ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น

ตอนที่ 24 หมัดฮุก

ทุกคนหันสายตาไปทางอู่เยวี่ย เด็กเรียบร้อยที่แสนสมบูรณ์แบบคนนี้ เด็กที่หาที่ติไม่ได้คนนี้ เด็กที่สมกับคำว่าเป็นเด็กบ้านอื่น

แต่เด็กสมบูรณ์แบบคนนี้กลับพูดปดกันซึ่งๆ หน้า บอกว่าน้องสาวตัวเองคือเด็กขี้เหร่?

ทั้งที่อู่เหมยสวยจนชวนให้เกิดความไม่พอใจ ทำไมอู่เยวี่ยต้องพูดแบบนี้? ทุกคนล้วนมีความคิดที่ตรงกัน

ต้องเป็นเพราะอิจฉาริษยาเป็นแน่ อิจฉาที่น้องสาวหน้าตาดีกว่าตัวเองเลยจงใจพูดโจมตีน้องสาวตัวเอง สมกับที่ว่าคนเรามักดูธาตุแท้ไม่ออกเมื่อมีชื่อเสียงเรียงนามที่ดี อย่างอื่นไม่ต้องพูดถึงแต่แค่จุดนี้ก็ดูออกว่าอู่เยวี่ยใจแคบมากขนาดไหน!

อู่เหมยจงใจถามพลางแค่นยิ้มมองอู่เยวี่ย “พี่ ทำไมพี่ถึงบอกพี่หมิงต๋าว่าฉันขี้เหร่ล่ะ? พี่บอกให้แม่ห้ามให้ฉันมัดผม ก็เพราะไม่อยากให้คนอื่นเห็นฉันใช่มั้ย?”

เหอปี้อวิ๋นในชาติก่อนคือคุณแม่ที่แสนใจดี อู่เจิ้งซือคือคุณพ่อที่แสนเข้มงวด อู่เยวี่ยเป็นพี่สาวที่แสนดี มีเพียงเธอที่เป็นเพียงกองมูลเน่าๆ ไร้ประโยชน์

ชาตินี้จะให้สามคนนี้มีชื่อเสียงที่ดีเพราะมาจากการเยียบย่ำเธอไม่ได้อีกเด็ดขาด เธอจะต้องฉีกหน้ากากพวกเขาทีละน้อยๆ ให้ทุกคนเห็นความเห็นแก่ตัวและความใจร้ายของพวกเขา

ในเมื่อหนีไม่พ้น ทนไม่ได้ ก็ตั้งหน้ารับมันซะเถอะ!

มีคุณครูอาจารย์ในวัยสูงหลายคนออกมาเดินเล่นหลังมื้ออาหารได้เข้ามาล้อมวงด้วยเช่นกัน พอได้ยินถ้อยคำของอู่เหมยก็ขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ พวกเขาผ่านฝนผ่านแดดมานักต่อนัก เห็นอะไรมาเยอะแยะ แค่ฟังก็พอจะคาดเดาเรื่องราวได้แล้ว

มีคุณยายคนหนึ่งจิกตามองเหอปี้อวิ๋นที่กำลังหน้าเสีย กล่าวเน้นเสียงอย่างมีนัยยะ “นิ้วสิบนิ้วยาวไม่เท่ากัน คนเป็นพ่อแม่จะลำเอียงเป็นเรื่องปกติ แต่อย่าลำเอียงเกินไปสิ ยังไงซะก็ลูกแท้ๆ นี่นา!”

อู่เจิ้งซือหน้าไม่สู้ดีตั้งแต่เหยียนหมิงต๋าเปล่งเสียงพูดแล้ว เขาไม่ได้รู้สึกอะไรไปมากกว่ารู้สึกเสียหน้า ไม่พอใจต่อภรรยาและลูกสาวคนโต ยิ่งไม่พอใจต่ออู่เหมย เรื่องไม่ดีของบ้านไม่ควรบอกกล่าวให้คนนอกรู้ ต่อให้เหอปี้อวิ๋นกับอู่เยวี่ยทำผิดอะไรทำไมไม่คุยกันในบ้าน ไม่เห็นต้องตะโกนออกมาในที่ที่คนเยอะแบบนี้

ภรรยาพูดไม่ผิด ลูกสาวคนเล็กมัวแต่เสียเวลาไปกับสิ่งชั่วร้ายพวกนี้เสียแล้ว

“อาจารย์แม่อู่พูดถูก ผมกับปี้อวิ๋นสอนลูกไม่ดีเอง จะแก้ไขข้อผิดพลาดแน่ๆ”

ท่าทางจริงใจของอู่เจิ้งซือเรียกความพึงพอใจจากคุณย่าได้ดี เธอเสตามองอู่เหมยที่เปลี่ยนแปลงตัวเองพลางยิ้มน้อยๆ แม่หนูนี่พอจัดการตัวเองดีๆ แล้วก็ดูดีนะ แค่ใจแคบไปหน่อย ทำไมถึงมาพูดเรื่องเสียหายของคนในครอบครัวนอกบ้านล่ะ?

“เหมยเหมยแต่งตัวแบบนี้ดูดีกว่าเมื่อก่อนเยอะเลย แต่ก่อนชอบปล่อยผมไม่เป็นทรง อยู่ดีๆ ก็ถูกกล่าวหาว่าเป็นคนขี้เหร่ คนเป็นพ่อแม่อย่างพวกเธอนี่ใจกว้างเสียจริง แล้วก็เยวี่ยเยวี่ย ทำแบบนี้ไม่ถูกนะ ทำไมถึงบอกว่าน้องสาวขี้เหร่ล่ะ? ต่อให้เหมยเหมยขี้เหร่จริงๆ คนเป็นพี่สาวอย่างเธอก็ควรรักและปกป้องน้องสาวมากกว่านี้สิ!”

สามีของคุณย่าอู่มองอู่เยวี่ยอย่างไม่พอใจ เมื่อก่อนเขาค่อนข้างชื่นชมอู่เยวี่ยพอสมควร แต่ตอนนี้กลับคิดว่าเด็กสาวคนนี้ไม่ได้ใสซื่อ

อู่เยวี่ยนึกแค้นใจใจ น้ำตาคลอเบ้าฝืนยิ้ม “คุณปู่อู่! หนูไม่เคยพูดแบบนั้นนะคะ ต้องเป็นพี่หมิงต๋าจำผิดแน่ๆ อีกอย่างหนูไม่เคยให้คุณแม่ไม่ให้เหมยเหมยมัดผม หนูกับเหมยเหมยเป็นพี่น้องกัน หนูรักน้องจะตาย!”

เหอปี้อวิ๋นกลับยิ้มไม่ออก ไม่คิดว่าเพิ่งก้าวออกจากประตูบ้านทั้งเธอและเยวี่ยเยวี่ยจะได้รับหมัดฮุกจากลูกสาวคนเล็กทันที ยายเด็กแสบนี่มันสุนัขที่เลี้ยงไม่เชื่องจริงๆ อาหารและน้ำดื่มเป็นของเธอ บ้านพักอาศัยก็ของเธอแต่กลับลอบแทงข้างหลังเธอแบบนี้