หงส์เหนือมังกร

รุจีอุตส่าห์นัดพี่รุ่งมาเจอกับตี๋เล็กที่ร้านกาแฟหรูเพื่อคุยเรื่องจัดงานแต่งงาน เขากลับบอกให้เลื่อนงานไปก่อน รุจีโวยลั่นว่าเลื่อนไม่ได้ เธอบอกใครต่อใครไปหมดแล้ว ตี๋เล็กตัดรำคาญถ้าอย่างนั้นมีสองทางให้เธอเลือกจะเลื่อนหรือจะเลิก แล้วเดินออกจากร้านโดยไม่รอคำตอบ รุจีรีบตามไปขอเหตุผลทำไมถึงต้องเลื่อน

“ผมมีเรื่องสำคัญที่เกี่ยวข้องกับธรรมกุล ผมอยากจัดการให้มันเรียบร้อยก่อน”

“แล้วไอ้ที่อยู่ในท้องนี่ล่ะคะ จะจัดการยังไงถ้ามันใหญ่ขึ้นมาก่อนงานแต่งแล้วฉันจะเอาหน้าไปไว้ไหน”

ตี๋เล็กบอกเธอว่าไม่ต้องไปสน ถึงตอนที่เขาได้ขึ้นเป็นหัวหน้าใหญ่ของธรรมกุลก็ไม่มีใครกล้าว่าเธอแน่ แม้จะไม่พอใจนัก แต่รุจีจำต้องยอมไปก่อน ระหว่างนั้นสมุนของตี๋เล็กโทร.มารายงานว่าหลิวกลับบ้านแล้ว...

เหมยตกใจมากเมื่อรู้ว่าหลิวกลับมาในสภาพความจำเสื่อม จำแม้กระทั่งแม่ตัวเองยังไม่ได้ หลิวขอให้ท่านใจเย็นๆก่อน ถึงตอนนี้เธอจะจำอะไรไม่ได้ แต่ขอเวลาอีกสักหน่อยความจำของเธอคงจะกลับคืนมา เต็งล้อไม่อยากให้เหมยซักโน่นถามนี่หลิวมากนัก ชิงตัดบท

“นายน้อยผ่านเรื่องหนักๆมาเยอะ นายน้อยควรจะพักผ่อนก่อนดีกว่า”

“เดี๋ยวฉันจะพาหลิวขึ้นไปส่งบนห้องเอง” เหมยว่าแล้วพาหลิวขึ้นข้างบนโดยมีฮัวตามไปไม่ห่าง

เมื่อเข้ามาในห้องตัวเอง หลิวมองสำรวจรอบๆรู้สึกคุ้นเคยแต่ก็ยังจำอะไรได้ไม่มากนัก เห็นรูปถ่ายครอบครัวหยิบขึ้นมาดู รูปของตี๋ซุ้งเรียกความทรงจำบางช่วงของเธอได้ แต่เหตุการณ์ไม่ปะติดปะต่อกันเหมือนเคย แต่ก็รับรู้ได้ถึงความรักที่ท่านมีให้ เหมยเห็นลูกสนใจรูปถ่ายไล่บอกว่าใครเป็นใคร เธอยิ้มดีใจที่รู้ว่าตัวเองมีน้องชาย

“นายน้อยหายไปหลายวัน นายน้อยไปอยู่ที่ไหนมาเหรอคะ” ฮัวมองหลิวอย่างรอคำตอบ

หลิวนึกถึงคำเตือนของจางเหาที่ว่าบ้านก็ใช่จะปลอดภัย เพราะคนที่ต้องการฆ่าเธออาจจะรออยู่ที่นั่น จึงโกหกฮัวว่าจำอะไรไม่ได้เลย เหมยอยากรู้ว่าตอนที่เต็งล้อไปเจอลูกอยู่กับซ้อซามีท่าทีอะไรแปลกๆหรือเปล่า

“ไม่นี่คะ แต่ว่าท่าทางอี๊ซาจะไม่ค่อยชอบหลิวเท่าไหร่ ถ้าจะแปลกก็แปลกที่อี๊ซามากกว่า ม้ามีอะไรเหรอ”

ฮัวจะบอกหลิวเรื่องที่ซ้อซาถูกฆ่า เหมยรู้ทันชิงพูดขัดขึ้นเสียก่อนว่าหลิวเพิ่งกลับมาเหนื่อยๆอย่าเพิ่งเซ้าซี้อะไรมากดีกว่า ฮัวรู้งานไม่ซักอะไรเธออีก...

