เด็ดปีกนางฟ้า

ปฐพีคาดคั้นนางเรื่องนายดินที่เธอเผลอหลุดออกมา ถามว่านางชอบเขาใช่ไหม นางย้อนถามว่าเขามีสิทธิ์อะไรมาถามตนในเมื่อเขาเองก็ไม่เคลียร์คบเผื่อเลือกทีเดียวสามคน ถ้าไม่ชัวร์ก็อย่ามายุ่งกับตน

นางจะเดินหนี ปฐพีโอบคว้าไว้นางเลยถลำเข้าในอ้อมแขน ปฐพีก้มต่ำลงนางเหมือนจะเคลิ้มแต่พอรู้สึกตัวนางก็ตบหน้าเขาหยุดไว้ได้ ปฐพีตกใจ

เมื่อนางมาเล่าให้ผักกาดฟัง ผักกาดตกใจถามว่านางตบหน้าเขาเลยหรือ เตือนนางว่า

“ถ้าแกชอบเขาแล้วทำไมแกไปนึกถึงนายปาท่องโก๋ได้วะ” นางบอกว่างงตัวเองเหมือนกัน “แต่ก็อย่างที่ฉันบอกแหละนาง แกจะจับปลาสองมือไม่ได้ ถ้าแกอยากเป็นมิสแองเจิล อยากชนะพนันนังไวน์ แกก็ต้องโฟกัสไปที่พี่ปฐพีคนเดียว”

นางบอกว่ารู้ แต่มันช่วยไม่ได้ ตนก็ไม่รู้จะมองหน้าพี่เขายังไงเหมือนกัน ผักกาดบอกว่าให้ทำเนียนๆไว้แล้วกันอย่าให้มีพิรุธ ช่วงนี้คนกำลังจับผิดเธออยู่ด้วย ระวังตัวให้เยอะด้วย นางพยักหน้า

แต่ขณะนางรอเดินทางกลับและไปเดินเล่นที่มุมสวยในโรงแรมนั้น ก็ได้ยินปริยาคุยโทรศัพท์กับกิ๊กหนุ่มอย่างหวานหยด ถามว่าเอาเงินไปจ่ายค่าคอนโดหรือยัง และบอกกิ๊กหนุ่มว่า

“ใจเย็นๆสิ จะไปหึงพจน์เขาทำไม ก็บอกแล้วว่ากำลังทำเรื่องหย่า”

นางตกใจมากที่ได้ยินเรื่องนี้

เมื่อเดินทางมาถึงสนามบินดอนเมือง ไวน์พยายามจะจับปฐพีให้อยู่กับตนแต่ปฐพีกลับไปสนใจและช่วยนาง นางบอกว่าตนกลับเองได้ ถามประชดว่า แล้วเขามี ‘ใคร’ มารับหรือเปล่า

พอดีวิเวียนมารับปฐพี เขาบอกว่าตนกลับเองได้ ไวน์เจอวิเวียนมารับปฐพีก็ไม่กล้าวอแว พอพิมานโทร. มาเธอจึงหวานกับเขาถามว่ามารับตนแล้วใช่ไหม ไม่เจอกันสองวันคิดทึ้ง...คิดถึง แล้วขอตัวแยกไป

ในที่สุดปฐพีก็กลับเอง วิเวียนเจ็บใจที่แม้แต่ความเป็นเพื่อนเขาก็ยังหลีกเลี่ยง

ooooooo

พอนางกลับถึงบ้านก็เจอปัญหาหนักเมื่อบ้านกำลังจะถูกยึด นางถามแม่ว่าตนควรจะทำยังไงดี เราจะไม่มีที่อยู่กันแล้วจริงๆหรือ มีทางแก้ปัญหาอีกไหม

“ถ้าเธอชนะประกวดมิสแองเจิลได้ก็คงดี อย่างน้อยก็คงพอจะไปดาวน์บ้านหลังเล็กๆได้”

รัศมียุให้นางทำดีกับปฐพีไว้ นางติงว่าก็แม่ไม่ให้ไปยุ่งกับเขาเพราะพิมานมาบอกว่าเขาเป็นเสือผู้หญิงฟันแล้วทิ้ง

“แม่ไม่ได้อยากให้เธอถึงขนาดเอาตัวไปหลอกล่อหรอกนะ จริงๆเขาก็ดูดี แต่เราเอาแค่พอเซฟๆน่ะ ไหวไหม” นางบอกว่าตนไม่ชอบวิธีนี้เลยดูมันแย่ๆยังไงไม่รู้ ตนจะชนะต้องชนะแบบเคลียร์ๆ “นาง! เธอจะมาถือศักดิ์ถือศรีอะไรตอนนี้ จะไม่มีที่ซุกหัวนอนกันอยู่แล้ว”

แม้จะไม่เห็นด้วยกับวิธีของแม่ แต่ความจริงที่เป็นอยู่ ทำให้นางคิดหนัก

ฝ่ายวิเวียนหัวเสียเมื่อพิมานไม่ได้ทำตามแผนที่ตกลงกันไว้ คะนึงนางกับปฐพีก็ยังสนิทกันอยู่ พิมานตอบอย่างไม่ทุกข์ร้อนว่าเขาอาจจะเผอิญเจอกันเท่านั้นเอง พอวิเวียนเสียงเข้มถามว่าเขาไม่เดือดร้อนเลยหรือ พิมานก็บอกว่าตอนนี้ตนหิวมาก ไว้ค่อยคุยกัน แล้ววางสายเลย

“โฮ้ย...ไม่ได้เรื่องเลย” วิเวียนหัวเสีย

ooooooo

ช่วงนี้นักรบมีความสุขมากที่ได้ใกล้ชิดกับพจน์ แต่พจน์ห่วงภาพพจน์ของตัวเองเตือนนักรบเมื่อเขาทำซีซ่าสลัดกับปลาแซลมอนมาให้ว่าขอบใจ  แต่วันหลังอย่าทำมาเลย ตนไม่อยากให้คนอื่นเขาเห็นแล้วนินทาเอาได้

นักรบที่กำลังหลงพจน์หัวปักหัวปําน้อยใจหาว่าเขารังเกียจตน หายไปจนพจน์ไลน์ไปง้อขอโทษถ้าทำให้เสียใจ เราดีกันแล้วมาคุยกันใหม่ได้ไหม

เพียงเท่านี้หัวใจนักรบก็แช่มชื่น ไปหาพจน์ที่คอนโดพร้อมช่อดอกไม้เก๋ๆแทนคำขอโทษ นักรบโผกอด พจน์น้ำตาไหล พูดเสียงสั่น

“พี่พจน์ ผมขอโทษที่เป็นเด็กไม่ดี ก้าวร้าว ผมทำให้พี่ผิดหวังในตัวผมหรือเปล่า” พจน์บอกว่าไม่หรอก อย่าคิดมาก ถามว่าไม่โกรธพี่แล้วใช่ไหม “ผมไม่มีวันโกรธพี่หรอก ต่อให้พี่จะไล่ จะรังเกียจผมยังไง”

พจน์ผละจากอ้อมกอดมองหน้านักรบพูดจริงจังว่า อย่าพูดอย่างนั้น เราโตแล้วคุยกันด้วยเหตุผลรู้ไหม มองหน้านักรบบ่นว่าตาบวมเชียวร้องไห้ทั้งวันหรือเปล่า นักรบยิ้มทั้งน้ำตาบอกว่าเลิกร้องเดี๋ยวนี้แล้ว

พจน์ยิ้ม เอามือยีหัวนักรบอย่างเอ็นดู นักรบยิ้มอย่างมีความสุขมาก...

ooooooo