ประวัติศาสตร์จีนบันทึกว่า ในบรรดาพ่อค้า หลี่ว์ปู้เหวย (290-235 ก่อน ค.ศ.) ปลายสมัยจ้านกว๋อ เป็นพ่อค้าที่ยกย่องกันว่า ซื้อสินค้าแล้วขายทำกำไรได้มากที่สุดเป็นชาวผูหยาง แคว้นเว่ย 1 ใน 7 แคว้นที่รบพุ่งชิงอำนาจกันและกัน เมื่อแรกทำการค้าในเมืองหานตาน แคว้นจ้าว เขาถูกนับเป็นอภิมหาเศรษฐีระดับต้นๆแต่ยุคสมัยนั้นการมีเงินอย่างเดียวไม่พอจะต้องมีอำนาจทางการเมืองด้วยจึงจะยืดอกได้เต็มที่ระหว่างการรอหาช่องทาง หลี่ว์ปู้เหวยก็ได้ข่าว “จือฉู่” องค์ชายจากแคว้นฉิน เป็นตัวประกันอยู่แคว้นจ้าว เขาเริ่มสนใจ จื่อฉู่เป็นลูกเมียน้อยรัชทายาท รัฐฉิน ปู่ผู้เป็นหวัง (อ๋อง) ไม่โปรด ไม่ใส่ใจ ไม่ส่งเสียการค้าใหญ่ต้องหารือกับคนหลายคน เมื่อหลี่ว์ปู้เหวย ปรารภว่า “คุณชายแคว้นฉินเป็นสินค้าชั้นดี หากซื้อได้ต้องขายได้ราคาแน่” ข้อเสนอนี้คนในครอบครัวตามไม่ทัน ทุกคนส่ายหน้าบ้านมหาเศรษฐีมีที่ปรึกษาใหญ่ นั่นคือบิดาหลี่ว์ปู้เหวย จำเป็นต้องเสียงสนับสนุนนี้“ท่านพ่อทำนาจะได้กำไรเท่าไหร่” เขาถาม “สิบเท่า” บิดาตอบ “ถ้าค้าขายแก้วแหวนเงินทองล่ะ” บิดาตอบว่า “ร้อยเท่า” แล้วก็ถึงคำถามสุดท้าย “ถ้าลงทุนค้ำชูเจ้าของแคว้นเล่า?”คำตอบจากบิดา “นับไม่ถ้วน”ได้ไฟเขียวจากเสียงใหญ่กงสีในบ้านแล้ว หลี่ว์ปู้เหวยก็เริ่มตามแผน เขาขอเข้าเยี่ยมคารวะจือฉู่“ข้าสามารถทำให้ครอบครัวท่านยิ่งใหญ่ขึ้นมาได้” จือฉู่ไม่เชื่อ แต่ก็รักษามารยาท“พี่ชาย เจ้าทำครอบครัวเจ้าให้ยิ่งใหญ่ก่อนเถอะ แล้วค่อยมาช่วยครอบครัวข้า”“ครอบครัวพ่อค้าอย่างข้าจะยิ่งใหญ่ได้ก็ต้องรอให้ราชสำนักท่านยิ่งใหญ่ก่อน” หลี่ว์ปู้เหวยพูดช้าๆ แต่เนื้อหาล้ำลึก จือฉู่เป็นคนฉลาด เขาเข้าใจทันที ดึงมือหลี่ว์ปู้เหวยมานั่งใกล้แล้วคุยกันถึงการลงทุนแบบหุ้นส่วน แบ่งระดับความเสี่ยง และแยกย้ายกันทำหน้าที่ฐานระดับบุตรรัชทายาท มีเงินทองพ่อค้าหนุนช่วย อำนาจต่อรองก็กระเตื้อง เมื่อหวัง (อ๋อง) แคว้นฉินตาย บิดาเลื่อนเป็นหวัง จือฉู่เลื่อนฐานะเป็นรัชทายาทไม่นาน เมื่อบิดาตาย จือฉู่ก็ขึ้นเป็นอ๋องแคว้นฉิน จือฉู่ถือภาษิต ดื่มน้ำไม่ลืมคนขุดบ่อ เขาแต่งตั้งหลี่ว์ปู้เหวยเป็นเหวินซิ่นโหว ศักดินาหนึ่งแสนครัวเรือนก่อน แล้วก็ตั้งให้เป็นอัครมหาเสนาบดีสามปีต่อมา จือฉู่ตาย อิ๋งเจิ้ง โอรส ก็ขึ้นเป็นหวัง (อ๋อง) แทนอิ๋งเจิ้งคนนี้ ต่อมาคือจิ๋นซีฮ่องเต้ หลี่ว์ปู้เหวยได้ตำแหน่งใหม่ “บิดาบุญธรรม” มีอำนาจสูงสุดในราชสำนัก มีที่ปรึกษาสามพัน มีคนรับใช้นับหมื่นหลี่ว์ปู้เหวยเป็นต้นแบบของพ่อค้าที่ซื้อคนเป็นสินค้าขายได้กำไรมากที่สุดเมื่อกว่าสองพันปีที่แล้วบ้านเมืองสมัยนี้ ผมไม่แน่ใจ การลงทุนซื้อคนขายจะได้กำไรมากที่สุดหรือไม่ ที่พอได้ข่าว คนอาชีพพ่อเล้าเปิดซ่องโสเภณีโอ่อ่า ทำกำไรได้มากจนเข้ามามีอำนาจทางการเมืองผมกำลังได้ความรู้ใหม่ ทุกสิ่งในโลกนี้ที่ว่าไม่แน่นอน รายลูกเจ้าสัวขับรถชนตำรวจตาย ไม่ติดคุก ไม่มีคดีความพิสูจน์ว่า เงินซื้อทุกสิ่งได้จริงหรือคำพังเพยที่โบราณว่า มีเงินจ้างผีโม่แป้งก็ได้เป็นความจริงยิ่งกว่าจริง.กิเลน ประลองเชิง