อีกมุมหนึ่งในห้องรับแขก ขณะที่เต็งล้อยังคิดไม่ตกทำไมประธาน 14K ถึงเจาะจงให้หลิวเข้าประชุมเท่านั้น หรือว่ามีอะไรแอบแฝงอยู่ ตี๋เล็กเดินเข้ามาพร้อมกับรุจี เรียกหาพี่สาวตัวเองลั่นบ้านไปหมด เต็งล้อรายงานว่าเธออยู่บนห้อง แต่อาจจะไม่ใช่เธอคนเดิม ตี๋เล็กงงหมายความว่าอย่างไร เหมยลงมาจากห้องหลิวได้ยินพอดี ตอบคำถามแทนว่าหลิวความจำเสื่อม ตี๋เล็กไม่เชื่อจะขึ้นไปถามพี่สาวด้วยตัวเอง

“ตี๋เล็ก ม้าขอ อย่าเพิ่งกวนอาเจ้ตอนนี้เลย”

รุจีไม่วายปากเสีย ถ้าเป็นอย่างนี้ตี๋เล็กคงต้องเหนื่อยมากกว่าเดิม ธรรมกุลคงต้องฝากความหวังไว้กับเขา ตี๋เล็กเห็นด้วยกับรุจี ถ้าอย่างนั้นเขาคงต้องไปประชุมกลุ่ม 14K แทนอาเจ้ เต็งล้อเกรงว่าจะเป็นไปไม่ได้ เพราะทางนั้นยื่นความต้องการมาว่าคนที่จะเข้าประชุมได้มีเพียงนายน้อยคนเดียวเท่านั้น ตี๋เล็กไม่พอใจ

“อะไรกันวะ นี่ไม่เห็นหัวฉันสักคนเลยใช่ไหม แค่ไปประชุมแทนมันจะอะไรกันนักกันหนา แปะก็บอกพวกนั้นไปสิว่าธรรมกุลไม่ได้มีลูกสาวคนเดียว”

เต็งล้อไม่สามารถขัดคำสั่งพวกนั้นได้ ตี๋เล็กฮึดฮัดขัดใจก่อนจะเดินหัวเสียออกไป รุจีรีบเดินตามจนทัน พูดยุแยงว่าเต็งล้อต้องการจะปั่นหัวเขาเล่นไม่ได้ตั้งใจจะให้เขาขึ้นเป็นใหญ่อย่างปากพูด แล้วถามเขาจะเอาอย่างไรต่อ ตี๋เล็กแค้นใจมากในเมื่อไม่มีใครเห็นหัว เขาก็จะไม่เห็นหัวใครเหมือนกัน...

หลิวเดินเรื่อยเปื่อยกระทั่งมาถึงห้องเก็บป้ายบรรพบุรุษ เปิดเข้าไปยืนอยู่ตรงหน้าป้ายวิญญาณของพ่อ เหมยตามเข้ามาต่อว่าว่าหายไปไหนมา ตามหาอยู่ตั้งนาน เธอเดินเล่นรอบๆบ้านเผื่อจะจำอะไรขึ้นมาได้บ้าง เหมยอาสาจะช่วยฟื้นความจำโดยเล่าเรื่องโน้นเรื่องนี้ให้ฟัง จนมาถึงเรื่องของตี๋ซุ้ง

