มนต์จันทรา

แลงว่ายน้ำหนีไปกลางทะเลอย่างไม่คิดชีวิต จนกระทั่งหมดแรงจะจมน้ำ โชคดีที่มีชาวประมงช่วยไว้ เขาหนีต่อมาพักอยู่กับลุงที่ห่างเหินกันไปนาน ลุงกังวลใจว่าหลานจะหาเรื่องเดือดร้อนมาให้ แต่ เพราะเป็นหลานจำต้องให้ที่พักพิง “แล้วนี่เอ็งจะบอกข้าได้รึยังไปก่อเรื่องอะไรมาถึงมาหาข้าได้ ร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นหัว”...

หลังจากที่ษมาออกไปสั่งงานพิพัชก่อนที่จะขนของไปพระฮาม เขากลับเข้ามาเฝ้าไข้สาระวารี อรุณฉายรายงานว่า แม่บ้านเอากาแฟมาให้แล้ว ษมายิ้มรับเดินมาที่โต๊ะซึ่งมีกาแฟร้อนๆ และขนมปังปิ้งวางอยู่ เขาหยิบถ้วยกาแฟขึ้นมาเอาไปจ่อจมูกสาระวารีเป็นการเย้าแหย่ “กาแฟหอมนะวารี ไม่ลุกขึ้นมาดื่มกับผมหน่อยเหรอ ขี้เซาจริงๆ เล...

จากที่จิณห์วราเอาข่าวคนเม้าท์ถึงความสัมพันธ์ของสาระวารีและษมามาบอก ทำให้สาระวารีทั้งโกรธ และตกใจแทบทนไม่ไหวจะไปเลาะฟันคนพวกนั้นทิ้ง เพื่อนสาวรีบห้าม “จะไหวเหรอแก คนซักครึ่งค่อนจังหวัดเห็นจะได้นะ” “เยอะขนาดนั้นเลยเหรอ” สาระวารีเหวอ “ก็ใช่น่ะสิ จังหวัดเล็กๆจะมีคนดังอยู่ซักกี่คน คุณษมาก็ติดท็อปไฟว์สเป็...

ถึงเวลาต้องไปทำงาน สาระวารีค่อยๆย่อง ออกจากห้อง ลงบันไดมองซ้ายมองขวา ไม่มีใครก็วิ่งปรู๊ดไปใส่รองเท้าจะออกจากบ้าน พิพัชเห็นวิ่งมาคว้าแขนไว้ทั้งสองเถียงกันเสียงดัง พิพัชจะไปส่งแต่หญิงสาวไม่ยอม พิพัชว่าตนไม่ได้อยากทำนักหรอกถ้าเจ้านายไม่สั่ง “นายไม่ต้องเอาชื่อคุณษมามาอ้างเลย เขายังไม่มีปัญญาบังคับฉั...

สองคน ษมากับสาระวารีเดินเล่นอยู่ในสวนหย่อมข้างร้านเบเกอรี่ หญิงสาวติงว่าเขาเพิ่งถูกลอบฆ่าติดๆกันหลายครั้ง ยังกล้ามาเดินเล่นอีก ชายหนุ่มโต้ว่าถ้ามัวแต่กลัวหลบซ่อนตัวอยู่ ก็ดูน่าสมเพชตัวเอง ว่าแล้วก็ล้วงลิปสติกในกระเป๋ากางเกงส่งคืนให้ “ฉันหาตั้งนาน อยู่ที่คุณได้ไงคะเนี่ย” “คุณทำตกในรถผมวันที่เราไปซื...