หงส์เหนือมังกร

ที่ห้องไอซียูจางเหาในสภาพเนื้อตัวหน้าตามีร่องรอยโดนสะเก็ดระเบิดค่อยๆรู้สึกตัวลืมตาขึ้น แม้จะยังบาดเจ็บแต่ก็พยายามจะยันตัวลุกขึ้น แต่ติดกุญแจมือที่ล็อกไว้กับเตียงคนไข้ ปราบกำลังคุยกับจ่าอยู่หน้าห้องมองเข้ามาเห็นเขาฟื้นแล้ว สั่งให้จ่าไปตามหมอแล้วเดินเข้าไปหา จางเหาถามถึงหลิวทันที

“หลิวเป็นอย่างไรบ้าง ปลอดภัยใช่ไหม”

“เธอยังไม่ฟื้นต้องรอดูอาการ”

จางเหาขอไปเยี่ยมหลิว แต่ปราบไม่อนุญาต ถึงอย่างไรเขาก็ต้องได้เจอเธอในคุกอยู่แล้ว จางเหาพยายามอธิบายว่ามีคนใส่ร้ายเธอ นอกจากจะไม่ฟัง ปราบยังสั่งให้เขาหยุดแต่งเรื่องสักที แล้วเดินออกไปอย่างหัวเสียที่จางเหามีท่าทีเป็นห่วงเป็นใยหลิวมากเกิน...

แม้จะใช้เวลานานไปบ้าง แต่ในที่สุดฮัวก็สืบเจอว่าหลิวรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลไหน เหมยชวนตี๋เล็กไปเยี่ยม เต็งล้อตามมาด้วย ไม่ได้จะมาเยี่ยมแต่จะมาฆ่าหลิวให้สิ้นซากโดยแอบพกเข็มฉีดยาเปล่าติดไปด้วยตั้งใจจะใช้ฉีดอากาศเข้าไปในสายน้ำเกลือ กลุ่มของตี๋เล็กมาเจอกองทัพนักข่าวที่มารอทำข่าวหลิวอยู่หน้าทางเข้าโรงพยาบาล นักข่าวไม่รอช้ายิงคำถามเรื่องที่หลิวไปมีส่วนเกี่ยวข้องกับการค้ายาเสพติดเป็นชุด

ตี๋เล็กไม่พอใจเกือบจะมีเรื่องกัน เหมยต้องเข้าไปลากตัวเขาเข้าข้างใน

อุตส่าห์หนีกองทัพนักข่าวมาได้ แต่เหมยต้องผิดหวังเมื่อมาถึงห้องไอซียู กลับถูกปราบห้ามเยี่ยม อ้างหมอยังไม่อนุญาตเนื่องจากหลิวยังไม่พ้นขีดอันตราย

“แม้กระทั่งคนที่ได้ชื่อว่าเป็นแม่งั้นเหรอคะ” สายตาห่วงใยของเหมยไม่ได้ทำให้ปราบใจอ่อน ยืนกรานห้ามเยี่ยมเด็ดขาด เต็งล้อเห็นว่าตื๊อไปก็ไม่มีประโยชน์ ในเมื่อเขายืนยันอย่างนั้น เราก็ควรจะกลับกันก่อนดีกว่า ปล่อยให้นายน้อยพักผ่อนไว้ค่อยมาเยี่ยมกันใหม่ แล้วพยักพเยิดให้ฮัวพาเหมยกับตี๋เล็กออกไป...

ที่ห้องไอซียูอีกด้านหนึ่ง จางเหาเห็นพยาบาลเข้ามาเปลี่ยนขวดน้ำเกลือ หลอกให้หยิบดอกหลิวที่อยู่ในแจกันให้ พยาบาลทักท้วงนี่เป็นแค่ดอกไม้ปลอม เขาอ้างว่าดอกไม้ชนิดนี้ชื่อเหมือนคนรักของเขาก็เลยอยากดูใกล้ๆ พยาบาลส่งมันให้โดยไม่คิดอะไร แล้วหันไปวุ่นอยู่กับการเปลี่ยนขวดน้ำเกลือ ทันทีที่เธอออกจากห้อง เขาเอาด้านที่เป็นปลายลวดของดอกไม้ปลอมไขกุญแจมือ ใช้เวลาไม่กี่นาทีก็หลุดจากเครื่องพันธนาการ

จากนั้นจางเหาปีนระเบียงข้ามไปยังห้องที่อยู่ถัดไปสี่ห้อง รอจังหวะที่คนไข้ห้องนั้นเข้าห้องน้ำ รีบเข้าไปขโมยเสื้อผ้า ก่อนจะย่องออกไป

โดยตำรวจที่เฝ้าระวังอยู่ที่หน้าห้องพักฟื้นของเขาไม่ทันเห็นเพราะมัวแต่คุยโทรศัพท์ ครั้นตำรวจวางสายถึงได้ยื่นหน้าดูผ่านช่องกระจกตรงประตู ไม่เห็นผู้ต้องหาอยู่บนเตียงก็ตกใจ

ooooooo

ปราบเดินออกมาส่งเหมยกับพวกที่หน้าห้องไอซียู รับปากจะโทร.แจ้งข่าวทันทีที่หลิวฟื้น ตี๋เล็กยังเดือดปุดๆที่ไม่ได้เยี่ยมพี่สาว ไม่วายแขวะ