พลันภาพความทรงจำระหว่างหลิวกับพ่อผุดขึ้นมาในสมองของเธอ อาการปวดหัวจี๊ดตามมาด้วยจนเธอต้องเอามือกุมขมับ เหมยเห็นอาการของลูกไม่ค่อยดีถามว่าเป็นอย่างไรบ้าง เธอฝืนบอกว่าไม่เป็นอะไรทั้งที่ปวดหัวแทบระเบิด แล้วถามถึงพ่อว่าไปไหน ตั้งแต่กลับมายังไม่เห็นท่านเลย เหมยยังไม่อยากให้ลูกรู้เรื่องตี๋ซุ้ง

“บางที ม้าก็ไม่แน่ใจว่าอยากให้ความทรงจำของหลิวกลับมาหรือเปล่า”

“ม้าพูดเหมือนใครบางคนที่บอกกับหลิวอย่างนี้เหมือนกัน”

เหมยซักว่าใคร หลิวเลือกที่จะเก็บเรื่องของจางเหาไว้เป็นความลับก็เลยไม่บอกอะไรแม่ ได้แต่ขออยู่ในห้องนี้ตามลำพังอีกสักพักหนึ่ง บางทีเธออาจจะจำอะไรขึ้นมาได้บ้าง เหมยไม่ขัดข้องเชิญลูกตามสบาย จับมือลูกมากุมไว้อย่างห่วงใยก่อนจะเดินออกไป เต็งล้อแอบมองอยู่ตั้งแต่แรกสงสัยว่าสองแม่ลูกคุยอะไรกัน...

การที่พวก 14K เจาะจงให้หลิวเข้าร่วมประชุมทำให้เต็งล้อครุ่นคิดหนักว่าต้องมีบางอย่างไม่ชอบมาพากล จึงโทร.นัดท่านชาติชายให้มาเจอกันที่ตึกร้าง วางแผนจะให้เขาเข้าจับกุมพวก 14K ระหว่างที่มีการประชุม เขาถึงกับร้องเอะอะจะบ้าไปแล้วหรือ เต็งล้อให้เหตุผล ขืนส่งหลิวไปในสภาพแบบนี้ก็ไม่มีประโยชน์อยู่ดี ท่านชาติชายทักท้วงโอกาสมาถึงแล้วจะยอมเสียมันไปหรือ

“น้ำผึ้งอาจจะเป็นยาพิษ โอกาสอาจจะเป็นวิกฤติได้ รีบร้อนเกินไปมักจะไม่ได้อะไรเลย แล้วอั๊วก็อยากรู้เหมือนกันว่าทำไม 14K ถึงต้องการที่จะเจออี”

ooooooo

ท่านชาติชายไม่รอช้าเดินตามแผนที่เต็งล้อวางไว้ทันที เรียกประชุมตำรวจใต้บังคับบัญชาของตัวเองรวมทั้งปราบในเช้าวันรุ่งขึ้น แจ้งให้ทุกคนรู้ว่ากลุ่มมาเฟียระดับภูมิภาคเอเชียที่ชื่อ 14K จะมาจัดการประชุมที่ประเทศไทย ปราบแปลกใจทำไมปีนี้ถึงต้องมาประชุมที่บ้านเราหรือว่าไทยเป็นหนึ่งในสมาชิก

“เท่าที่รู้มาไทยยังไม่ได้เป็นสมาชิกของ 14K แต่ก็ได้รับเทียบเชิญให้เข้าประชุมด้วย ส่วนเหตุผลที่มาประชุมที่นี่ ผมก็ยังไม่รู้แน่ชัด ที่ผมเรียกทุกคนมาก็เพราะต้องการให้ทุกคนเฝ้าระวังและผมอยากให้ตรวจสอบด้วยว่าใครมีหมายจับของตำรวจสากลบ้าง ถ้ามีก็ให้ออกหมายจับได้ทันที”

