สมิงจ้าวท่า

ในสวนสาธารณะ ดอนโทร.บอกให้บัญชาเดินมานั่งที่เก้าอี้สนาม โดยหันหลังหากัน ไม่ต้องหันมามองตน แล้วดอนก็ชูสร้อยพร้อมจี้รูปม้าน้ำให้เขาดู ถามว่ารู้จักของนี้ไหม บัญชาเหลือบตามอง

“รู้สิ รู้ดีซะด้วย สร้อยนี่เป็นของที่ฉันให้กับผู้หญิงคนหนึ่ง ผู้หญิงที่ฉันรักมากที่สุด แกได้มันมายังไง”

“ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน รู้แต่ว่ามันเป็นสมบัติชิ้นเดียวที่ติดตัวผมมาตั้งแต่เด็ก”

“รู้ไหม หลายปีที่ผ่านมา ฉันไม่เคยลืมเจ้าของสร้อยนี้เลย เขาเป็นแม่ของลูกของฉัน”

“เขาอาจเป็นแม่ของผมด้วย...”

“ไม่ผิดหรอก ปิ่นมณีเป็นแม่ของแก”

“แม่ผมชื่อปิ่นมณีเหรอ”

“ใช่ ส่วนฉันก็เป็นพ่อของแก” บัญชาส่งสร้อยของตัวเองให้ดอนดู “สร้อยนี้ถูกทำคู่กันตั้งแต่ต้น 

ฉันตั้งใจว่าจะให้มันอยู่คู่กันตลอดไป แต่มันกลับไม่เป็นอย่างที่คิด หลังจากที่แกกับแม่หายตัวไป ฉันก็พยายามตามหามาตลอด จนกระทั่งวันนี้ ฉันบอกไม่ถูกเลยจริงๆว่าดีใจแค่ไหนที่ได้เจอแก เราจะกลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง แกกับสรเดชจะช่วยกันสานต่อทุกอย่างที่ฉันทำมา ถ้าแกสองคนร่วมมือกัน รับรองต้องไม่มีใครสู้ได้แน่” บัญชาหันมาพูดแบบไม่หลบซ่อน

“ผมคงรับข้อเสนอของคุณไม่ได้หรอก ที่ผมมาวันนี้ไม่ใช่เพื่อมาทวงสิทธิ์ของการเป็นลูก แต่เพื่อมาขอให้คุณมอบตัวซะ ก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป”

บัญชาผิดหวังอย่างมาก ไม่อาจรับข้อเสนอของดอนได้ แต่ยังฝากความหวัง ถ้าเปลี่ยนใจให้โทร.หา และมอบสร้อยของเขาไว้ให้เป็นที่ระลึก ดอนเอาสร้อยทั้งสองเส้นคล้องคอด้วยความสะเทือนใจ...พอบัญชาจะเดินไป แทนกับทีมเข้ามาล้อม บัญชาคิดว่าดอนหลอกให้มาถูกจับ เขาปฏิเสธและคาดไม่ถึงเช่นกัน ดอนเข้ามายืนเคียงข้างบัญชา แทนปรามดอนอย่าทำให้เรื่องยุ่งยาก แต่เขายังปักหลักไม่ถอย แทนจึงสั่งลูกน้องจับทั้งสองคนไว้

วดีโผล่เข้ามาสมทบเป็นสามคน ดอนแปลกใจ เธอบอกคิดหรือว่าจะปล่อยให้มาคนเดียว แทนสั่งลูกน้องจับทั้งสามคน แต่ไม่ง่ายเลยกับฝีมือของสมิง-จ้าวท่า ดอนให้บัญชาหนีไปก่อน แทนเห็นรีบตาม เมื่อบัญชาไม่ยอมหยุดจึงยิงใส่แต่ไม่โดน ทันใดนั้นเอง ลิลลี่ขี่มอเตอร์ไซค์เข้ามารับตัวบัญชาหนีไปได้ แทนเจ็บใจกลับมาเล่นงานดอน

“หยุด! หยุดได้แล้วดอน ถ้ายังไม่หยุด ผมคงต้องใช้วิธีสุดท้าย...คงยังไม่ลืมนะว่าเราฝังอะไรไว้ในตัวคุณ” แทนชูรีโมตเล็กๆขึ้นมา

วดีแปลกใจว่ามันคืออะไร พอรู้ว่าเขาถูกฝังระเบิดไว้ที่ต้นคอก็ตกใจ ดอนหันมาพูดกับแทนว่า ตนนัดบัญชาออกมาคุยธุระสำคัญ ไม่ได้ล่อมาให้จับ แทนอึ้งตัดสินใจให้ลูกน้องพาตัวดอนและวดีกลับไปที่หน่วย

ooooooo