เกมรักเอาคืน
ตอนที่ 16
“ริสา” หมอเอกอุทานแล้วผลุนผลันเข้าไปอย่างเร็ว
แต่เกศิรินยังยืนนิ่งทั้งที่ใจเต้นไม่เป็นส่ำ มองตามหมอเอกที่ไม่สนใจตนเลยสักนิดอย่างเจ็บปวด แล้วจากนั้นก็จับตามองเหตุการณ์ที่หมอเอกไปซัดกับป้องกุลเพื่อแย่งชิงอาริสาโดยไม่คิดจะตามเข้าไป
อาริสาตะโกนให้คนช่วยเพื่อให้ป้องกุลออกจากบ้าน แต่ป้องกุลกลับเดินตามมาท้าทายอย่างไม่กลัว
“เอาเลยริสา ต่อให้คุณเรียกตำรวจผมก็ไม่ไปไหนจนกว่าเราจะพูดกันให้รู้เรื่อง”
“ฉันไม่มีอะไรจะพูดกับเธอ ออกไป!!”
หมอเอกวิ่งมาถึงกระชากป้องกุลออกจากอาริสาพร้อมตะเบ็งเสียงอย่างไม่พอใจสุดๆ
“แกมาที่นี่ทำไม”
“มาหาเมียผมไง”
หมอเอกได้ฟังยิ่งไม่พอใจ กำหมัดชกป้องกุลพร้อมประกาศกร้าว
“มึงไม่มีสิทธิ์เรียกริสาอย่างนี้”
“ผมจะเรียกเพราะริสาเป็นเมียผม ริสารักผม”
หมอเอกโกรธจัดพุ่งเข้าชกป้องกุลไม่ยั้ง ป้องกุลเองก็สวนกลับอย่างไม่ยอม จนอาริสาต้องส่งเสียงห้าม
“หยุด!!!”
แต่ดูเหมือนไม่มีใครสนใจฟัง ยังคงซัดกันนัวทั้งเตะถีบต่อยสวนจนป้องกุลหงายท้องจุกแอ้ก แต่ก็ยังมีแรงลุกขึ้นชกหมอเอกอย่างแรงล้มลงกับพื้น
ในเมื่อทั้งคู่ไม่มีใครยอมใครและท่าทางจะยืดยาวบานปลาย อาริสาทนไม่ไหวตะโกนอีกครั้งเสียงสั่นเครือ
“พอ!!!”
ผู้ชายสองคนง้างหมัดจะชกกันค้างเติ่ง ต่างจ้องหน้าอย่างไม่ยอมกัน แล้วต่างผลักอกออกจากกัน หมอเอกชี้หน้าสำทับป้องกุลอย่างดุดัน
“มึงอย่าเรียกริสาอย่างนั้นอีก”
“ทำไมจะเรียกไม่ได้ คุณเป็นหมอน่าจะรู้ดีว่าอายุท้องของริสากี่เดือน...แล้วคุณหรือผมที่เป็นพ่อเด็ก”
“ฉันบอกให้พอ!!!” อาริสาขอร้องอย่างเจ็บปวด
“หรือผมพูดผิด” ป้องกุลถามทั้งคู่ แต่อาริสาตอบด้วยตัวเองว่า
“เธอพูดถูก หมอเป็นหมอ ส่วนเธอเป็นใคร เรียนจบอะไร มีความรู้เรื่องร่างกายมากแค่ไหน”
“ใช่! ผมไม่มีความรู้เท่าเขา แต่หัวใจผมมีไม่แพ้คนอื่นหรอก”
หมอเอกจะพุ่งเข้าใส่ป้องกุลอีก ทันใดนั้นเสียงลัดดาตะโกนห้าม
“เอกหยุด!!!”