ปราบอยากรู้ว่าตัวแทนของประเทศไทยเป็นใคร พอรู้ว่าเป็นหลิวถึงกับอึ้งไปชั่วขณะ ไหนมีข่าวว่าเธอหายตัวไปไม่ใช่หรือ ท่านชาติชายไม่ได้ให้ความสำคัญกับเรื่องของหลิว เพราะที่ท่านต้องการก็คือให้เข้าจับกุมพวกนี้ขณะกำลังประชุมกันอยู่ ปราบแปลกใจทำไมต้องรอถึงตอนนั้นด้วย จับก่อนไม่ได้หรือ

“การประชุมของพวกมันเป็นความลับขั้นสูงสุด สมาชิกแต่ละประเทศจะเข้าพักตามโรงแรมที่ถูกเตรียมไว้ให้ และทุกคนจะได้รับแจ้งเวลาและสถานที่เข้าประชุมก่อนล่วงหน้าหนึ่งชั่วโมง”

“หนึ่งชั่วโมง! ไม่คิดว่าพวกมันจะรัดกุมขนาดนี้” ปราบถึงกับหน้าเครียด ท่านชาติชายอ้างนี่คือเหตุผลที่เรียกประชุม ตนอยากให้ทุกคนติดตามความเคลื่อนไหวและเตรียมความพร้อมไว้ตลอดเวลา...

ระหว่างที่ตำรวจถูกดึงเข้ามาในแผนของเต็งล้อโดยไม่รู้ตัว จางเหาครุ่นคิดหนักไม่รู้ว่าหลิวหายไปไหน จังหวะนั้นปราบส่งข้อความเข้ามาในมือถือ จางเหาคว้ามาเปิดอ่านถึงกับชะงัก

“จะมีการประชุมมาเฟียจากสิบสี่ประเทศ หลิวเป็นตัวแทนของไทย”...

เช้านี้เหมยพาหลิวไปเอกซเรย์สมองจะได้รู้ชัดๆว่าเกิดอะไรขึ้น คำตอบที่ได้จากหมอกลับทำให้เหมยยิ่งเครียดหนัก เพราะหมอไม่รับรองว่าแม้สมองส่วนที่เสียหายจะกลับมาใช้งานได้ตามปกติ ก็ไม่ได้ความว่าความทรงจำของเธอจะกลับมาเหมือนเดิม หลิวเห็นแม่เครียดยิ่งกว่าตัวเองซึ่งเป็นคนป่วย ก็ปลอบว่าไม่ต้องกังวลไป ไม่นานเธอก็จะดีขึ้นเอง เหมยขอโทษลูกด้วยที่ไม่เข้มแข็งพอจะปกป้องลูกไม่ให้ยุ่งกับเรื่องพวกนี้

“ไม่เป็นไรหรอกม้า เป็นอย่างนี้ก็ดี ม้าจะได้ใส่ความทรงจำดีๆให้กับหลิวใหม่ไง แปะเต็ง เรากลับกันเถอะ” ว่าแล้วหลิวจูงมือแม่เดินนำออกไป เต็งล้อมองหลิวอย่างไม่ค่อยจะไว้ใจนักก่อนจะเดินตาม...

เต็งล้อเพิ่งพาหลิวกับเหมยกลับถึงบ้านธรรมกุลตอนที่ตรัยฌานโทร.มาแจ้งว่าอยากจะคุยกับหลิวนอกรอบ เพื่อบอกกติกาก่อนวันประชุมจริง เนื่องจากเธอยังใหม่ต่อวงการนี้ เต็งล้อแกล้งถามหยั่งเชิงว่าเขาพอจะบอกได้ไหมว่ากติกาที่ว่าคืออะไร เขายืนกรานจะบอกเรื่องนี้กับหลิวคนเดียวเท่านั้น...

