พ่อ...คุณหนู...”
“พ่อไม่นึกว่าผู้หญิงที่อยู่สูงอย่างคุณหนูจะมารักลูกชายพ่อได้มากมายขนาดนี้ คุณหนูรักลูกมากนะตะวัน...มากจนพ่อแทบไม่เชื่อว่าจะเป็นไปได้”
“คุณหนูคงเจ็บปวดมากใช่ไหมครับที่ข้าทำแบบนี้”
“ใช่...คุณหนูจากไปอย่างเจ็บปวดพร้อมรับรู้เรื่องราวที่ไม่ใช่ความจริง ความรักที่คุณหนูมีให้กับลูกมันมีคุณค่าที่สุด”
“แต่ข้าก็โยนมันทิ้งอย่างไร้เยื่อใยใช่ไหมพ่อ”
“แต่พ่อว่ายังไม่สายถ้าลูกจะตามไปเก็บหัวใจที่ร่วงหล่นนั้นกลับมา พ่อว่าคุณหนูคงเพิ่งมาที่นี่ ก่อนมานี่พ่อเห็นรถเสี่ยสวนออกไป คุณหนูคงยังไปไม่ไกลหรอกตะวัน อย่าทิ้งหัวใจตัวเองเลยนะลูก”
“ข้าจะไม่ทิ้งหัวใจตัวเองอีกแล้ว”
“งั้นจะช้าอยู่ทำไม ไปสิลูก”
ตะวันลุกขึ้นยืนแล้วรีบวิ่งออกไปทันที
ooooooo
จังหวะที่รถสวัสดิ์กำลังจะผ่านตลาดในเมือง พิมพ์สายเห็นซาเงกับผู้กองกำพลเดินจูงมือกันด้วยสีหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส เธอแปลกใจบอกศักดิ์ให้จอดรถแล้วลงไปทักโดยมีสวัสดิ์ตามลงมาด้วย
“ซาเง...ผู้กอง...แบบนี้คืออะไร เธอเป็นแฟนตะวันไม่ใช่เหรอซาเง”
“นั่นสิ เธอจะแต่งงานกับตะวันไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมทำแบบนี้ล่ะ”
ซาเงหน้าเจื่อนไม่รู้จะตอบคำถามของสองพ่อลูกอย่างไรดี กำพลเลยบอกซาเงว่านี่คงเป็นชะตาลิขิตจริงๆ ถึงเวลาที่เขาต้องพูดความจริงแล้ว
“ความจริง?” พิมพ์สายทวนคำงงๆ
“ใช่ครับ ความจริงทั้งหมด จริงๆแล้วผมกับซาเงเราคบกันครับ”
สองพ่อลูกงุนงงไปกันใหญ่ อยากรู้ว่าคบกันตั้งแต่เมื่อไหร่
“ตั้งแต่วันที่เกิดเรื่องกับครอบครัวของซาเงนั่นแหละครับ”
กำพลขยายความให้ฟังว่าก่อนตายตาชิฝากซาเงให้เขาดูแล ส่วนเรื่องที่ตะวันขอซาเงแต่งงานนั้น ซาเงก็เล่าว่าเป็นเรื่องที่ตะวันขอร้องให้เธอแกล้งเป็นแฟนเพื่อทำให้พิมพ์สายตัดใจไปจากเขาได้จริงๆ
“ตอนแรกผมเองก็เข้าใจผิดเหมือนกัน แต่ซาเงกับตะวันก็มาอธิบายเรื่องนี้ให้ผมรู้ภายหลัง”
