เรื่องของฮ่องเต้เฉียนหลง หยอก จี้เสี่ยวหลาน ขุนนางคนโปรดใกล้ตัว แรงถึงตาย ผมดูสนุกจากหนังจีนหลายครั้ง แต่ไม่สะใจเท่ากับได้อ่านจากหนังสือ นักปราชญ์จอมจี้เส้น (ถวิล มนัสน้อม บก.เล่าชวนหัว แปล สำนักพิมพ์ต้นอ้อแกรมมี่ พ.ศ.2540)ในงานสำราญพระราชอิริยาบถครั้งหนึ่ง ในพระราชอุทยาน ฮ่องเต้มองหน้าขุนนางคนโน้นที คนนี้ที แล้วทรงสรุปในพระทัยคนนั้นตงฉิน คนนี้กังฉิน แล้วก็หันไปถามจี้เสี่ยวหลาน“บอกข้าหน่อยได้ไหม ความแตกต่างระหว่างตงฉินกับกังฉิน”จี้เสี่ยวหลานไม่ทันเกมฮ่องเต้ ก็กราบทูลประสาซื่อ “ตงฉินย่อมซื่อสัตย์จงรักภักดี กังฉินย่อมคดโกงปลิ้นปล้อน”“ซื่อสัตย์จงรักภักดีมีความหมายอย่างไร” ฮ่องเต้ถามต่อ“ย่อมหมายถึงรับใช้ฮ่องเต้ ถึงขนาดถวายชีวิตเป็นราชพลี” จี้เสี่ยวหลานกราบทูลจบคำกราบทูลนี้ ฮ่องเต้เฉียนหลงทรงจ้องหน้าจี้เสี่ยวหลาน “ท่านเป็นตงฉินหรือกังฉิน”“ข้าฯเป็นตงฉิน”“หมายความว่า ข้าสั่งให้ท่านตาย ก็พร้อมจะตายโดยไม่บิดพลิ้วกระนั้นหรือ” ฮ่องเต้เสียงเข้มจี้เสี่ยวหลาน กราบทูลเสียงเข้มเช่นกัน “ใช่แล้ว พ่ะย่ะค่ะ”โดยที่ไม่มีใครได้ทันคาดคิด เฉียนหลงทรงสั่งเสียงจริงจัง “ท่านจี้ไปกระโดดน้ำตายที่สระน้ำตรงนั้นเดี๋ยวนี้”จี้เสี่ยวหลานอึ้ง แต่เมื่อเห็นสีพระพักตร์จริงจัง ก็เดินไปที่ริมสระน้ำตามรับสั่ง ถอดเสื้อคลุมพระราชทานออก ตั้งท่าจะกระโดด แต่ก็หยุดชะงัก แล้วอ้าปากเหมือนพูดอะไรอยู่กับใครสักคนฮ่องเต้เฉียนหลงทรงจ้องไม่กะพริบพระเนตร เมื่อไหร่ขุนนางนักปราชญ์คนโปรดจะกระโดดลงน้ำ แต่ทรงผิดคาด จี้เสี่ยวหลาน เดินย้อนกลับมากราบทูลว่า กำลังจะกระโดดลงน้ำแล้ว แต่มีเงาคนในสระน้ำยกมือห้าม“ใครห้าม” ฮ่องเต้ถาม “ฌีหยวนห้าม” จี้เสี่ยวหลานตอบฌีหยวนเป็นกวีเอกของจีนยุคโบราณ รับราชการเป็นรองนายกฯรัฐฉู่ แต่ถูกพวกกังฉินสุมหัวกันใส่ความ ต้องลาออก เนรเทศตนเองไปอยู่บ้านนอก วันหนึ่งก็ไปกระโดดน้ำตายชาวบ้านรักฌีหยวน เมื่อรู้ข่าวก็ชวนกันเอาข้าวห่อไปทิ้งลงน้ำ ตั้งใจให้สัตว์น้ำกินข้าวห่อแทนแทะศพฌีหยวนเป็นประเพณีกินบ๊ะจ่าง ในเทศกาลวันที่ 5 เดือน 5 รำลึกถึงวันฌีหยวนฆ่าตัว มีการแข่งขันพายเรือมังกรเป็นสัญลักษณ์ การพายเรือไปช่วยชีวิตฌีหยวนฮ่องเต้ถาม เหตุไรฌีหยวนถึงห้าม จี้เสี่ยวหลานตอบว่า วิญญาณฌีหยวนสถิตในน้ำนิรันดร บอกว่า ข้าตายไม่ได้ เพราะชีวิตข้าเป็นเรื่องเล็ก“แม้คนภายหลังจะชื่นชม ข้าตายเพราะจงรักภักดีเหมือนฌีหยวน แต่ก็สาปแช่งเจ้านครรัฐฉู่ เมื่อเป็นเช่นนี้ ข้ายอมเสียชื่อว่ารักตัวกลัวตาย ดีกว่ายอมให้ใครๆกล่าวถึงพระองค์ในแง่ไม่ดี”เป็นอันว่า จี้เสี่ยวหลาน รอดการกระโดดน้ำตาย ด้วยไหวพริบปฏิภาณที่ฉับไวไม่มีใครเทียบเทียมขุนนางตงฉินยอมไม่ตายเพราะความจงรักภักดีแบบจี้เสี่ยวหลาน ในบ้านเมืองสมัยใหม่ไม่ค่อยมีอีกแล้วไม่ว่าในบ้านเมืองไหนๆ มีแต่ขุนนางที่ล้วนแต่ปากว่า จงรักภักดี ยอมตายเพราะจงรักภักดี แต่น่าแปลก ขุนนางพวกนี้รวยได้รวยเอา.กิเลน ประลองเชิง