เรื่องที่หลิวได้รับเทียบเชิญเข้าร่วมประชุมกับพวก 14K รู้ถึงหูเจ๊หยกซึ่งไม่สบายใจอย่างมาก เพราะถ้าสมาพันธ์การค้าไทยจีนเข้าร่วมกับพวก 14K ก็เท่ากับติดปีกให้นังเด็กนั่น จะทำให้จัดการมันได้ยากขึ้น คุงใช้ปลอบว่าไม่ต้องเป็นกังวลไป ตอนนี้หลิวความจำเสื่อม พวก 14K คงไม่ให้คนผิดปกติเข้าประชุมแน่นอน เจ๊หยกสงสัยเขารู้ได้อย่างไรว่าเธอไม่ได้แกล้งทำ คุงใช้ยืนยันตอนที่เธอเจอเขา เธอจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเขาเป็นใคร

“แล้วถ้าความจำมันกลับมาล่ะ”

คุงใช้อาสาจะเป็นคนไปจัดการกับมันเอง เฮียไฮ้ขอร้องให้เลิกพูดเรื่องเครียดๆมาคุยเรื่องทำเงินกันดีกว่า ตนกำลังติดต่อขอซื้อยาเสพติดจากพ่อเลี้ยงสุชัย ลงทุนยี่สิบล้านบาทแต่อีกไม่กี่เดือนมันจะเพิ่มเป็นร้อยเท่า

“ถ้าได้ค้าขายกับพ่อเลี้ยงสุชัย รับรองว่าฝ่ายเราจะค่อยๆใหญ่ขึ้น พวกธรรมกุลก็จะกลายเป็นแค่เด็กน้อย” เฮียไฮ้เห็นเจ๊หยกให้ความสนใจ จึงสั่งให้คุงใช้โทร.หาพ่อเลี้ยงสุชัย นี่ก็เลยเวลานัดมาแล้ว คุงใช้ทำตามคำสั่งแล้วยื่นมือถือให้เฮียไฮ้คุยเอง เหตุการณ์ไม่เป็นไปตามแผน พ่อเลี้ยงสุชัยเบี้ยวนัดไม่ยอมมาพบ อ้างไม่ว่างติดธุระกะทันหัน เฮียไฮ้แปลกใจที่อยู่ๆเขาผิดนัด สั่งให้คุงใช้ไปสืบทีว่ามันเกิดอะไรขึ้น...

คนที่เป็นสาเหตุให้พ่อเลี้ยงสุชัยเบี้ยวนัดกับเฮียไฮ้ไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นตี๋เล็กนั่นเอง เขาใช้ความเป็นคนของตระกูลธรรมกุลและใช้ชื่อของหลิวในฐานะนายกสมาพันธ์ ติดต่อขอซื้อยาเสพติดตัดหน้าเฮียไฮ้

ooooooo

เนื่องจากหลิวยังไม่อยู่ในสภาพที่จะเจอกับพวก 14K ตามที่ตรัยฌานนัด จึงขอให้เต็งล้อเป็นตัวแทนไปเจรจากับพวกนั้นก่อน ระหว่างเดินจะไปขึ้นรถเหมยเข้ามาขอให้เต็งล้อไปบอกพวกมันว่าเราขอถอนตัว เขาทักท้วงหากทำอย่างนั้นจะเป็นผลเสียกับเรา

“การดึงอาหลิวไปยุ่งกับพวกนั้นจะเป็นผลเสียมากกว่า” เหมยพูดไม่ทันขาดคำ หลิวที่ตามมาด้านหลัง ขอร้องให้แม่ปล่อยให้เต็งล้อไปตามคำเชิญ เธออยากให้เขาช่วยประวิงเวลาไว้ก่อนจนกว่าเธอจะหายดี เหมยอ้าปากจะท้วงแต่เต็งล้อชิงพูดขึ้นเสียก่อน ขอให้นายน้อยวางใจ ทุกอย่างจะเป็นเช่นที่เธอต้องการ หลิวพยักหน้ารับรู้ ก่อนจะหันไปสั่งให้ฮัวไปกับเต็งล้อ

จางเหาที่ซุ่มดูอยู่หน้าบ้านธรรมกุลเห็นเต็งล้อนั่งรถออกมากับฮัว คิดหาทางเข้าไปช่วยหลิว...

