ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น

ตอนที่ 92 ทอฟฟี่ถั่วลิสงแสนอร่อย

อู่เหมยเที่ยวเล่นบนภูเขาอย่างมีความสุขมาก โจทย์เลขแสนยากที่รบกวนจิตใจเธอมาสองชาติได้เจอหนทางที่ถูกต้อง ต่อไปถึงแม้จะสอบไม่ได้หนึ่งร้อยคะแนน แต่สักหกสิบคะแนนน่าจะทำได้ไม่มีปัญหา

แน่นอนว่าเธอเองก็ไม่ได้คาดหวังอะไรสูง ได้สักหกสิบคะแนนเธอก็แอบหัวเราะแล้ว สองชาติรวมกันเธอยังไม่เคยสอบผ่านวิชาคณิตศาสตร์เลยสักครั้ง!

เนื่องจากรู้สึกซาบซึ้งขอบคุณเหมยซูหาน อู่เหมยก็เลยไม่ได้ทำตัวห่างเหินกับเขาเหมือนอย่างแต่ก่อน อย่างไรก็ตามเธอก็ยังคงรักษาระยะห่างอยู่ตลอด เธอไม่มีวันลืมภาพๆ นั้นที่เธอเห็นก่อนที่จะเสียชีวิต เธอไม่อาจลืมเลือนความรู้สึกเจ็บปวดที่ถูกทรยศหักหลังได้

สำหรับเหมยซูหาน เธอรู้สึกสับสนมาก เกลียดหรือเปล่า

สมควรที่จะเกลียดอยู่

แต่เธอไม่ได้จงเกลียดจงชังถึงขั้นเข้ากระดูกดำ ชาติก่อนเหมยซูหานดีกับเธอมากทีเดียว นอกจากเรื่องที่เขาไม่ได้รักเธอแล้ว เรื่องชีวิตความเป็นอยู่นั้นเขาก็ดูแลเอาอกเอาใจเธอทุกอย่าง และเพราะการให้กำลังใจของเหมยซูหาน เธอถึงค่อยๆ ร่าเริงสดใสขึ้นมาได้ กล้าที่จะไปเรียนวาดรูป แล้วก็กล้าที่จะออกไปคบค้าสมาคมกับเพื่อนๆ

คนที่เหมยซูหานรักไม่ใช่เธอ แต่เป็นอู่เยวี่ย ชาติก่อนเธอกับเหมยซูหานแต่งงานอยู่กินด้วยกันสิบปี แม้แต่จำนวนครั้งที่หลับนอนด้วยกันก็น้อยจนน่าสงสาร พวกเขามีอะไรกันจริงๆ จังๆ แค่หนึ่งครั้ง หนำซ้ำครั้งนั้นเหมยซูหานดื่มหนัก เขาคงจะเห็นเธอเป็นอู่เยวี่ยละมั้ง

แล้วก็เพราะครั้งนั้น ทำให้เธอมีลูก แต่ลูกน้อยกลับ...

อู่เหมยหัวเราะเยาะตัวเอง อย่างมากที่สุดเธอทำได้แค่ไม่ผูกพยาบาทเหมยซูหาน แต่เธอไม่อาจขจัดความโกรธแค้นนั้นทิ้งได้ เป็นเพื่อนที่รักษาระยะห่างกันแบบนี้ก็พอ อย่าใกล้ชิดกันเกินไป ใกล้ชิดกันแล้วอาจจะเจ็บปวดได้

เหมยซูหานหยิบทอฟฟี่ถั่วลิสงออกมาจากกระเป๋าเป้ แล้วยื่นให้อู่เหมย เขาหัวเราะเสียงเบาและพูดว่า “เหมยเหมยกินทอฟฟี่นี่สิ เธอชอบกินทอฟฟี่ถั่วลิสงที่สุดเลยไม่ใช่เหรอ”

มือของชายหนุ่มเรียวยาวสะอาดสะอ้าน เล็บก็ตัดเล็มเรียบร้อยมาก บริเวณฝ่ามือมีหนังด้านสองสามจุด แต่มือสองข้างนี้เห็นแล้วก็ยังคงดูสบายตาสบายใจ มือของเหมยซูหานสวยมาก เห็นแวบเดียวก็รู้ว่าเป็นมือของศิลปิน อู่เหมยมองดูทอฟฟี่ทรงสี่เหลี่ยมที่ห่อกระดาษลายตารางสีน้ำเงินด้วยความงุนงง

ทอฟฟี่ถั่วลิสงยี่ห้อนี้ใช้ห่อกระดาษแบบนี้มาตลอดสามสี่สิบปี ไม่เคยเปลี่ยนเลย ตอนเป็นเด็กอู่เหมยชอบกินมาก แต่เธอกลับไม่ชอบกินลูกอมนมกระต่ายขาว ทว่าอู่เยวี่ยชอบกินลูกอมนมกระต่ายขาว ช่วงตรุษจีนเหอปี้อวิ๋นจะซื้อลูกอมนมกระต่ายขาวมาเยอะแยะ แต่ไม่เคยซื้อทอฟฟี่ถั่วลิสงเลย เพราะอู่เยวี่ยแพ้ถั่วลิสง

