ปกหนังสือเคล็ดพิเคราะห์และใช้คน (สุขภาพใจพิมพ์ ครั้งที่ 4) มีหลายคำอธิบาย 40 หลักการ 22 ปราชญ์จีนจากทุกยุค ก็ดึงดูดใจมากแล้ว เมื่อมีชื่อ ทองแถม นาถจำนง ครูผู้ให้ความรู้ลึก เร้นเสมอมากับสถานการณ์การเมือง มันยกร่องอย่างนี้ ผมไม่รั้งรอที่จะเปิดอ่านเรื่องหลี่ปู้เหว่ย ผมอ่านมาแล้วหลายเล่ม วันนี้...ลองอ่านสำนวนทองแถม นาถจำนง ดูหลี่ปู้เหว่ย ในหนังสือเลียดก๊กเรียกลิปุดอุย เกิดระหว่าง พ.ศ.253-263 ตาย พ.ศ.308 เป็นชาวแคว้นเหวย แต่ไปทำมาค้าขายร่ำรวยเป็นมหาเศรษฐีอยู่แคว้นจ้าว เป็นคนสายตาแหลมคม ยาวไกลมิเพียงรู้จักค้าขายสิ่งของเป็นสินค้า เขายังมองแหลมคมเห็นช่องทางค้าขาย “คน” เป็นสินค้าพิเศษในช่วงที่เป็นพ่อค้าร่ำรวยในแคว้นจ้าว ราชบุตรคนหนึ่งของเจ้าแคว้นฉินถูกส่งไปเป็นตัวจำนำอยู่ในแคว้นจ้าว หลี่ปู้เหว่ยเห็นราชบุตรผู้นี้แล้วก็เห็นแสงสว่างไม่เพียงเข้าตีสนิท ยังยกนางบำเรอคนหนึ่งให้เป็นสนมว่ากันว่า นางบำเรอคนนั้นตั้งท้องอ่อนๆอยู่แล้วหลี่ปู้เหว่ยใช้ทรัพย์สินติดสินบนเจ้าหน้าที่ จนกระทั่งแคว้นจ้าวยอมให้ราชบุตรแคว้นฉินกลับไปอยู่แคว้นฉินจากนั้นหลี่ปู้เหว่ยก็วิ่งเต้นจนราชบุตรองค์นั้น กลายเป็นรัชทายาท และได้ขึ้นเป็นประมุขแคว้นฉินทรงนามว่า “ฉินเชียงหวาง”บุตรชายฉินเชียงหวางที่เกิดจากอดีตนางบำเรอหลี่ปู้เหว่ยนั้น คือจิ๋นซีฮ่องเต้ ที่รู้จักกันต่อมาเมื่อฉินเชียงหวางขึ้นเป็นประมุข หลี่ปู้เหว่ยก็ได้กุมอำนาจรัฐ ตำแหน่งสมุหนายก กุมอำนาจบริหารแคว้นฉินเขียนมาถึงตรงนี้ ทองแถม นาถจำนง สรุป “การค้ามนุษย์ ครั้งนี้ หลี่ปู้เหว่ยได้กำไรมหาศาล...กำไรจริงๆ”แม้สิ้นฉินเชียงหวางแล้ว หลี่ปู้เหว่ยก็ยังได้เป็นผู้สำเร็จราชการแผ่นดินอยู่อีกนาน เพราะเวลานั้นฉินหวางเจิ้ง (จิ๋นซีฮ่องเต้) ราชบุตรของฉินเชียงหวาง ซึ่งเป็นปริศนาแท้จริงเป็นลูกใครแน่? เป็นลูกหลี่ปู้เหว่ยหรือไม่? ยังเป็นเด็กมากช่วงเวลาเนิ่นนานที่หลี่ปู้เหว่ยเป็นผู้สำเร็จราชการแผ่นดิน หลี่ปู้เหว่ย ผู้เรืองอำนาจ ได้อำนวยการเขียนตำรามหาสารานุกรมขึ้นเล่มหนึ่ง เรียกกันว่า “หลี่ซื่อชุนชิว” รวบรวมสรรพศาสตร์ความรู้ ทุกแขนงไว้ถึงวันนี้ หลี่ซื่อชุนชิวจึงเป็นคัมภีร์โบราณที่มีค่ายิ่งเล่มหนึ่งในคัมภีร์เล่มนี้ มีข้อความเกี่ยวกับการพิเคราะห์คนอยู่ตอนหนึ่งในยามปกติ จงดูการแสดงออกของเขา เมื่อเขาสูงศักดิ์จงดูว่าเขาเข้าใกล้ชิดสนิทคนอย่างไร เมื่อเขาร่ำรวยจงดูว่าเขาเลี้ยงคนอย่างไรเมื่อจะดูความฉลาด จงดูว่าเขาเชื่อถือใคร เชื่อถืออะไรเมื่อจะดูบุคลิก จงดูว่าเขาชอบอะไร เมื่อจะดูนิสัยความเคยชิน จงดูวาจาของเขา เมื่อเขายากจน จงดูว่าเขาไม่ยอมรับสิ่งใดเมื่อเขาต่ำต้อย จงดูว่าสิ่งใดที่เขาไม่ยอมประพฤติความสำเร็จในการรวบรวมอาณาจักรจีนของจิ๋นซีฮ่องเต้ ไม่อาจปฏิเสธได้ ส่วนหนึ่งมีพื้นฐานจากการบริหารประเทศของหลี่ปู้เหว่ย นักประวัติศาสตร์ยอมรับว่า ความเก่งกาจในการบริหารช่วงก่อนหลี่ปู้เหว่ยชราโดดเด่นมากและความสามารถโดดเด่นนี่แหละ...ที่เป็นหนามตำตาจิ๋นซี ฮ่องเต้ การเนรเทศหลี่ปู้เหว่ยจึงเกิดขึ้นในช่วงชีวิตบั้นปลาย...บทจบนี้ ทองแถม นาถจำนง ไม่ได้เขียนนะครับ ผมมโนต่อ เขียนเอง ฉากสุดท้ายของหลี่ปู้เหว่ยต้นตำรับ ลงทุนกับสินค้าคน จึงเพิ่มเสียงนินนา ลูกเขาไม่ฆ่าพ่อให้กระพือ.กิเลน ประลองเชิงคลิกอ่านคอลัมน์ “ชักธงรบ” เพิ่มเติม