หมอเอกชะงักไว้อย่างอดกลั้น...จ้องหน้าป้องกุลอย่างโกรธจัด ลัดดารีบเดินมาจับตัวลูกชายไว้ ขณะที่อาริสาก็พยายามผลักไสป้องกุลด้วยคำพูดเสียดแทงใจเขา
“อย่ามาพูดเรื่องหัวใจเลยป้องกุล เธอก็รู้ว่าเรื่องของเธอกับฉันมันไม่มีเรื่องหัวใจเกี่ยวข้อง เพราะเธอรักผู้หญิงอายุคราวแม่ไม่ลงหรอก เธอเป็นคนพูดเอง จำได้ไหม”
“ที่ผมพูดเพราะโกรธ เพราะผมเสียใจที่รู้ว่าริสาหลอกผม”
“พอเถอะ เรื่องมันจบไปแล้ว ฉันไม่อยากพูดถึงอีก”
“แต่ผมต้องพูด เพราะผมมั่นใจว่าเด็กในท้องเป็นลูกผม”
เกศิรินจับตามองเหตุการณ์อยู่หน้าประตูรั้ว ได้ยินป้องกุลบอกว่าอาริสาท้องกับเขาก็ยิ่งเจ็บแค้นแน่นอก อีกทั้งหมอเอกก็ดึงดันจะรับเด็กเป็นลูกตนให้ได้
“เด็กไม่ใช่ลูกมึง เขาเป็นลูกกู”
ลัดดากับอาริสาช่วยจับตัวหมอเอกไว้ เพราะเขายังฮึดฮัดจะเล่นงานป้องกุลให้ได้ อาริสาตัดสินใจเด็ดขาดพูดเย็นชากับป้องกุล
“ฉันบอกเธอตรงนี้ เด็กในท้องเป็นลูกของหมอ หมอที่เป็นสามีที่ถูกต้องตามกฎหมาย ไม่ใช่ชู้หรือเด็กไซด์ไลน์”
“เอาเลย อยากพูดเหยียดหยามให้ผมเจ็บยังไงก็พูดเลย ผมไม่แคร์อีกแล้ว สิ่งเดียวที่ผมแคร์คือริสากับลูก”
“ออกไปจากบ้านกู ก่อนกูแจ้งตำรวจจับมึง” หมอเอกตะโกน
“ไปซะป้องกุล กลับไปหาแม่เธอซะ ที่เธอขาดความรักเพราะเธอขาดแม่ ตอนนี้แม่เธออยู่กับเธอแล้ว เพราะฉะนั้นเรื่องของฉันกับเธอมันควรจบสักที อย่าทำลายชีวิตฉันเหมือนที่แม่เธอเคยทำ การที่เธอมาพูดว่าเด็กเป็นลูก เธอคิดบ้างไหมว่าถ้าคนอื่นได้ยินเขาจะมองฉันกับเด็กในท้องยังไง”
“ริสา...” ป้องกุลเพิ่งคิดได้
“ตอนนี้ฉันกับหมอกำลังกลับมาเป็นครอบครัวที่สมบูรณ์...ถ้าเธอรักฉัน เธอคงไม่อยากเห็นฉันเจ็บอีกใช่ไหม”
ทุกคนมองกันไปมาอย่างเคร่งเครียด...เกศิริน มองเหตุการณ์ผู้ชายที่ตนรักทั้งสองคนกำลังแย่งอาริสาโดยไม่เห็นค่าของตัวเองก็ยิ่งเจ็บปวดรวดร้าวใจจนน้ำตาแทบทะลักไหลออกมา
“อย่ามาเรียกร้องอะไรอีกเลย เพราะฉันไม่เลือกเธอ กลับไปหาแม่เธอซะป้องกุล”
อาริสาพูดทิ้งท้ายแล้วเดินไปเกาะแขนหมอเอก
“เข้าบ้านกันเถอะค่ะหมอ ถ้าเขายังไม่ออกไปก็แจ้งตำรวจจับเลย”
“ไม่ว่าคุณจะพูดอะไร ผมก็จะบอกว่าผมรักคุณ และผมจะทำทุกอย่างเพื่อให้คุณให้โอกาสผม ต่อให้แม่ห้ามผม ผมก็ไม่แคร์”
อาริสาชะงักกับคำพูดประโยคนั้นของป้องกุล แต่แล้วทำไม่สนใจก้าวเดินต่อไปกับหมอเอกและลัดดา...ป้องกุลมองตามอาริสาอย่างเจ็บลึก แต่ยังสู้ ไม่ยอมแพ้ ยังไงก็จะแย่งอาริสาคืนมาให้ได้
ที่หน้าประตูรั้วบ้านเกศิรินยืนน้ำตาไหลอาบแก้ม คำพูดของสุนิดาที่ตอกย้ำความพ่ายแพ้ของตัวเองผุดขึ้นมาอย่างชัดเจน
“ฉันจะโทร.มาบอกว่า...แกกำลังจะไม่เหลือใครแล้ว”
คำพูดนั้นทำให้เกศิรินสะอื้นไห้ หันหลังเดินกำมือแน่นกลับมานั่งในรถแล้วทุบทั้งพวงมาลัยและตบหน้าตัวเองอย่างเจ็บแค้นราวคนคลุ้มคลั่ง มีปมในใจอยากให้คนรักแต่ไม่มีใครรัก
“ทำไมไม่มีใครรักฉัน...นังริสามันดีกว่าฉันตรงไหน ทำไมทุกคนถึงรุมรักมัน ฉันมันชั่วตรงไหน ฉันชั่วตรงไหน!!”
เกศิรินแผดเสียงและหายใจหอบแรง...แค้นอาริสาอย่างที่สุด
“มึงไม่ได้ดีกว่ากู ทุกคนอยากได้มึงเพราะมึงท้องต่างหากอีริสา ถ้ามึงไม่มีลูกก็ไม่มีใครรักมึง”
แล้วคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ หยิบโทรศัพท์มือถือโทร.หาอธิปทันที
“อธิป! ช่วยฉันหน่อย...คราวนี้อยากได้เงินกี่ล้านฉันก็ให้” เกศิรินพูดเสียงเครียด ดวงตาวาวโรจน์... คั่งแค้นอย่างคนสติแตก!
ooooooo