พอกินถั่วลิสง อู่เยวี่ยก็จะมีผื่นขึ้นตามตัวเป็นปื้น เห็นแล้วน่าตกใจมาก แต่ไม่ได้เป็นอันตรายถึงชีวิต พักผ่อนสักคืนผื่นก็จะค่อยๆ หาย ตอนเด็กอู่เหมยเคยเห็นอู่เยวี่ยอาการกำเริบหนึ่งครั้ง อู่เยวี่ยกินขนมเค้กที่บ้านคุณปู่อู่ ซึ่งตอนนั้นอู่เยวี่ยอายุแค่เจ็ดแปดขวบ ทำเอาทุกคนในครอบครัวตกใจลนลานกันหมด

แต่สำหรับตระกูลอู่แล้วอาการแบบนี้ไม่ใช่เรื่องแปลก เพราะครึ่งหนึ่งของคนในตระกูลอู่ล้วนมีอาการนี้ทั้งนั้น คุณปู่อู่บอกว่าเป็นโรคกรรมพันธุ์ของตระกูลอู่ มีความเป็นไปได้ 50-50 อย่างอู่เจิ้งซือไม่เป็น อู่เหมยก็ไม่เป็น แต่อู่เจิ้งเต้ากับอู่เชาเป็น รวมถึงอู่เยวี่ยด้วย

อู่เหมยชอบกลิ่นหอมของถั่วลิสง ขอเพียงเป็นอาหารที่ทำจากถั่วลิสง เธอชอบกินหมด แต่ด้วยความที่คนที่บ้านไม่กินถั่วลิสง จึงแทบจะไม่มีใครรู้ว่าอู่เหมยชอบกินถั่วลิสง แล้วเหมยซูหานรู้ได้อย่างไรกัน

แม้แต่อู่เจิ้งซือยังไม่รู้เลย!

“ขอบคุณค่ะ”

อู่เหมยเองก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เหมยซูหานคงจะแค่พูดโพล่งออกมาเฉยๆ ละมั้ง ถ้าในกระเป๋าเป้ของเขามีลูกอมนมกระต่ายขาว เขาเองก็คงจะพูดอย่างนี้เช่นกัน

เธอแกะห่อกระดาษทอฟฟี่ออก แล้วทอฟฟี่ถั่วลิสงทรงสี่เหลี่ยมก็เผยออกมา ในตัวทอฟฟี่สีขาวมีถั่วลิสงป่นสีเหลืองอ่อน กลิ่นหอมของนมกับถั่วลิสงผสมผสานกันซึมซาบเข้าไปในหัวใจ

อู่เหมยสูดหายใจลึก วัตถุดิบของทอฟฟี่สมัยนี้เป็นของแท้จริงๆ อู่เชาที่อยู่ข้างๆ ตัวสั่นงันงกและพูดเสียงดังว่า “อู่เหมยเธอกินทอฟฟี่ถั่วลิสงทำไม เธอตั้งใจจะแกล้งฉันใช่มั้ย?”

เจ้าตุ้ยนุ้ยอู่เชาก็ชอบกินถั่วลิสงเหมือนกับอู่เหมย แต่เขากินไม่ได้ การยั่วยวนที่โจ่งแจ้งชัดเจนอย่างนี้ทำให้เขายากจะหักห้ามใจได้ สายตาเขาจ้องมองทอฟฟี่ถั่วลิสงที่อยู่ในมือของอู่เหมยพลางกลืนน้ำลายดังเอื้อกๆ

“ฉันกินของฉัน นายก็ไม่ต้องมองสิ เมื่อกี้นายทำให้กระรอกน้อยของฉันตกใจหนีเตลิดไป ฉันยังไม่ต่อว่านายเลยนะ!” อู่เหมยแลบลิ้นเลียทอฟฟี่ แล้วเอาใส่ปาก จากนั้นมองค้อนตาโตใส่

อู่เชาทำเสียงฮึดฮัดด้วยความโมโห เธอพร่ำบ่นมาตลอดเที่ยง แล้วยังจะบอกว่าไม่ได้ต่อว่า เธอพูดจาโกหกทั้งเพ

เหมยซูหานยิ้มพลางมองอู่เหมยที่แก้มป่อง ในแววตาเขาเจือความอบอุ่น เธอที่อยู่ในความฝันชอบกินทอฟฟี่ถั่วลิสงมาก ก่อนที่จะกินทอฟฟี่ก็เลียก่อนนิดหน่อยเหมือนกับอู่เหมย กิริยาท่าทางเหมือนกันเปี๊ยบ อู่เหมยก็คือ “เธอ” เขาตามหาไม่ผิดคน!