บุพเพสันนิวาส

ขุนศรีวิสารวาจาน้ำเสียงเข้มว่าเธอลืมไปอีกผู้หนึ่ง เกศสุรางค์ตื่นเต้นว่าเขามีใครอีก ท่านขุนให้ไปส่องคันฉ่องดู แล้วเดินไพล่หลังไป หญิงสาวครุ่นคิดพอนึกได้ว่าคันฉ่องคือกระจกก็หน้าแดง คิดไม่ถึงว่าเขาจะมีมุกแบบนี้...

คำพูดนี้ทำให้เกศสุรางค์นอนไม่หลับทั้งคืน

เช้าวันใหม่ จิก จวง และปริกคุยกันเรื่องการลงหวาย ปริกออกปากว่าถ้าวันใดแม่นายสั่งให้ลงหวายการะเกด ตนจะไม่ยั้งมือเลยสักนิด จิกถามว่าตอนนี้การะเกดไม่เหมือนก่อนจะรับเป็นแม่นายไม่ได้หรือ ขนาดตอนร้าย ผินกับแย้มยังรับใช้แบบตายคาเรือนได้

“คอยดูกัน ผิว่าแม่หญิงเปลี่ยนจริง ก็ไม่ยากหรอกที่ข้าจะรับแม่หญิงเป็นนาย เราเป็นบ่าวในเรือนก็หวังเจ้านายเมตตาปรานี...จริงอยู่ พวกบ่าวอย่างเราถูกสั่งถูกสอนมา เป็นบ่าวใครก็ต้องซื่อสัตย์ ไม่มีล่ะที่จะเป็นข้าสองเจ้าบ่าวสองนาย ใครเป็นเข้าก็มีแต่คนก่นด่า”ปริกพูดอย่างปลงๆ

ooooooo

ออกญาโหราธิบดีขอให้จำปาเห็นแก่ความสุขของลูก จำปาอึดอัดใจมากเปรยกับปริกว่าแม้จะชังน้ำหน้าแค่ไหน ถ้าเลี่ยงไม่ได้ก็คงต้องทำหน้าที่แม่สั่งสอนงานบ้านงานเรือนแก่การะเกด

หลายวันผ่านไป จำปากับปริกช่วยกันสอนการะเกดทำอาหาร จักขิง แกะสลักผลไม้ ผลออกมาน่าหนักใจไม่เป็นเรื่องสักอย่าง แต่พอเป็นงานร้อยมาลัย พับกลีบดอกบัว เธอทำออกมาได้ดีเกินคาด...แต่ละวันเกศสุรางค์เหน็ดเหนื่อยแทบหมดแรง ขุนศรีวิสารวาจาแกล้งถามว่า คันฉ่องที่ห้องชัดดีอยู่หรือไม่ หญิงสาวชะงัก เขินอายหายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง

วันต่อมา จีนฮงนำเครื่องกรองน้ำที่สั่งทำมาส่ง เกศสุรางค์ดีใจสั่งบ่าวให้หานุ่น ถ่าน ก้อนกรวดใหญ่ กรวดเล็ก ทรายหยาบมาอย่างละกระบุง ทั้งออกญาโหราธิบดี จำปา ขุนศรีวิสารวาจาและทุกคนในบ้านต่างจ้องมองการ ทดลองด้วยความประหลาดใจ แล้วเกศสุรางค์ก็ให้เททุกอย่างลงในกรวย จำปาบ่นว่าทำอะไรพิเรนทร์เธอจึง อธิบาย

“เครื่องกรองน้ำมีนุ่นอยู่ล่างสุด ต่อมาเป็นถ่านดูดกลิ่นเพราะน้ำคลองมีกลิ่นโคลน กลิ่นหญ้า กรวดกับทรายจะกรองพวกตัวสัตว์เล็กๆหรือเชื้อโรคเจ้าค่ะ”

ขุนวิสารวาจาแย้งว่าแกว่งสารส้ม ตะกอนก็นอนก้นและสงสัยว่าเชื้อโรคเป็นอย่างไร เกศสุรางค์อธิบายว่าตะกอนนอนก้นพอตัก น้ำก็ขุ่นขึ้นใหม่ ส่วนเชื้อโรคตัวเล็กมาก มองตาเปล่าไม่เห็น เขาสวน

ถ้าไม่เห็นรู้ได้อย่างไรว่ามี หญิงสาวเผลอเท้าเอวถอนใจ จำปาเอ็ดว่าทำกิริยาชั่ว เธอรีบขอโทษแล้วให้บ่าวเทน้ำคลองลงกรวยให้ดูกันไปเลย พอทุกคนเห็นน้ำที่กรองออกมาในหม้อใสและไม่มีกลิ่นก็ตะลึงตามๆกัน

พอดีขุนเรืองมา ขุนศรีวิสารวาจาแปลกใจมาทำไมนัดกันวันพรุ่ง เกศสุรางค์รีบถามว่านัดไปไหน ขุนเรืองบอกว่าไปตลาดบ้านจีน เธอขอไปด้วยทันทีเพราะรู้ว่ามีโรงละครที่นั่น ขุนศรีวิสารวาจาห้ามเสียงเข้ม เพราะไม่มีหญิงผู้ดีไปตลาดแห่งนี้ เธอหน้าคว่ำหันไปสนทนากับขุนเรือง อธิบายเรื่องเครื่องกรองน้ำอย่างสนุกสนาน ทำให้ขุนศรีวิสารวาจาไม่พอใจ

ออกญาโหราธิบดีให้จำปาดูอากัปกิริยาของลูกว่ามีใจแก่การะเกดแค่ไหน จำปายอมรับและว่ากำลังทำหน้าที่ของแม่อยู่ แต่ถึงอย่างไรก็ยังยืนยันว่าการะเกดสันดานไม่ดี พลันเกศสุรางค์เดินขึ้นเรือนมาได้ยินรู้สึกเจ็บปวดใจอย่างมาก...พอเข้ามาในห้อง ผินกับแย้มปลอบใจแต่ก็รู้สึกฉงนฉงาย ถ้าเป็นแต่ก่อนได้ยินแบบนี้จะตอบโต้ทันที แต่ครานี้ทำไมเงียบงัน

“ข้าตอบโต้ว่าไงเหรอพี่...แรงเหรอพี่” สองบ่าวพยักหน้า เกศสุรางค์จึงให้เล่าถึงนิสัยไม่ดี