เด็ดปีกนางฟ้า

น้าดินพาไฟไปทานไอศกรีม น้าหลานสั่งไอศกรีม 3 ก้อน 3 รส คือสตรอเบอรี่ มอคค่ากับ วานิลลาในถ้วยเดียวกัน ไฟมองไอศกรีมแล้วอดแซวน้าดินประสาเด็กแก่แดดไม่ได้ว่า

“เราสั่งไอติมมาสามรส พอดีกับน้าดินเลยมีแฟนสามคน...สตรอเบอรี่เนี่ยดูเหมือนหวานแต่เปรี้ยวเนอะ ไฟว่าเหมือนน้าไวน์” ปฐพีบอกว่าหวานนอกเปรี้ยวใน เออ...คงจะจริง “แสดงว่าน้าดินไม่ปลื้มสตรอเบอรี่เท่าไหร่

ปฐพีตักมอคค่ากินบอกว่าคำเดียวก็อร่อยแต่หลายๆคำแล้วมันขมไปนิดนึง ไฟเลยสรุปว่า

“งั้นมอคค่าก็เป็นน้าวิสิ ไฟไม่ชอบมอคค่า กาแฟไม่เหมาะสำหรับเด็ก” น้าดินเลยบอกให้กินวานิลาแล้วกัน “ได้เลย ไฟชอบวานิลลามากกว่ามันๆหวานๆ กินแล้วฟินเหมือนน้านางเลยเนอะ”

ไฟตักไอติมรสวานิลลากินเอ๊ากินเอา จนน้าดินบอกว่าเบาๆหน่อยเดี๋ยวหมด ไฟเลยสรุปว่าแสดงว่าน้าดินชอบน้านาง

“น้าว่ารสวานิลลาเนี่ยใครๆก็ชอบกินแหละ แต่ถ้าสมมติไอติมรสนี้มีแท่งเดียวแล้วเพื่อนเราก็อยากกินเหมือนกัน ไม่ใช่สิ...เขาจ้องจะซื้อไอติมไว้ก่อนแล้วด้วย แต่เราไม่รู้ แล้วเราก็เผอิญไปขอซื้อไอติมแท่งเดียวกัน แล้วอย่างนี้ไฟจะทำยังไง”

“ไม่เห็นยากเลย ก็คนขายเขาขายให้ใคร คนนั้นก็ได้กินแหละ”

จากเรื่องไอติมเลยกลายเป็นไฟช่วยไขปัญหาหัวใจให้น้าดิน มื้อนี้น้าดินเลยกินไอติมอร่อยมาก

ooooooo

วันนี้นางก็มีปัญหาถามแม่ว่า แม่กับพ่อเจอกันได้ยังไง แม่เล่าเรื่องพ่อไพรัชให้ฟัง นางบอกว่าไม่ใช่ อยากฟังเรื่องพ่อจริงๆของนาง แม่ถามว่าจะไปพูดถึงเขาทำไม เขาหายไปตั้งนานแล้ว

“แม่...แล้วถ้าตอนนั้นพ่อไพรัชเขาไม่ได้รวยแล้วแม่จะรักเขาไหม”

“ไม่รู้สิ ตอนนั้นแม่รักเขาเพราะเขารักและพร้อมจะดูแลเราสองคนแม่ลูก แต่มาตอนนี้พ่อเขาไม่ได้มีเงินแล้ว แต่แม่รักเขามากกว่าเดิมอีกนะเพราะแม่ไม่ได้รักในสิ่งที่เขามี แต่รักในสิ่งที่เขาเป็น ความลำบากมันทำให้แม่รู้ว่าเขารักและพยายามจะเป็นผู้ชายที่ดีที่สุดให้แม่แค่ไหน”

“โห...ซึ้งจังเลยนะแม่ ความรักของพ่อทำให้แม่พูดได้แบบนี้เลยเหรอ แม่ไปสมัครเขียนบทให้ละคร

ช่อง 3 เลยไหม”

“บ้า...อย่ามาล้อแม่นะ นางนั่นแหละพยายามชนะประกวดเป็นมิสแองเจิ้ลให้ได้ เราจะได้มีเงินทุนคิดอ่านทำอะไรได้บ้าง”

ไพรัชเดินเข้ามาพอดี รัศมีบอกว่าใกล้เสร็จแล้ว ปาท่องโก๋สามสิบกล่องคงพอแค่เอาไปเสนองานกับเผื่อแจกคนอื่นที่บริษัท ไพรัชหน้าเศร้าบอกว่าไม่ต้องแล้ว เพราะเขาบอกว่าตอนนี้เศรษฐกิจไม่ค่อยดีและทางเราก็ไม่มีเงินทุน เขาไม่อยากเสี่ยง

รัศมีบอกไม่เป็นไร เราค่อยหาทางกันใหม่ ไพรัชขอโทษที่ตนทำให้ชีวิตเธอกับลูกต้องลำบากไปด้วย รัศมีน้ำตารื้น ปลอบและให้กำลังใจว่า

“อย่าพูดอย่างนั้นสิคะ ไม่ว่าชีวิตเราจะเปลี่ยนไปยังไง ฉันกับลูกก็จะอยู่เคียงข้างคุณตลอดไป”

ไพรัชกอดรัศมีไว้อย่างซึ้งใจ นางมองภาพนั้นตื้นตันจนน้ำตารื้น...

ไพรัชตัดสินใจจะเอาปาท่องโก๋ที่ทำแล้วไปขาย ไพรัชแบกกล่องโฟมร้องขายปาท่องโก๋ที่สถานีรถไฟฟ้า ถูกยามไล่ไม่ให้ขายของบนนี้

ไพรัชแบกกล่องโฟมลงมา จดๆจ้องๆว่าจะไปขายที่ไหนดี บังเอิญชายคนหนึ่งวิ่งมาชนไพรัชจนกล่องโฟมล้มปาท่องโก๋หล่นกระจาย ถูกคนที่เดินผ่านไปมาอย่างเร่งรีบบ้างเหยียบบ้างเตะกล่อง ไพรัชพยายามรีบเก็บ

ขณะกำลังรู้สึกย่ำแย่นั้น ก็มีมือมาช่วยเก็บจากสองมือเป็นหลายมือ ไพรัชมองไปเห็นวินมอเตอร์ไซค์ สองสามคนมาช่วยเก็บ เขาจึงบอกให้เอาไปกินเลย

วินมอเตอร์ไซค์เอาปาท่องโก๋จิ้มนมกินแล้วต่างตื่นเต้นว่าอร่อยมาก เลยช่วยกันโฆษณาขายปาท่องโก๋จนคนที่เดินผ่านไปมาหันมองอย่างสนใจ ทำให้ไพรัชมีกำลังใจมาก

ooooooo