รายการทีวีก็อย่างนี้แหละ รังสรรค์ “ของดี” แทบไม่มีคนดู...สวนทางกับ “ของเน่า” กลับขายดีเป็นเทน้ำเทท่า!!การมอมเมา หลอกลวง ไม่ใช่ปริมาณความต้องการที่แท้จริงของผู้ชม แต่มันคือจิตวิญญาณที่ “ไร้ค่า” ของสื่อเองเลิกเถอะกับการเอามนุษย์ผู้ขาดซึ่งศีลธรรมอันดี ผู้ที่เต็มไปด้วยโมหะจริต ผู้ซึ่งฉ้อฉลกลโกงสารพัด มาเป็นแขกรับเชิญออกสื่ออย่างโจ๋งครึ่มพอเกิดข่าวคราวอันวิปริตผิดแผกไปจากธรรมดาของมนุษย์ และถูกสังคมวิพากษ์จับตามอง...คนเหล่านี้จะกลายเป็น “องค์เทพ” ของสื่อจำพวกหนึ่งในทันที!!เดินสายออกโทรทัศน์ช่องต่างๆ โปรโมตตัวเองฟรีๆ โดยมีพิธีกรรายการเป็นคู่หู ป้อนคำถามปัญญาอ่อนชนิดตบหน้าผู้ชมฉาดใหญ่ในยุคทีวีดิจิทัลเรากลับถูกหยามเย้ยอย่างแสนสันต์ ถึงขนาดเทียบเชิญหญิงสาวคบชู้สู่ชายคราวเดียว 3–4 คน มาเปิดใจ กลางรายการอย่างไม่สะทกสะท้าน!!ต้อนรับขับสู้ผู้มีอิทธิพล บุคคลอันตราย ข่มขู่ไล่ทำร้ายชาวบ้านเป็นที่หวาดกลัว ก็กราบกรานมากล่าวประกาศศักดากลางรายการและอีกสารพัดมนุษย์ผู้ต่อต้านสังคม กลายมาเป็นคนดังนั่งคุยในจอทีวี ชนิดเห็นดีเห็นงาม โดยชาวบ้านได้แต่มองตาปริบๆสื่อทีวีกลายพันธุ์เป็นอย่างนี้ไปแล้วหรือ? “คุณธรรม จริยธรรม จรรยาบรรณ วิชาชีพ” เหือดหายไปไหนกันหมด?ทำไมไปให้ค่าเศษมนุษย์เหล่านี้เป็นดาราหน้าจอ ทำไมไปให้คนพวกนี้เอาสันดาน ความน่าขยะแขยงมาพ่นใส่ทำร้ายสังคมหน้าที่สื่อคือทำให้คนไร้ค่าพวกนี้หมดสิ้นไป ประคับประคองให้คนส่วนใหญ่อยู่กันอย่างสงบสุขไม่ใช่พาสังคมลงเหว!!‘‘แจ๋วริมจอ’’jaewrimjor@gmail.comคลิกอ่านคอลัมน์ “ทีวีบันเทิง” เพิ่มเติม
