หลังวิกฤติโควิด-19 เริ่มที่มหาชัยไม่กี่วัน ทางการประกาศหยุดเดินรถไฟสายตลาดพลู-มหาชัย ตัดวงจรเชื่อมกรุงเทพฯ สมุทรสาคร เท่าที่ผมเข้าใจ ช่วงสถานีบ้านแหลม-แม่กลอง สุดทางตลาดร่มหุบ รถไฟยังคงเดินอยู่ คนบ้านอื่นเมืองอื่น...คงไม่สนใจข่าวนี้เท่าไหร่...แต่คนแม่กลองรุ่นเก่า...ที่เคยใช้รถไฟสายนี้ จนคุ้นเคย หลับตาเห็นภาพ จุดเชื่อมระหว่างท่าน้ำมหาชัย กับท่าน้ำสถานีบ้านแหลมบอกฝั่งบ้านแหลม ก็ท่าน้ำที่เรือข้ามฟากขนคนโดยสารรถไฟจากฝั่งมหาชัยไปจอดส่งให้ขึ้นรถไฟต่อไปแม่กลอง นั่นล่ะ เดินจากบ้านแหลมตรงไปปากอ่าว จึงถึงท่าฉลอม บ้านแหลมท่าฉลอมผืนดินแผ่นเดียวกันผมนึกถึงเพลงที่ ชาลี อินทรวิจิตร คนท่าฉลอมแต่ง ท่อน“ท่าฉลอมกับมหาชัย จะคิดทำไมว่าไกล เชื่อมความรักไว้ดีกว่า...”ตอนผมเป็นทหารเรือ นั่งรถไฟจากวงเวียนใหญ่กลับบ้านแม่กลอง ลงเรือข้ามฟากทีไร ชำเลืองสาวใกล้ๆตัว ก็มักทะลึ่ง ฮัมเพลงท่อนนี้...ทุกทีหนุ่มแม่กลอง ใช่ว่าจะร้องเพลงลาสาวแม่กลองเป็น ร้องเพลงท่าฉลอมเป็นเหมือนกันหลายสิบปีต่อมา ในงานของสมพงษ์ สมวงศ์ ที่โรงแรมศรีราชาลอร์ด ผมขึ้นพูดบนเวที โม้เรื่องลงเรือข้ามฟากจากตลาดแม่กลองไปคัดลอกวิชาแต่งโคลงที่หอไตรวัดใหญ่สร้างสตอรีเพิ่มราคาโคลงกระทู้ สี่บรรทัด ที่แต่งเป็นของขวัญให้เพื่อนพูดจบ “พี่หง่า” ชาลี อินทรวิจิตร ก็ขึ้นเวที บอกว่าชอบใจ ขอร้องเพลง “แม่กลอง” ให้ฟังเป็นรางวัลผมไม่นึกว่าชีวิตนี้ จะได้เจอ ชาลี อินทรวิจิตร ตัวเป็นๆ ทั้งเจอแล้วยังเจอปาฏิหาริย์ “พี่หง่า” ให้ราคาร้องเพลงให้ฟังเสียงพี่หง่าเพราะครับ ไม่แพ้สุเทพเท่าไหร่ แขกก็เคลิ้มไปทั้งงานเท่าที่สดับตรับฟังข่าว ปีนี้ “พี่หง่า” อายุใกล้ร้อย หง่อมมาก แต่ยังร้องเพลงไหว แม้ว่าต้องหาเก้าอี้ให้นั่งร้องเคยดูคอนเสิร์ต ที่ “ครูออด” วรวุฒิ กาญจนผลิน จัด แต่นั่น ก็หลายปีเต็มทีแล้วนึกถึงชาลี อินทรวิจิตร ตอนนี้ ก็ต้องนึกถึงท่อนนำเพลง “พี่อยู่ไกลถึงท่าฉลอม...” แล้วก็ทำให้นึกถึง ตอนนั่งเรือข้ามฟากจากฝั่งมหาชัยไปท่าฉลอม ยิ่งตอนนี้ ยิ่งเพิ่มเป็นความโหยหาอาดูรผมตั้งใจ ถ้าได้ข่าวทางการสั่งเดินรถไฟสายแม่กลองทั้งสายเมื่อไหร่ จะชวนเพื่อนๆนั่งรถไฟ ตอนนี้เห็นทีต้องไปขึ้นที่สถานีตลาดพลู อยากให้เพื่อนได้รู้บรรยากาศ ตอนนั่งเรือข้ามฟาก จากมหาชัยไปท่าฉลอมเป็นไง?ผู้คนกระวีกระวาด หิ้วกระเป๋าข้าวของพะรุงพะรัง จ้ำเดินกันไปเป็นแถวยาวตอนผมเป็นทหารเรือ มักอาสาหิ้วกระเป๋าใบใหญ่ๆ ของคนแก่ ตอนถึงรถไฟ คนแก่มักยื่นสตางค์เหรียญให้ เมื่อผมไม่รับ ท่านก็ให้ศีลให้พรยืดยาว ตามประสาผมจำได้ว่า ความชื่นใจมีค่ากว่าเหรียญห้าบาทหลายเท่านึกถึงเสียงเพลงท่อนที่ชรินทร์ นันทนาคร ร้อง “ท่าฉลอม กับมหาชัย จะคิดทำไมว่าไกล เชื่อมความรักไว้ดีกว่า” อีกทีความรักไม่ว่าจะของหนุ่มสาว หรือจะเป็นความรักจากน้ำใจไมตรี ที่มนุษย์รู้จักแบ่งปันให้กันความคิดถึงท่าฉลอมมหาชัยในแง่งาม นำไปสู่ความเอื้ออาทรระหว่างคนด้วยกัน ช่วยกันจับมือสู้สถานการณ์โควิด-19 อย่างเต็มที่ เรื่องที่ร้ายจะกลายเป็นเรื่องดีได้ ในเวลาไม่นาน.กิเลน ประลองเชิง