“แกต้องจับคนร้ายที่วางระเบิดให้ได้ หวังว่าคงไม่เกินความสามารถของตำรวจใช่ไหม”

“ไม่หรอกครับ แต่กับคนร้ายบางคนแม้จะเห็นๆกันอยู่ แต่ก็จับไม่ได้เพราะเส้นใหญ่” ปราบตอกกลับอย่างเจ็บแสบ ตี๋เล็กของขึ้น ปรี่จะเข้าไปเอาเรื่อง เหมยต้องเอ็ดเขาถึงหยุดพาลได้ ระหว่างนั้นตำรวจที่เฝ้าอยู่หน้าห้องจางเหาวิ่งหน้าตื่นเข้ามากระซิบปราบเรื่อง

ที่จางเหาหายตัวไป สารวัตรหนุ่มรีบผละไปทันที เหมยใจคอไม่ดีที่เห็นปราบรีบร้อนออกไป หรือหลิวจะเป็นอะไร เต็งล้อสบช่องจะแยกตัวไปจัดการหลิว

“อาซ้อไม่ต้องห่วง เดี๋ยวอั๊วจะคุยกับทางตำรวจเอง...ฮัวพาอาซ้อกับนายเล็กกลับไปพักผ่อนก่อน” เต็งล้อ

ยืนส่งเหมยกับพวกกลับไปแล้ว จึงหันมองไปทางห้องที่หลิวนอนไม่ได้สติด้วยสีหน้าเหี้ยม...

ด้านจางเหาเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อย ย่องออกมาซุ่มมองไปที่หน้าห้องไอซียูของหลิว ได้ยินเสียงจากวิทยุสื่อสารของตำรวจที่เฝ้าอยู่หน้าห้อง

“ทุกหน่วยเฝ้าระวัง ผู้ต้องหาทำการหลบหนี กระจายกำลังปิดทางเข้าออกโรงพยาบาลและค้นหาด้วย”

ตำรวจหน้าตื่น จ้ำอ้าวไปทางห้องที่จางเหารักษาตัว จางเหาเห็นปลอดภัยไร้ตำรวจออกจากที่ซ่อนตรงไปหา หลิวในห้อง เป็นจังหวะเดียวกับเธอรู้สึกตัวลืมตาขึ้นมองเขางงๆ ถามว่าเป็นใคร ทีแรกเขาคิดว่าเธอเล่นมุก แต่ปรากฏว่าเธอความจำเสื่อมจริงเนื่องจากสมองกระทบ กระเทือนอย่างแรง

ไม่ใช่แค่จำจางเหาไม่ได้ แม้แต่ชื่อตัวเองเธอก็จำไม่ได้ เขาต้องบอกว่าเธอชื่อหลิว เราสองคนเป็นเพื่อนกัน เขาไม่มีเวลาอธิบาย เธอต้องไปกับเขาเดี๋ยวนี้ หลิวมองเขาอย่างหวั่นๆเพราะจำไม่ได้ ไม่รู้จะทำอย่างไรดี...

ทางด้านปราบเจ็บใจที่จางเหาเหลือแค่กุญแจมือไว้ให้ดูต่างหน้า สั่งให้จ่าตรวจทุกคนที่จะเข้าออกโรงพยาบาลอย่างละเอียด อย่าให้จางเหาหนีไปได้ แล้วหยิบดอกหลิวพลาสติกขึ้นมาพิจารณาเห็นปลายที่เป็นลวดงอหงิก

ก็รู้ทันทีว่านี่เป็นอุปกรณ์เฉพาะหน้าที่จางเหาใช้สะเดาะกุญแจมือ

จังหวะนั้นตำรวจที่เฝ้าหน้าห้องหลิววิ่งหน้าตื่นเข้ามาถามว่าเกิดอะไรขึ้นถึงเรียกให้ทุกคนมาที่นี่ ปราบตกใจที่เขาทิ้งหลิวไว้ลำพัง รีบกลับไปที่นั่น ครั้นมาถึงห้องไอซียูเจอเพียงเต็งล้อ ไม่มีแม้แต่เงาของหลิว ปราบโวยวายว่าเข้ามาทำไม แล้วหลิวไปไหน เต็งล้อโวยกลับเพื่อกลบเกลื่อนที่แอบเข้ามา

“อั๊วน่าจะถามลื้อมากกว่าว่านายน้อยอยู่ไหน”

