ตอนที่ 13
“พ่อตัดสินใจแล้วว่าจะล้างมือจากวงการ ขายทุกอย่างทิ้งให้หมด แล้วหาบ้านเล็กๆสักหลังที่เราจะอยู่ด้วยกัน”
เนตรดาวดีใจมาก...ระหว่างนั้นวิชาเดินมาที่
หน้าห้อง ลูกน้องบัญชาขวางไม่ให้เข้าไป วิชาจึงซัดแบบเบาะๆ อีกฝ่ายลงไปนั่งจุก เนตรดาวได้ยินเสียงเอะอะจะออกไปดู แต่วิชาเดินเข้ามาเสียก่อน บัญชาทักทายไม่ได้เจอกันนาน
“ใช่ ผมหาทางจับคุณอยู่นาน ไม่คิดเลยว่าจะมาเจอคุณในสภาพนี้”
“ถ้าคุณตั้งใจจะมาจับผมก็เชิญได้เลย”
“ไม่จำเป็นต้องเดี๋ยวนี้หรอก ผมแค่มาบอกว่า ผมควบคุมพื้นที่ในโรงพยาบาลนี้ไว้หมดแล้ว ถึงคุณจะมีปีกก็หนีไปไหนไม่รอด”
“ไม่ต้องห่วงหรอก ผมเองก็เบื่อเกมตำรวจจับผู้ร้ายเต็มทีแล้ว อยากทำอะไรก็ตามใจเลย”
วิชาขอบคุณที่ให้ความร่วมมือ จะรอจนเขาหายดีก่อนแล้วจะมารับเขาด้วยตัวเอง เมื่อวิชากลับออกไป เนตรดาวร้องไห้ถ้าพ่อยอมให้เขาจับแล้วตนจะอยู่กับใคร บัญชาจึงบอกให้อยู่กับดอน เพราะเขาเป็นพี่ชายอีกคนของเธอ แต่ตอนนี้ตนอยากพบดอน
ช่วงเวลานั้นดอนกับมิเชลกำลังคุยกันเรื่องอาเหลียงที่ช่วงนี้เงียบๆไป เหมือนรอให้อลันกับบัญชา ตีกันเองก่อนแล้วค่อยออกมาอีกที...เนตรดาวโทร.เข้ามาบอกดอนว่าบัญชาอยากพบ ขณะนั้นเนตรดาวไม่รู้เลยว่าบันลือฤทธิ์ได้แอบฟังอยู่และรายงานฤทธิ์ณรงค์ทันที
ooooooo
บ่ายวันนั้นดอนกับวดีมาที่โรงพยาบาล ดอนยังเรียกบัญชาว่าคุณ เพราะไม่คุ้นกับการที่จะเรียกพ่อ แต่ก็ดีใจที่ได้รู้ว่าพ่อแม่เป็นใคร บัญชาพยายามเข้าใจ
“ฉันก็เหมือนกัน ในที่สุดฉันก็ได้เจอลูกที่หายตัวไป ฉันเคยหวังนะ ว่าสักวันเราจะได้กลับมาอยู่กันพร้อมหน้า แต่ตอนนี้ฉันเลิกหวังแล้ว สิ่งที่ฉันอยากจะขอจากแกก็คือ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นอย่าฆ่าสรเดช ยังไงเขาก็เป็น น้องแท้ๆของแก” ดอนเงียบ บัญชาขอร้องให้รับปาก
“ครับ ผมจะไม่ฆ่าเขา”
“อีกอย่างที่ฉันอยากจะขอ...เรียกฉันว่าพ่อสักครั้งได้ไหม” เมื่อเห็นดอนนิ่ง บัญชาจึงบอกว่าไม่เป็นไร ตนเข้าใจ ดอนรับปากว่าสักวันคงพร้อมจะเรียก บัญชาเต็มตื้นจะเฝ้ารอวันนั้น
เนตรดาวเดินออกมาส่งดอนกับวดีที่ลานจอดรถ วดีเลียบเคียงถามเนตรดาวว่าจะทำอย่างไรต่อไป เธอยอมรับว่ายังไม่รู้ ทุกอย่างเร็วจนตั้งรับไม่ทัน แต่ก็มีเรื่องดีที่ได้มีพี่ชายเพิ่มขึ้นอีกคน
“พี่ก็ดีใจนะที่มีดาวเป็นน้อง ผิดกับอีกคนนึง...เขาคงผิดหวังมากเลย เมื่อได้รู้ความจริง จนถึงตอนนี้ เขาก็อาจยังไม่เชื่อว่าเราเป็นพี่น้องกัน”
“แต่ไม่ว่าจะเชื่อหรือไม่เชื่อ ก็ไม่มีใครเปลี่ยนแปลงความจริงได้หรอกค่ะ”










