ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น

ตอนที่ 106 รวมหัวกันโกหก

อู่เหมยเองก็ไม่ปิดบังเขา “ฉันอยากเรียนวาดรูป ก็เลยลองมาถามดู”

สยงมู่มู่หัวเราะ “เธอถามฉันสิ ฉันรู้จักที่นี่เป็นอย่างดีเลยแหละ เธออยากเรียนสเก็ตช์ภาพหรือภาพวาดจีนล่ะ”

“เรียนสเก็ตช์ภาพก่อนก็แล้วกัน” อู่เหมยคิดคำนวณมาแล้ว เรียนสเก็ตช์ภาพแค่ต้องซื้อดินสอกับกระดาษก็พอ ไม่เหมือนการเรียนภาพวาดจีนกับภาพวาดสีน้ำมัน แค่สีอย่างเดียวเธอก็ซื้อไม่ไหวแล้ว ไว้ต่อไปมีเงินแล้วค่อยเรียนวิชาพวกนี้

“คุณครูสอนสเก็ตช์ภาพแซ่เฮ่อ คุณครูใจดีมาก ต่อไปเราก็จะได้มาเรียนด้วยกัน” สยงมู่มู่พูด

อู่เหมยส่ายหัวอย่างไม่สบายใจ “ฉันมาเรียนไม่ได้หรอก ที่นี่เข้าเรียนดึกเกินไป ฉันออกมาเรียนไม่ได้”

“ทำไมถึงออกมาเรียนไม่ได้ เธอก็บอกพ่อแม่เธอ แล้วฉันไปรับเธอที่บ้านก็เรียบร้อยแล้ว” สยงมู่มู่ไม่เข้าใจ

“พ่อแม่ฉันไม่เห็นด้วยที่ฉันจะเรียนวาดรูป พวกเขาบอกว่าหน้าที่หลักของฉันคือเรียนหนังสือ ฉันอยากจะแอบมาเรียน แต่ถ้าฉันแอบหนีออกมาตอนหกโมงเย็น พ่อแม่ฉันต้องรู้แน่นอน” อู่เหมยพูดอย่างเศร้าซึม

สยงมู่มู่ได้ยินแล้วก็โมโห “พ่อแม่เธอนี่หัวโบราณจริงๆ วันๆ เอาแต่เรียนหนังสือมีประโยชน์ตรงไหน คนเราควรจะปลูกฝังความชอบกับงานอดิเรกหน่อยสิ ไม่อย่างนั้นชีวิตจะมีความหมายอะไร พ่อฉันเป็นคนพูดเอง เขาสนับสนุนให้ฉันเรียนกีตาร์อย่างเต็มที่เลย”

อู่เหมยพูดแกมอิจฉา “พ่อนายดีจังเลย”

สยงมู่มู่สะบัดผม “ปกติธรรมดาแหละมั้ง ยังไงซะก็ดีกว่าหัวโบราณแบบบ้านเธอหน่อย งั้นเธอไม่คิดที่จะเรียนวาดรูปแล้วเหรอ”

“ฉันอยากเรียน แต่เรียนตอนนี้ไม่ได้หรอก ฉันยังเก็บค่าเรียนไม่ครบ แถมยังต้องคิดหาวิธีแอบหนีออกมาโดยไม่ให้พ่อแม่รู้อีก” อู่เหมยขมวดคิ้วมุ่น ท่าทางกลุ้มใจสุดขีด

สยงมู่มู่มองอู่เหมยที่ใบหน้ายับยู่ยี่ด้วยความเห็นอกเห็นใจ เขาได้ยินมานานแล้วว่าอาจารย์อู่กับอาจารย์เหอ สองสามีภรรยาไม่ชอบลูกสาวคนเล็ก แล้วก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ ด้วย เจ้าเด็กคนนี้น่าสงสารกว่าซินเดอเรลล่าอีก