สารวัตรหนุ่มเผลอหลุดปากพูดชื่อจางเหาออกมา เต็งล้อสวนทันทีนี่เป็นฝีมือจางเหาหรือ ปราบรู้ว่าไม่ควรพูดเรื่องนี้จึงตัดบท ไม่ต้องเป็นห่วง ถึงอย่างไรทางเราต้องตามหาเธอให้เจออย่างแน่นอนแล้ววิ่งปรู๊ดออกไป เต็งล้อกำหมัดแน่นด้วยความเจ็บใจที่จางเหามาช่วยหลิวหนีรอดไปได้อีกครั้ง

ooooooo

จางเหาพาหลิวจะมาออกด้านหลังโรงพยาบาลแต่ต้องชะงักเมื่อเห็นตำรวจนายหนึ่งยืนดักอยู่ ระหว่างนั้นน้ำส้มเพื่อนของรุจีที่มีผ้าพันแผลปิดใต้คางจะเดินเข้าโรงพยาบาลแต่ถูกตำรวจขวางไว้ไม่ให้เข้า เธอโวยลั่น

“ห้ามเข้าแล้วจะให้ฉันเข้าทางไหนไม่ทราบ ฉันมีนัดตรวจคางที่เพิ่งทำมาใหม่นะ นี่ไงใบนัด”

ตำรวจไม่สนใจไล่ให้ไปเข้าทางอื่น ตำรวจอีกนายหนึ่งตามมาสมทบ ตำรวจที่ยืนอยู่ก่อนถามว่าเจอตัวจางเหาหรือยัง เขาส่ายหน้านอกจากจะไม่เจอมันแล้ว หลิวยังหายตัวไปอีกคนหนึ่งด้วย ดีไม่ดีอาจจะหนีไปด้วยกัน น้ำส้มได้ยินตำรวจพูดถึงหลิวก็หูผึ่งรีบโทร.เล่าให้รุจีฟังถึงเรื่องที่พี่สาวตี๋เล็กหายตัวไป...

แม้จะมีตำรวจเดินพาเหรดเต็มโรงพยาบาล แต่จางเหาก็ใช้ความสามารถเฉพาะตัวพาหลิวเล็ดลอดออกไปจนได้ แล้วขโมยรถพยาบาลขับหนีไปอย่างรวดเร็ว...

ฝ่ายเต็งล้อหงุดหงิดกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แอบหลบมาโทร.หาท่านชาติชาย ขอให้ช่วยตั้งด่านสกัดจับถนนทุกเส้นที่จะออกต่างจังหวัดได้ เนื่องจากจางเหาพาหลิวหนีออกจากโรงพยาบาลไปแล้ว...

ระหว่างจางเหาขับรถมาตามเส้นทาง หลิวเพิ่งนึกขึ้นได้ว่ายังไม่รู้จักชื่อผู้ชายที่ตัวเองมาด้วย ถามเขาว่าชื่ออะไร เขาแนะนำตัวเองว่าชื่อจางเหา แล้วนึกอะไรขึ้นมาได้เบนรถจอดข้างทาง หลิวแปลกใจจอดรถทำไม

“ป่านนี้ตำรวจคงรู้แล้วว่าเราเอารถพยาบาลหนีออกมา แล้วทุกคนต้องคิดว่าเราต้องหนีออกต่างจังหวัด”

จางเหาก็เลยต้องทิ้งรถพยาบาลไว้ที่นี่ หลิวเห็นเลือดซึมจากบาดแผลของเขาก็ร้องทัก เขาไม่ได้เป็นอะไรมากชวนให้รีบหนีกันก่อนแล้วก้าวลงจากรถ แต่ไม่เห็นหลิวตามมาจึงย้อนกลับไปดูต้องตกใจ

ที่เห็นเธอนั่งกุมขมับตัวเองปวดหัวจนสลบไป เขารีบเข้าไปดูอาการด้วยความเป็นห่วง...

ในเวลาเดียวกัน รุจีนำเรื่องที่น้ำส้มเพื่อนของตัวเองไปที่โรงพยาบาลแล้วได้ยินตำรวจคุยกันว่าหลิวหายตัวไปมาเล่าให้ตี๋เล็กกับเหมยฟัง ตี๋เล็กหาว่าเธอรวมหัวกับเพื่อนแต่งเรื่องขึ้นมาเอง เขากับแม่เพิ่งกลับจากไปหาอาเจ้มาจะเป็นไปได้อย่างไร ระหว่างนั้น เต็งล้อเข้ามาแจ้งว่าส่งคนของเราออกตามหานายน้อยแล้ว เหมยตกใจนี่อาหลิวหายไปจริงๆหรือ เต็งล้อ พยักหน้าแทนคำตอบ

“แล้วพวกตำรวจไม่รู้หรือไงว่าอาเจ้หายไปไหน” ตี๋เล็กโวย

“ตอนนี้อั๊วขอแค่อย่าให้คนที่ต้องการฆ่านายน้อย จับตัวนายน้อยไปเลย”...

จางเหาเป็นห่วงอาการป่วยของหลิวตัดสินใจพาไปขอความช่วยเหลือจากซ้อซา ทีแรกท่านไม่ยอมช่วย ขอให้เขาพาเธอไปที่อื่น จางเหาต้องขอร้องอย่าผลักไสเราสองคน ตอนนี้หลิวความจำเสื่อมแถมยังถูกตามล่า เพราะเขาเป็นต้นเหตุ ซ้อซาถึงได้ยอมช่วยเหลือ แต่ก็อดสงสัยในความสัมพันธ์ของทั้งคู่ไม่ได้

ooooooo