ไม่นานนัก เต็งล้อมาถึงบ้านพักรับรองของมิสเตอร์เค.วอง ตรัยฌานเห็นเขามาคนเดียวไม่มีแม้แต่เงาของหลิวก็ไม่ค่อยจะพอใจนัก ขอเหตุผลทำไมถึงเป็นอย่างนี้

“ต้องขออภัย ตอนนี้ทางเรายังไม่สะดวก แต่อั๊วสัญญาว่าวันเข้าประชุม หัวหน้าใหญ่ของธรรมกุลจะต้องมาแน่นอน” เต็งล้อพูดพลางมองสบตาตรัยฌานเพื่อยืนยันคำพูด

ระหว่างนั้น วาตานาเบ้ซึ่งเป็นตัวแทนมาเฟียจากประเทศญี่ปุ่นพรวดพราดเข้ามาคัดค้านไม่ให้ตัวแทนฝ่ายไทยเข้าร่วมประชุมกับ 14K โดยอ้างว่าไม่เคยมีผู้หญิงเข้าร่วมประชุมตั้งแต่ก่อตั้งกลุ่มขึ้นมา จึงไม่มีเหตุผลที่จะมีผู้หญิงเข้าร่วมในครั้งนี้

“ผมคงไม่เอาสิ่งที่ท่านวาตานาเบ้พูดกลับไปบอกกับนายน้อยของเรา เพราะนายน้อยของเราใจกว้างพอที่จะไม่ถือสาทัศนคติอันคับแคบของใคร” คำพูดแดกดันของเต็งล้อ ทำให้วาตานาเบ้ของขึ้นทำท่าจะเอาเรื่อง ตรัยฌานเกรงเรื่องราวจะบานปลายจึงต้องพูดขัดขึ้น

“คุณใกล้รุ่งจะเข้าร่วมได้หรือไม่ ไม่ได้อยู่ที่การตัดสินใจของเรา คำตอบอยู่ในที่ประชุม หวังว่าท่านวาตานาเบ้คงจะเข้าใจ” สายตาที่ตรัยฌานมองวาตานาเบ้เหมือนเป็นการปรามอยู่ในทีทำให้ฝ่ายหลังไม่กล้าหือ ค้อมศีรษะให้เขาก่อนจะเดินออกไปกับนาโอกิ สมุนคนสนิท ตรัยฌานหันมาทางเต็งล้อ

“หวังว่าเราจะได้พบกับคุณใกล้รุ่งในวันประชุมนะ”

“ทุกอย่างจะยังคงเป็นไปตามนั้นแน่นอน” ทั้งที่รับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะแต่เต็งล้ออดหนักใจไม่ได้...

จางเหาสบช่องตอนที่การ์ดผลัดเวรกันไปกินข้าวกลางวัน ลอบเข้าไปจัดการการ์ดที่ยืนเฝ้าระวังอยู่คนเดียวสลบเหมือดก่อนจะปีนระเบียงขึ้นไปหาหลิวที่ห้อง ทำสัญญาณไม่ให้เธอส่งเสียง แล้วรีบไปล็อกประตูห้อง เธอแปลกใจ เขามาที่นี่ได้อย่างไร จางเหาควรจะเป็นฝ่ายถามเธอมากกว่าว่าใครพาเธอกลับมาที่นี่

ขณะที่หลิวกำลังลังเลไม่รู้จะเชื่อใครดีระหว่างเต็งล้อกับจางเหา รถของเต็งล้อแล่นเข้ามาจอดหน้าตึกใหญ่ สมุนวิ่งหน้าตื่นเข้ามารายงานท่านที่ปรึกษาว่ามีคนพบการ์ดคนหนึ่งของเราสลบอยู่ด้านหลัง

“น่าจะมีคนแอบเข้ามาครับ”

ฮัวเป็นห่วงนายน้อยขึ้นมาทันที รีบวิ่งเข้าตึกใหญ่ เต็งล้อไม่รอช้าตามไปติดๆ