จ้าวสมิง
ตอนที่ 14
หลังจากคุยกับจ่าชัยเรียบร้อยแล้ว กำพลมุ่งหน้าไปหาตะวันที่บ้านเชิงดอย เวลานั้นตะวันกับพ่อกำลังปรับทุกข์กันว่าเหนื่อยเหลือเกินกับเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้น
“พ่อก็เหนื่อยนะตะวัน”
“ชีวิตที่จะเดินต่อไปข้างหน้าเหมือนมันไม่มีความหมายอะไรเลย มีแต่ความว่างเปล่า สุดท้ายก็ไม่เหลืออะไร ผมไม่อยากให้ใครตายเพื่อผมอีกแล้ว ผมไม่อยากกลับมาเป็นคนแล้วพ่อ ผมขออยู่กับร่างสมิงนี้จนสิ้นอายุขัยไปดีกว่า”
“ตะวัน...ยามเมฆหมอกเต็มฟ้ามันยังมีบางเวลาที่ฟ้าเปิดให้เราเห็นแสงอาทิตย์บ้าง อย่าสิ้นหวังสิลูก”
“ผมไม่อยากให้พ่อเหนื่อยอีกต่อไปแล้ว เราไปอยู่กันสองพ่อลูกที่อื่นเถอะ ไปที่ไกลแสนไกล อยู่ในที่ที่จะไม่มีใครเจอเราได้อีก”
“บางทีแบบลูกว่ามันก็ดีนะ เราอาจจะย้ายขึ้นไปที่ชายแดนเหนือสุด แล้วอยู่ที่นั่นก็ได้”
“แล้วซาเงล่ะพ่อ”
สิ้นคำถามของตะวัน กำพลขับรถเข้ามาจอด ซาเงไม่กล้าเข้ามาหาได้แต่เมียงมองอยู่ไม่ไกล กำพลบอกสองพ่อลูกว่ามีธุระสองเรื่องที่อยากบอก เรื่องแรกคือเขาจะย้ายไปประจำจังหวัดอื่น ซาเงได้ยินใจหายวาบ
“แล้วอีกเรื่องล่ะครับ”
“เรื่องนี้เกี่ยวกับตะวันมากกว่า...คือคุณพิมพ์จะเดินทางไปอยู่ต่างประเทศแล้วครับ”
ตะวันใจหาย หน้าสลด พูดอย่างทำใจว่าฟ้าคง กำหนดให้เป็นแบบนี้
“ตะวันจะไม่ไปบอกลาคุณพิมพ์หน่อยเหรอ”
“ถ้าเจอเพื่อจาก ผมว่าอย่าดีกว่าครับผู้กอง”
“ใช่ครับ ผมกับตะวันก็กำลังจะย้ายไปอยู่ที่อื่นเหมือนกัน แต่มีห่วงอยู่เรื่องเดียวคือซาเง”
กำพลหันไปมองซาเงที่กำลังมองมา สองคนสบตากันนิ่ง ต่างอาลัยอาวรณ์กันอยู่ลึกๆ
ooooooo
อรรถไม่ยอมให้พ่อติดคุก เขามีความคิดจะชิงตัวพ่อในวันที่ไปขึ้นศาลด้วยการให้ดอนกับดาวจ้างคนมาร่วมทำงานนี้โดยที่ตัวเองไม่ต้องลงมือ แค่รอฟังข่าวดีตามที่ดอนรับปากต้องทำได้สำเร็จ
แต่แผนการของดอนก็ล้มเหลวทั้งที่เขากับดาวพยายามเต็มที่แล้ว พรหมสอนและกำลังตำรวจปฏิบัติการอย่างรอบคอบรัดกุมทำให้พวกดอนชิงตัวอาคมไปไม่ได้ และสุดท้ายอาคมก็โดนตำรวจยิงตายในที่เกิดเหตุ เมื่ออรรถรู้ข่าวร้ายจากสองพี่น้องที่กลับมารายงานก็โกรธจนแทบคลั่ง!
ทางด้านใจคิดถึงลูกสาวที่หายเข้ากลีบเมฆ ทั้งที่ความจริงเจนจิตกลับมาแล้ว แต่เธอละอายใจและรู้สึกผิดจึงยังไม่กล้าปรากฏตัว
สวัสดิ์เข้ามาปลอบโยนใจที่เป็นห่วงลูกสาว บอกว่าเขาจะช่วยตามหา ถ้าเจนจิตไม่ได้ไปไหนไกลต้องได้ตัวกลับมาแน่
“ขอบคุณค่ะ”
“ส่วนลูกสาวผมน่ะสิจะต้องไปไกลแสนไกล”
“ทำไมคะ”
“พิมพ์จะไปอยู่ต่างประเทศ ไปอังกฤษ คราวนี้คงหลายปีแน่ ผมไม่อยากอยู่คนเดียวเหมือนหลายปีก่อน ลูกกลับมาทำให้ชีวิตพ่อแก่ๆอย่างผมมีความหมาย แต่ลูกก็ต้องจากผมไปอีกแล้ว ผมทำกรรมอะไรไว้กับใครหรือเปล่านะใจ”