จิตใจที่รักความเป็นธรรมของเด็กหนุ่มเอ่อท้นขึ้นในใจทันที ไม่นานนักเขาก็คิดวิธีดีๆ ออก เขายิ้มพลางพูดว่า “ฉันมีวิธีให้เธอออกมาได้แล้ว รับรองว่าพ่อแม่เธอต้องเห็นด้วยแน่นอน”

“วิธีอะไร รีบบอกมาเร็ว” อู่เหมยตาเป็นประกายทันที

สยงมู่มู่ขยิบตาอย่างเจ้าเล่ห์ “ง่ายมาก เธอก็บอกพ่อแม่เธอว่าไปทำการบ้านที่บ้านฉัน ส่วนฉันก็จะขอให้พ่อแม่ฉันปิดเป็นความลับให้ พ่อแม่เธอไม่มีทางรู้ชัวร์”

อู่เหมยตะลึงงัน “พ่อแม่เธอจะเห็นด้วยเหรอ”

“แน่นอน พ่อแม่ฉันหัวสมัยใหม่ พวกเขาต้องช่วยปิดเป็นความลับให้เราแน่นอน” สยงมู่มู่ตบอกรับประกัน

อู่เหมยใจเต้นแรง วิธีนี้ไม่เลวทีเดียว สยงมู่มู่เรียนดี แต่ไหนแต่ไรพ่อแม่ของเธอชอบเด็กนักเรียนที่เรียนดี ถ้าเธอบอกว่าไปทำการบ้านที่บ้านสยงมู่มู่ พวกเขาไม่มีทางคัดค้านแน่นอน

“แต่ยังไงก็ต้องเป็นเดือนหน้าฉันถึงจะได้เรียน ค่าเรียนฉันยังขาดอยู่อีกครึ่งหนึ่ง” อู่เหมยเก้อเขินเล็กน้อย

“แค่สองหยวนกับอีกห้าเจี่ยวไม่ใช่เหรอ เดี๋ยวฉันออกให้เธอก่อน พรุ่งนี้ฉันจะพาเธอไปสมัคร” สยงมู่มู่ใจป้ำ

“ไม่ต้องๆ ฉันเก็บออมอีกอาทิตย์นึงก็ครบแล้ว ไม่ต้องใช้เงินนายหรอก” อู่เหมยรีบโบกไม้โบกมือปฏิเสธ

“ฉันไม่ได้ให้เธอฟรีๆ สักหน่อย พอมีเงินก็มาคืนฉัน ตกลงตามนี้นะ พรุ่งนี้ฉันจะพาเธอไปสมัคร”

สยงมู่มู่ไม่ยอมให้อู่เหมยปฏิเสธ เขาตัดสินใจเองโดยไม่รีรอ อู่เหมยไม่มีแม้แต่เวลาจะเถียง อีกอย่างเธอก็ไม่ใช่คนที่ตัดสินใจเด็ดขาดอยู่แล้ว เมื่อมีคนช่วยตัดสินใจ เธอก็เลยตามน้ำไป

“งั้นก็ขอบใจนะ พอฉันมีเงินแล้วจะคืนให้นะ” อู่เหมยซาบซึ้งใจมาก

สยงมู่มู่เองก็อารมณ์ดีทีเดียว เลยถือโอกาสทำดีจนถึงที่สุดเสียเลย เขาพูดอย่างกระตือรือร้นว่า “เดี๋ยวฉันจะแวะไปที่บ้านเธอหน่อย ไปบอกเรื่องติวหนังสือกับพ่อแม่ที่หัวโบราณของเธอ”

“ติวหนังสืออะไร ไม่ใช่ทำการบ้านหรอกเหรอ” อู่เหมยงุนงง

สยงมู่มู่มองค้อนเธอตาเหลือก “ระดับความสามารถอย่างเธอทำการบ้านด้วยกันกับฉันได้งั้นเหรอ แน่นอนว่าฉันต้องช่วยติวให้เธอ”