ผมพยายามทบทวนจนแน่ใจ นักร้องเสียงดี ที่เสียงไพเราะ จนร้องตามไม่ได้ ยึดครองใจให้หวามไหว ไปในทุกถิ่นที่ที่ไปถึงมาค่อนชีวิต ชื่อ...สุเทพ วงศ์กำแหงก่อนเบญจเพส ผมอยู่ในเรืออวน...ตลอดวันตระเวนหาปลาพระอาทิตย์ตกดิน ก็หันหัวเรือเข้าหาฝั่งที่ที่เรือทอดสมอจอด...ประจำ หน้าหาดเจ้าสำราญ นานๆทีก็เทียบจอดสะพานปลาหัวหินเพลงสุเทพหลายพันเพลง ผมนึกขึ้นได้ เพลงที่ไพเราะเกาะกุมหัวใจ...ในวันเวลาที่เหงา...เพราะหน้าที่นายท้าย ขึ้นฝั่งไม่ได้ง่าย ต้องเฝ้าดูแลรักษาเรือ เพลงสะอื้นจากสายลมเพลงนี้มีเนื้อแค่สองท่อน ท่อนแรกใครเปิดยูทูบคล่อง ลองเปิดฟัง แล้วอ่านเนื้อตามค่ำคืน ฉันฟังเสียงคลื่นลมคล้าย ใครร้องไห้เรียกหามาตามลม ฟังร้าวรอนร้อนใจตรอมตรม ฟังเหมือนคลื่นลมเพ้อละเมอยามค่ำคืน โอ้ลมเจ้าเพ้อหรือเธอสะอื้น ค่ำคืนนี้จะครวญรอใคร...ฮื้อ ฮือ หื่อ ฮื้อ ฮือๆ...ดวงใจเอ๋ย อยู่แห่งไหนฟังแล้วหนุ่มทะเล...นานๆทีจะเจอฝั่ง จอดเรือแล้วไม่ได้ขึ้นฝั่ง ใจก็เคลิ้มคล้อยไปถึงคนบนฝั่งย้อนหลังไปอีกกว่าสิบปี...ช่วงเรียนประถม โรงเรียนวัดประทุมฯ ปากอ่าวแม่กลอง หนังเรื่องสวรรค์มืด มาขอศาลาวัดปิดวิกฉาย...ตอนนั้นฟังเพลงฮิต “รักคุณเข้าแล้ว” จนคุ้นหูแล้วดูสุเทพ เล่นเป็นพระเอกตาบอด...ไม่นาน มีข่าวสุเทพมาร้องเพลงในวงดนตรี...วิกชั่วคราวในรั้วโรงเรียนการช่างสตรี...เด็ก ม.1 โรงเรียนศรัทธาฯรั้วติดกัน ไม่มีสตางค์ซื้อตั๋ว ก็ตามไปแหวกรั้วแอบดูคิวสุเทพหน้าเวที บอกคนดูเพิ่งต่อเพลง...ใหม่ จากครูเพลง ดนตรียังเล่นตามไม่ได้ ขอร้องเพลงเปล่าๆให้ฟังท่อนแรก “พี่ระทม อยู่เดียวดาย ความสุขที่หมายคลายคืน...”ไปต่อท่อนสอง “อันคำคนเวียนวนลอยลม ควรหรือเจ้ามาเศร้าตรม เอาอารมณ์ของตัวเป็นใหญ่...”โลกนี้มีเรื่องให้จำมากมาย เด็กคนนั้นจะเลือกจะจำได้แม่นยำว่า เพลงนั้นชื่อ “คำคน”ก็ปีเดียวกัน...ที่สนามฟุตบอลหน้าโรงเรียนศรัทธาฯ ข้างวิกที่สุเทพร้องเพลง ครูวิชัย บุญเป๋า ครูชั่วโมงขับร้อง สอนให้ร้องเพลงเจริญศรี แล้ว ก็ให้นักเรียนเลือกร้องเพลงถนัดคนละเพลง แล้วครูก็บอกม.1 ผมร้องเพลง อโศกรักสลักใจ ได้ที่ 1 ม.2 วิทยา กลิ่นฟุ้ง ร้องเท่านี้ก็ตรมได้ที่ 1 เพลงสุเทพทั้งสองเพลงครูไม่มีรางวัลอะไรให้ แต่ให้นักเรียนคนได้รางวัล ปีนขึ้นโต๊ะที่ยก ไปตั้งกลางสนาม ร้องเพลงปากเปล่าให้นักเรียนทั้งโรงเรียน ซึ่งมี ม.1 ถึง ม.8 ฟัง60 ปีต่อมา โรงเรียนศรัทธาสมุทร ย้ายไปใกล้ลาดใหญ่ ชวนผมไปพูดในฐานะศิษย์เก่า ผมคุยว่าขอบคุณที่เอามาขึ้นเวทีอีกครั้ง ครั้งเป็นนักเรียนยังงงไม่หาย...จำเพลงสุเทพมาร้องได้ทั้งเพลงได้ยังไงเนื้อเพลงในหนังสือไม่เคยอ่าน ที่บ้านก็ไม่เคยมีวิทยุฟังถึงวันนี้ ไม่ว่าจะไปที่ไหน...จะสุขจะทุกข์ เสียงเพลงสุเทพตามไปทุกที่ เด็กรุ่นผมหนีเพลงสุเทพไม่พ้น วันที่มีข่าวพี่เทพตาย ในอารมณ์อาลัยเหงาๆเศร้าๆ ผมเลือกฟังเพลงหนึ่งซ้ำๆ“ฉันอยากจะตาย อยากจะไปตายไปเสียที อยากตั้งฤดี จุดธูปอธิษฐานถ้าฉันตายขอให้วิญญาณศักดิ์สิทธิ์ มีอิทธิฤทธิ์จนคนสร้างขึ้นเป็นศาล เป็นที่เปลื้องทุกข์ไหว้กราบของคนทรมาน เป็นที่กล่าวขานว่า... ศาลเจ้าแห่งความระทม”...เพลงนี้ ชื่อเทพเจ้าแห่งความระทม...ตอนอยู่มีคนให้สมญานักร้องเสียงระทม รงค์ วงษ์สวรรค์ ให้สมญา นักร้องเสียงขยี้แพรบนฟองเบียร์...ถึงตอนตาย ระดับพี่เทพ จะไปอยู่ภพภูมิไหนไม่ได้ ก็ต้องไปอยู่บนสวรรค์เป็น “เทพ” ตามชื่อสำนวน “ขั้นเทพ” ที่ใช้ยกย่องสุดยอดคน เวลาฟังนักร้องรุ่นใหม่ ผมใช้มานาน ยังไม่ใช่ “ขั้นพี่เทพ”สำหรับผม สุเทพ วงศ์กำแหง ยังไม่ตาย สุเทพ วงศ์กำแหง คือเทพเจ้าแห่งเสียงเพลง ตัวจริง เสียงจริง ไม่ว่าวันนี้ หรืออีกร้อยปี.กิเลน ประลองเชิง
